Φιδονήσι* (Острів Зміїний) Μαύρης Θάλασσας
Το νησί των φιδιών, γνωστό και στα Ελληνικά ως Φιδονήσι, και στα αρχαία ελληνικά ως Λευκή αλλά και ως “νησί του Αχιλλέα”, (ρουμανικά: Insula Șerpilor, ουκρανικά: Острів Зміїний, ρωσικά: Змеиный), είναι ένα νησί που ανήκει στην Ουκρανία και βρίσκεται στη Μαύρη Θάλασσα , κοντά στο Δέλτα του Δούναβη, με σημαντικό ρόλο στην οριοθέτηση των ουκρανικών χωρικών υδάτων.
Η νησίδα που έχει έκταση μόλις 170 στρεμμάτων είχε λιγότερους από 30 κατοίκους το 2012, και μια ολιγάριθμη φρουρά Ουκρανών στρατιωτών. Ένας αγροτικός οικισμός της Bile ιδρύθηκε τον Φεβρουάριο του 2007 με σκοπό την εδραίωση του καθεστώτος του νησιού ως κατοικημένου τόπου. Η νησίδα ήταν μέρος μιας συνοριακής διαμάχης μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας από το 2004 έως το 2009, κατά την οποία η Ρουμανία αμφισβήτησε τον τεχνικό ορισμό του νησιού και των συνόρων γύρω από αυτό.
Η ελληνική ιστορία του Φιδονησιού ή “Νησιού του Αχιλλέα”
Το νησί ονομάστηκε από τους αρχαίους Έλληνες Λευκή ("Λευκό νησί") και ήταν ομοίως γνωστό από τους Ρωμαίους ως Alba, πιθανώς λόγω των λευκών μαρμάρινων σχηματισμών που μπορούν να βρεθούν στο νησί. Σύμφωνα με τον Διονύσιο Περιηγητή, ονομαζόταν Λευκή, επειδή τα φίδια εκεί ήταν λευκά. Σύμφωνα με τον Αρριανό, λόγω του χρώματός του ονομαζόταν λευκό. Αυτός και ο Στέφανος του Βυζαντίου ανέφεραν ότι το νησί αναφέρεται επίσης ως “νησί του Αχιλλέα” (ελληνικά: Ἀχιλλέως νῆσος και Ἀχίλλεια νῆσος) και ως Ιππόδρομος του Αχιλλέα (ελληνικά: Δρόμον Ἀχιλλέως και Ἀχίλλειος δρόμος).
Το νησί ήταν ιερό για τον ήρωα Αχιλλέα και είχε ναό του ήρωα με ένα άγαλμα μέσα. Ο Σόλινος έγραψε ότι στο νησί υπήρχε ιερό προσκυνητάρι. Σύμφωνα με τον Αρριανό στον ναό υπήρχαν πολλές προσφορές στον Αχιλλέα και τον Πάτροκλο. Επιπλέον, άνθρωποι έρχονταν στο νησί και θυσίαζαν ή άφηναν ζώα ελεύθερα προς τιμή του Αχιλλέα. Πρόσθεσε επίσης ότι οι άνθρωποι έλεγαν ότι ο Αχιλλέας και ο Πάτροκλος εμφανίστηκαν μπροστά τους ως παραισθήσεις ή στα όνειρά τους ενώ πλησίαζαν την ακτή του νησιού ή έπλεαν σε μικρή απόσταση από αυτήν. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος έγραψε ότι ο τάφος του ήρωα βρισκόταν στο νησί.
Οι Έλληνες κατά την Οθωμανική Αυτοκρατορία το μετονόμασαν σε Φιδονήσι («Νησί των φιδιών») και το νησί έδωσε το όνομά του στη ναυμαχία του Φιδονησίου, που διεξήχθη μεταξύ του οθωμανικού και του ρωσικού στόλου το 1788, κατά τη διάρκεια των Ρωσοτουρκικών Πόλεμος του 1787-1792. Το 1829, μετά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1828-1829, το νησί έγινε μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας μέχρι το 1856. Το 1877, μετά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877-1878, η Οθωμανική Αυτοκρατορία έδωσε το νησί και την περιοχή της Βόρειας Δοβρουτζά στη Ρουμανία, ως αποζημίωση για τη ρωσική προσάρτηση της περιοχής της Νότιας Βεσσαραβίας της Ρουμανίας. Ως μέρος της ρουμανικής συμμαχίας με τη Ρωσία, οι Ρώσοι διαχειρίζονταν έναν ασύρματο σταθμό στο νησί, ο οποίος καταστράφηκε στις 25 Ιουνίου 1917 όταν βομβαρδίστηκε από το τουρκικό καταδρομικό Medilli (κατασκευασμένο ως SMS Breslau του Γερμανικού Ναυτικού). Ο φάρος (κατασκευασμένος από τον Marius Michel Pasha το 1860) υπέστη επίσης ζημιές και πιθανώς καταστράφηκε.
Η Συνθήκη των Βερσαλλιών του 1920 επιβεβαίωσε εκ νέου το νησί ως τμήμα της Ρουμανίας. Ο φάρος ξαναχτίστηκε το 1922. Ωστόσο μετά το 1945 το νησάκι πέρασε από την Ρουμανία στην Σοβιετική Ένωση και συγκεκριμένα στην Ουκρανία.
