Διογένης Οινοανδέας και η επιγραφή του

 

Η Μεγάλη επιγραφή στα Οινόανδα 

(μικρό απόσπασμα της επιγραφής) 

..ΤΗΝ ΣΟΦΊΑ ΟΥ ΠΑΝΤΑΧΟΎ ΚΟΜΙΟΎΜΕΝ, ΕΠΕΙ ΠΆΝΤΕΣ ΜΗ ΔΎΝΑΝΤΑΙ, ΔΥΝΑΤΉΝ ΔΕ ΑΥΤΉΝ ΑΝ ΥΠΟΘΏΜΕΘΑ, ΤΌΤΕ ΩΣ ΑΛΗΘΏΣ Ο ΤΩΝ ΘΕΏΝ ΒΊΟΣ ΕΙΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ ΜΕΤΑΒΉΣΕΤΑΙ. ΔΙΚΑΙΟΣΎΝΗΣ ΓΑΡ ΈΣΤΑΙ ΜΕΣΤΆ ΠΆΝΤΑ ΚΑΙ ΦΙΛΑΛΛΗΛΊΑΣ, ΚΑΙ ΟΥ ΓΕΝΉΣΕΤΑΙ ΤΕΙΧΏΝ Ή ΝΌΜΩΝ ΧΡΕΊΑ ΚΑΙ ΠΆΝΤΩΝ ΌΣΑ ΑΛΛΉΛΟΥΣ ΣΚΕΥΩΡΟΎΜΕΥΑ. ΠΕΡΊ ΔΕ ΤΩΝ ΑΠΌ ΓΕΩΡΓΊΑΣ ΑΝΑΓΚΑΊΩΝ, ΩΣ ΟΥΚ ΕΣΌΜΕΝΩΝ ΗΜΕΊΝ ΤΌΤΕ ΔΟΎΛΩΝ ΚΑΙ ΓΑΡ ΑΡΌΣΟΜΕΝ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΣΚΆΨΟΜΕΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΥΤΏΝ ΕΠΙΜΕΛΗΣΌΜΕΘΑ ΚΑΙ ΠΟΤΑΜΟΎΣ ΠΑΡΕΤΡΈΨΟΜΕΝ...

 Διογένης Οινοανδέας

 

 Ἀπόδοσις

Απ.56 “..την σοφία δεν γίνεται να την μεταδώσουμε παντού για το λόγο ότι δεν είναι όλοι σε θέση να τη δεχτούν, αν υποθέσουμε ότι ήταν δυνατόν, τότε αληθινά ο βίος των θεών θα μεταβεί στους ανθρώπους, διότι όλα θα είναι μεστά δικαιοσύνης και φιλαλληλίας και δεν θα χρειάζονται ούτε οι νόμοι ούτε τα τείχη και όσα άλλα μηχανευόμαστε ο ένας για τον άλλο, όσο για τα αναγκαία περί της γεωργίας, τότε δεν θα έχουμε ούτε την ανάγκη των δούλων και μόνοι μας θα οργώνουμε και θα σκάβουμε τη γη και τα φυτά θα επιμελούμαστε και τους ποταμούς θα εκτρέπουμε..”
Διογένης Οινοανδέας

 

*Ο φιλόσοφος Διογένης χάραξε μια σύνοψη της φιλοσοφίας του Επίκουρου σε έναν τοίχο μιας στοάς, η οποία αρχικά είχε μήκος περίπου 80 μέτρα. Η επιγραφή παρουσιάζει τη διδασκαλία του Επίκουρου στη φυσική, την επιστημολογία και την ηθική. Αρχικά περιλάμβανε περίπου 25.000 λέξεις και καταλάμβανε 260 τετραγωνικά μέτρα επιφάνειας του τοίχου. Η επιγραφή υπολογίστηκε ότι είναι της Αδριανικής περιόδου, 117-138 μΧ.[6] Η στοά διαλύθηκε κατά το δεύτερο μισό του 3ου αιώνα μΧ για να δημιουργηθεί χώρος για ένα αμυντικό τείχος, εκεί όπου προηγουμένως η περιοχή ήταν ατείχιστη

  Πηγή : Wikipedia.

Βακτριανή-Το ελληνικό Αφγανιστάν

 

Η Βακτρία ήταν μια μεγάλη περιοχή στην κεντρική Ασία που αποτελούνταν από το σημερινό Αφγανιστάν και μέρη του Τατζικιστάν και του Ουζμπεκιστάν. Από τα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ. η περιοχή ανήκε στην Περσική Αυτοκρατορία και αποτελούσε σατραπεία της.

 Αποτελούσε κοινό προορισμό εξορίας για πολλούς Έλληνες κατά τη διάρκεια της Περσικής κυριαρχίας. Κατά τη βασιλεία του Δαρείου Α’, οι κάτοικοι της ελληνικής πόλης Βάρκης στην Κυρηναϊκή εξορίστηκαν στη Βακτρία, έπειτα από πολιορκία και κατάληψη της πόλης, επειδή αρνήθηκαν να παραδώσουν τους δολοφόνους του βασιλιά Αρκεσίλαου Γ’ της Κυρήνης.

