Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου-Από τα Φιλιατρά στην ελληνική πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον

Η διευθύντρια του διπλωματικού γραφείου του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, θα είναι κατά πάσα πιθανότητα η νέα πρέσβειρα της χώρας μας στις ΗΠΑ.
Η γεννημένη στα Φιλιατρά πρέσβειρα Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου έχει τεράστια εμπειρία και χαίρει της εκτίμησης και του σεβασμού από το σύνολο των διπλωματών σε Ευρώπη και Αμερική.
Άλλωστε δεν ήταν τυχαία η επιλογή της από την ευρωπα'ι'κή ένωση στη νευραλγική θέση της επικεφαλής EULEX στο Κόσοβο. 
Ίσως η καλύτερη επιλογή της χώρας μας σε μια δύσκολη εποχή μεγάλων αλλαγών στο γεωπολιτικό χάρτη...

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΗ & ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΣΤΗ ΤΡΙΦΥΛΙΑ

Βόλτα στην ηλιόλουστη Καλαμάτα Μητσοτάκης-Καφαντάρης

Δίπλα δίπλα έκαναν την βόλτα τους στην ηλιόλουστη Καλαμάτα,ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Αντιπρόεδρος της Κ.Ε.Δ.Ε Δημήτρης Καφαντάρης.
Ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε για τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα στη Μεσσηνία (Οδικός άξονας Καλαμάτα-Ριζόμυλος-Πύλος-Μεθώνη κ.α) και έδειξε ενθουσιασμό από την αποδοχή που του επιφύλαξε ο κόσμος στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα.

Hibrahim Pasca-Ιμπραΐμ Πασάς της Αιγύπτου

                          #HibrahimPasca

Πανέξυπνος,γαλανομάτης, βλογιοκομένος με τεράστια μυϊκή δύναμη.
Αυτος ήταν ο απεσταλμένος του Σουλτάνου να καταπνίξει της ελληνική επανάσταση.
Το είχε πετύχει αφού δεν άφησε πέτρα πάνω στη πέτρα στο Μοριά.
Εμείς κατά τη προσφιλή μας συνήθεια το 'χαμε ρίξει στο αλληλοσπαραγμό.
Ο Κολοκοτρώνης στη φυλακή.
Οι δανειστές είχαν μόνο ένα τρόπο να πάρουν πίσω τα λεφτά τους·
τη ναυμαχία του Ναυαρίνου...

Η Ομορφιά και η εξελικτική της Δύναμη

Σκεφτείτε όλα τα διαφορετικά πράγματα που θα χαρακτηρίζατε όμορφα. Ένα μουσικό κομμάτι, ένα τοπίο, το πρόσωπο κάποιου ή το χαρακτήρα του,
ένα ζώο, ένα κτίριο, ένα βιβλίο, ένα άρωμα, ένα κόσμημα ή ένα λουλούδι.

Πώς γίνεται τόσα πολλά διαφορετικά πράγματα να χαρακτηρίζονται όμορφα; Και γιατί οπότε αισθανόμαστε την ομορφιά, όταν βλέπουμε,

Michael Ventris-Linear B

Έζησε μόνο 34 χρόνια, στην σύντομη ζωή του ο ιδιοφυής νεαρός Μάικλ Βέντρις έδωσε στην χώρα μας 7 αιώνες περισσότερη Ιστορία! από μικρός κλίση στην εκμάθηση γλωσσών, 9 χρονών γνώριζε αρχαία ελληνικά, λατινικά, γαλλικά, γερμανικά, πολωνικά. Το 1936, σε ηλικία 14 ετών έτυχε να ξεναγηθεί από τον ανασκαφέα της Κνωσού Σερ Άρθουρ Έβανς σε μια έκθεση Μινωικής τέχνης και εντυπωσιάζεται, ακούει για πρώτη φορά για την άγνωστη γραφή των Μινωιτών , ο Έβανς την ονόμασε Γραμμική Β, επειδή χρησιμοποιούσε γραμμικούς χαρακτήρες, όχι εικονιστικούς, όπως τα ιερογλυφικά και διέφερε από την ακόμα παλιότερη γραφή, την Γραμμική Α, ολόκληρη η επιστημονική κοινότητα επηρεασμένη από το κύρος του Έβανς δέχεται την γνώμη του ότι δεν είναι Ελληνική, αλλά ξεχωριστή γλώσσα, του Βέντρις γίνεται έμμονη ιδέα να την διαβάσει.

Στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο κατατάχτηκε στη Βασιλική Βρετανική Αεροπορία και διέπρεψε στο να σπάζει μυστικούς κώδικες των Γερμανών, το να λύσει το μεγάλο αίνιγμα, το αποκαλούμενο «Έβερεστ» της Αρχαιολογίας που ταλάνιζε ειδικούς πάνω από 30 χρόνια ήταν πια θέμα χρόνου. Το γεγονός ότι δεν ήταν αρχαιολόγος αλλά αρχιτέκτονας αλλά ούτε και πανεπιστημιακός τον βοήθησε να διατηρήσει το μυαλό του καθαρό και να ρισκάρει κάνοντας τολμηρές υποθέσεις ότι πράγματι η Γραμμική Β είναι Ελληνική γλώσσα, χωρίς το φόβο της απόρριψης από ένα χώρο, τον Ακαδημαϊκό όπου ούτως ή άλλως δεν ανήκε. Επειδή δεν ήταν φιλόλογος δεν θα μπορούσε να συνεχίσει χωρίς την βοήθεια κάποιου κλασικού φιλολόγου, τον βρήκε στο πρόσωπο του Τζων Τσάντγουικ υφηγητή στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ. Και τα κατάφερε!

Το 1939, εκτός από την Κρήτη, βρέθηκαν και στην ηπειρωτική Ελλάδα γύρω στις 300 πλάκες με τη Γραμμική Β, κάνοντας τη σύγκριση, ο Βέντρις παρατήρησε ότι ορισμένες «λέξεις» υπήρχαν μόνο στις πλάκες της Κρήτης. Έκανε, λοιπόν, την εμπνευσμένη υπόθεση, πως αυτές οι λέξεις ήταν ονόματα πόλεων και τοπωνύμια, πράγμα που αποδείχτηκε σωστό. Τελικά, ερμήνευσε με σιγουριά 65 από τα 88 τότε γνωστά σύμβολά της, διατύπωσε τους βασικούς κανόνες ορθογραφίας της και έφερε στο φως την πρώτη Ελληνική γλώσσα 7 αιώνες παλαιότερη από τα Ελληνικά του Ομήρου, στην ευφυΐα του οφείλουμε το γεγονός ότι η γραπτή μας Ιστορία δεν αρχίζει, όπως γνωρίζαμε τον 8ο αιώνα αλλά στα μέσα του 15ου αιώνα, περίπου στο 1450 π.Χ. αφού τότε χρονολογείται το αρχαιότερο κείμενο γραμμένο σε πήλινη πινακίδα που ανακαλύφθηκε το 2010 στην Ίκλαινα της Μεσσηνίας. Συνολικά, έχουν βρεθεί περί τα 5.000 κείμενα σε Γραμμική Β (κυρίως πινακίδες αλλά και αγγεία), 3.000 από την Κνωσό, γύρω στα 1.400 από την Πύλο και τα υπόλοιπα από Θήβα, Μυκήνες, Τίρυνθα, Ελευσίνα, Ορχομενό και αλλού, έχει διαβαστεί περίπου το 87% αυτών των κειμένων

Την 1η Ιουλίου του 1952, ο παθιασμένος ερασιτέχνης που δεν ήταν ούτε φιλόλογος, ούτε αρχαιολόγος, ούτε γλωσσολόγος ανακοίνωσε την ανακάλυψή του σε μια ομιλία του στο BBC. Χαρακτηρίστηκε το φιλολογικό γεγονός του 20ου αιώνα, αφού διαβάστηκαν τα αρχαιότερα γραπτά κείμενα του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού!

Σαν σήμερα, στις 6 Σεπτεμβρίου του 1956, ο Βέντρις σκοτώνεται ακαριαία όταν καρφώνεται οδηγώντας με μεγάλη ταχύτητα το αυτοκίνητό του σε σταθμευμένο φορτηγό στα περίχωρα του βόρειου Λονδίνου. Η Μ. Βρετανία τον τίμησε με το παράσημο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, η περίπτωση του ο θρίαμβος της θέλησης και του παθιασμένου ανήσυχου μυαλού, έλεγαν για αυτόν «του παραδίδεις χάος και σου επιστρέφει τάξη»

αν βρείτε κάπου μια προτομή του ή δρόμο στην Ελλάδα που φέρει το όνομα του, γράψτε μου!

Φωτο 2. Πινακίδες στην Κρήτη γραμμένες συμβολικά και στην Γραμμική Β, πρόταση που δεν υλοποιήθηκε!


Σημ. για να είμαι ακριβής φαίνεται ότι υπάρχει πράγματι οδός Βέντρις, ένας μικρός και άσημος δρομάκος σε προάστιο του Ηρακλείου, στενός και κατηφορικός, που κανείς δεν τον προσέχει. Γράφει ένας κύριος, γνώστης και υποψιασμένος, που περνώντας από εκεί, ρώτησε ένα νεαρό της γειτονιάς που ρούφαγε τον φραπέ του " Γιατί τον βγάλανε αυτό το δρόμο ΒΕΝΤΡΙΣ ; Πού το βρήκαν αυτό το περίεργο όνομα ; Με κοίταξε για μια στιγμή, με περιεργάστηκε και μετά έστρεψε το βλέμμα του προς την πινακίδα σαν να την έβλεπε κι αυτός για πρώτη φορά… Έσφιξε τα χείλια, μισόκλεισε τα μάτια και συνοφρυώθηκε. Μεσολάβησαν πέντε, έξι δευτερόλεπτα αυτοσυγκέντρωσης και μετά μου απάντησε : «Ξέρεις, πρέπει να ‘ναι παιχνίδι του υπολογιστή, κάτι σαν το παλιό ΤΕΤΡΙΣ … αλλά τώρα έχουνε βγει άλλα… άπαιχτα ! "

Δημήτρης Τριάντος

Figs by D.H. Lawrence

Photo:Figs-BeTheKing

Figs

by D.H. Lawrence



The proper way to eat a fig, in society,
Is to split it in four, holding it by the stump,
And open it, so that it is a glittering, rosy, moist, honied, heavy-petalled four-petalled flower.

Then you throw away the skin
Which is just like a four-sepalled calyx,
After you have taken off the blossom, with your lips.

But the vulgar way
Is just to put your mouth to the crack, and take out the flesh in one bite.

Every fruit has its secret.

The fig is a very secretive fruit.
As you see it standing growing, you feel at once it is symbolic :
And it seems male.
But when you come to know it better, you agree with the Romans, it is female.

The Italians vulgarly say, it stands for the female part ; the fig-fruit :
The fissure, the yoni,
The wonderful moist conductivity towards the centre.

Involved,
Inturned,
The flowering all inward and womb-fibrilled ;
And but one orifice.

The fig, the horse-shoe, the squash-blossom.
Symbols.

There was a flower that flowered inward, womb-ward ;
Now there is a fruit like a ripe womb.

It was always a secret.
That’s how it should be, the female should always be secret.

There never was any standing aloft and unfolded on a bough
Like other flowers, in a revelation of petals ;
Silver-pink peach, venetian green glass of medlars and sorb-apples,
Shallow wine-cups on short, bulging stems
Openly pledging heaven :
Here’s to the thorn in flower ! Here is to Utterance !
The brave, adventurous rosaceæ.

Folded upon itself, and secret unutterable,
And milky-sapped, sap that curdles milk and makes ricotta,
Sap that smells strange on your fingers, that even goats won’t taste it ;
Folded upon itself, enclosed like any Mohammedan woman,
Its nakedness all within-walls, its flowering forever unseen,
One small way of access only, and this close-curtained from the light ;
Fig, fruit of the female mystery, covert and inward,
Mediterranean fruit, with your covert nakedness,
Where everything happens invisible, flowering and fertilization, and fruiting
In the inwardness of your you, that eye will never see
Till it’s finished, and you’re over-ripe, and you burst to give up your ghost.

Till the drop of ripeness exudes,
And the year is over.

And then the fig has kept her secret long enough.
So it explodes, and you see through the fissure the scarlet.
And the fig is finished, the year is over.

That’s how the fig dies, showing her crimson through the purple slit
Like a wound, the exposure of her secret, on the open day.
Like a prostitute, the bursten fig, making a show of her secret.

That’s how women die too.

The year is fallen over-ripe,
The year of our women.
The year of our women is fallen over-ripe.
The secret is laid bare.
And rottenness soon sets in.
The year of our women is fallen over-ripe.

When Eve once knew in her mind that she was naked
She quickly sewed fig-leaves, and sewed the same for the man.
She’d been naked all her days before,
But till then, till that apple of knowledge, she hadn’t had the fact on her mind.

She got the fact on her mind, and quickly sewed fig-leaves.
And women have been sewing ever since.
But now they stitch to adorn the bursten fig, not to cover it.
They have their nakedness more than ever on their mind,
And they won’t let us forget it.

Now, the secret
Becomes an affirmation through moist, scarlet lips
That laugh at the Lord’s indignation.

What then, good Lord ! cry the women.
We have kept our secret long enough.
We are a ripe fig.
Let us burst into affirmation.

They forget, ripe figs won’t keep.
Ripe figs won’t keep.

Honey-white figs of the north, black figs with scarlet inside, of the south.
Ripe figs won’t keep, won’t keep in any clime.
What then, when women the world over have all bursten into affirmation ?
And bursten figs won’t keep ?