Κατά τη διάρκεια της Ιωνικής Επανάστασης (499 – 493 π.Χ.) ένας Πέρσης στρατηγός απείλησε τους Ίωνες επαναστάτες ότι θα υποδουλώσει τις κόρες τους και θα τις στείλει αιχμάλωτες στη Βακτρία.

 Γενικότερα, φαίνεται ότι η Βακτρία επιλέχθηκε από τους Πέρσες ως τόπος εξορίας Ελλήνων, διότι ήταν γεωγραφικά η πιο μακρινή περιοχή σε σχέση με τις ελληνικές πόλεις και οι Έλληνες τη θεωρούσαν το τέλος του γνωστού κόσμου στην Ανατολή.

Στη Βακτρία στάλθηκαν και οι Βραγχίδες, οι ιερείς που ήταν υπεύθυνοι για τον Ναό του Απόλλωνα στα Δίδυμα της Μιλήτου, οι οποίοι επέλεξαν να υποταχθούν στον Ξέρξη Α’ και να μην αντισταθούν και παρέδωσαν τα χρήματα του ναού, η λειτουργία του οποίου έπαυσε. Μετά την περσική ήττα και φοβούμενοι αντίποινα από τους Έλληνες, οι Βραγχίδες ζήτησαν προστασία από τους Πέρσες, οι οποίοι τους έστειλαν στη Βακτρία. 

Όταν ο Μ. Αλέξανδρος μπήκε στη Βακτρία το 329 π.Χ. βρήκε απογόνους τους Βραγχιδών, οι οποίοι έως τότε είχαν γίνει δίγλωσσοι, που έστειλαν αντιπροσωπεία για να παραδώσουν την πόλη τους σε αυτόν. Λέγεται ότι ο Αλέξανδρος κατέστρεψε την πόλη και σκότωσε όλους τους κατοίκους, για να εκδικηθεί την προδοσία των Βραγχιδών, αν και η αυθεντικότητα του γεγονότος αμφισβητείται. 

 Όλες αυτές οι μετακινήσεις Ελλήνων είχαν ως αποτέλεσμα η ελληνική παρουσία στη Βακτρία να είναι πολύ πιο ισχυρή από μέρη που γεωγραφικά ήταν πιο κοντά στην Ελλάδα. Η ελληνική γλώσσα έγινε κυρίαρχη όταν η περιοχή καταλήφθηκε από τον Μ. Αλέξανδρο και εντάχθηκε στην αυτοκρατορία του και στη συνέχεια ως επαρχία του βασιλείου των Σελευκιδών. Αργότερα, αποτέλεσε το κέντρο του Ελληνο-Βακτριανού Βασιλείου (250 π.Χ. - 125 π.Χ.).

Γυναίκες ξυπνήστε

Οι Ταλιμπάν ξαναπήραν την εξουσία στο Αφγανιστάν και εισήλθαν στην πρωτεύουσα Καμπούλ.

Πρώτη τους μέριμνα να καλύψουν τις διαφημιστικές αφίσες με γυναίκες...

Γιατί?

Στην όμορφη χώρα μας πρόσφατα εισήχθη ο όρος "γυναικοκτονία" αναφερόμενος σε δολοφονία ανθρώπου θηλυκού φύλου!

Γιατί?

Γυναίκες ξυπνήστε ...

Εύβοια-Αυτές είναι οι χρήσεις γης των εκτάσεων που κάηκαν

 Αυτός είναι ο χάρτης χρήσεων γης της Εύβοιας για την περιοχή που έχει πληγεί από την πυρκαγιά (Πηγη:Corine Land Cover 2018)

Οι εκτάσεις που έχουν καεί αφορούν:

Γεωργικές περιοχές - 9065 εκτ.

Τεχνητές ζώνες - 435 εκτ.

Εκτάσεις με αραιή βλάστηση - 80 εκτ.

Δασική βλάστηση - 19270 εκτ.

Χορτολιβαδικές εκτάσεις - 7772 εκτ. 

Θαμνώδεις εκτάσεις - 9960 εκτ.

Πηγές:

Εθνικόν Αστεροσκοπείον Αθηνών Ινστιτούτο Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών,Τηλεπισκόπησης Γενική Γραμματεία Έρευνας και Καινοτομίας Πυροσβεστικό Σώμα Ελλάδος Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων

Made in Greece- ΜΑΛΚΟΤΣΗ

Made in Greece: Το άδοξο τέλος του πρώτου ελληνικού τρακτέρ με την αθάνατη μηχανή.

Αυτό το μοτέρ ήταν made in Greece.

Τα προϊόντα που κατασκεύαζε τις παλαιότερες δεκαετίες η Ελλάδα, είτε στο βιοτεχνικό, είτε στο βιομηχανικό χώρο δεν είχαν σε μια ευρεία γκάμα να ζηλέψουν τίποτα από τα αντίστοιχα του εξωτερικού.




Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα ήταν και ανώτερα σε ποιότητα. Μία από αυτές τις περιπτώσεις είναι οι ντιζελοκινητήρες της πάλαι ποτέ θρυλικής επιχείρησης «Μαλκότση». Ακόμα και πολλά χρόνια μετά υπάρχουν ακόμα τέτοιοι κινητήρες εν ζωή, κυρίως σε τρακτέρ, αλλά και σε καΐκια, αντλίες, όπου απευθύνονταν τα προϊόντα της εταιρίας.

Στον αγροτικό κόσμο το όνομα «Μαλκότση» είναι συνυφασμένο με τη φράση «σκυλί», δηλαδή την ποιότητα κατασκευής και αντοχής στο χρόνο. Έχουν περάσει περισσότερα από 60 χρόνια που η εταιρία τροφοδότησε για τελευταία φορά την ελληνική ύπαιθρο κι όμως στα χωράφια μας κυκλοφορούν ακόμα τέτοιες μηχανές.




Ο Σωκράτης Μαλκότσης είναι ιστορικά ο σημαντικότερος Έλληνας κατασκευαστής μηχανών. Αποφοίτησε το 1919 από το ΕΜΠ ως μηχανολόγος μηχανικός και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Πολυτεχνείο της Λιέγης ένα χρόνο αργότερα. Έμεινε στο Βέλγιο, συγκεκριμένα στην Αμβέρσα, για να εργαστεί από το 1921 έως το ’24 στην εγκατάσταση κέντρων αυτόματης τηλεφωνίας και όταν επέστρεψε στην Ελλάδα άνοιξε τεχνικό γραφείο.

Στο χώρο των μηχανικών κατασκευών μπήκε το 1934, ιδρύοντας στην Πειραιά την «Τέχνικα Σ. Μαλκότσης Α.Ε. Γενικών και Τεχνικών Επιχειρήσεων», με κύριο μέτοχο την Τράπεζα Χίου. Κατά την περίοδο του πολέμου, το μηχανουργείο του Μαλκότση κατασκεύαζε βλήματα για το Βασιλικό Ναυτικό, σε συνεργασία με το Ελληνικό Πυριτιδοποιείο και το Καλυκοποιείο του Μποδοσάκη. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η εταιρία αναπτύσσεται ραγδαία και γίνεται μία από τις πιο δυναμικές της Ελλάδας. Στην παραγωγή της τίθενται από εξαρτήματα για το σιδηροδρομικό δίκτυο, μέχρι μηχανουργικά δράπανα, ποτιστικές μηχανές και τελικά ένα ολοκληρωμένο ελληνικό τρακτέρ.




Ο προορισμός χρήσης των προϊόντων της επιχείρησης διευρυνόταν διαρκώς. Με χαμηλό κόστος κάλυπτε τις ανάγκες των αγροτικών αρδευτικών αντλιοστασίων, αλλά και την κίνηση των πολλών μικρών αλιευτικών σκαφών, τις βιοτεχνικές και άλλες συναφείς εφαρμογές με χαμηλό κόστος. Οι μηχανές Malkotsis βρήκαν τη χρήση σε ποικίλες βιομηχανικές εφαρμογές, ενώ τα πρότυπα μηχανών βαρκών έγιναν θρυλικά για την αξιοπιστία τους

Σε περίπου μια δεκαετία παρήχθησαν 30.000 κινητήρες 7 και 15 ΗΡ. Το εργοστάσιο του Μαλκότση εξελίχθηκε σε «σχολείο» μηχανολογικής εκπαίδευσης. Εργάσθηκαν σε αυτό εν δυνάμει καθηγητές του ΕΜΠ και άλλοι επιστήμονες που συμμετείχαν στα έργα των αντλιοστασίων της λίμνης Υλίκης για την υδροδότηση της Αθήνας.

Το αποκορύφωμα της επιτυχίας ήρθε με τη μηχανή ΕΜ (ή αλλιώς «Έλσα Μαλκότση»), ονομασία από τα αρχικά του ονόματος της κόρης του. Ο μονοκύλινδρος, κατακόρυφος, υδρόψυκτος πετρελαιοκινητήρας, ισχύος 10-12 ίππων, είναι ο «αθάνατος» της ελληνικής βιομηχανίας, καθώς σε αρκετές περιοχές της χώρας εξακολουθεί να λειτουργεί παραγωγικά ως σήμερα.




Ακολούθησε η τελειοποίηση του ομώνυμου τρακτέρ, που σχεδιάστηκε σε συνεργασία με μια βρετανική συμβουλευτική εταιρία. Λόγω χρηματοδοτικών και άλλων προβλημάτων όμως, όπως η πλήρης έλλειψη κρατικής υποστήριξης (βλέπε γραφειοκρατία), το νέο τρακτέρ παράχθηκε μόνο για μερικά έτη και δεν μπήκε ποτέ σε γραμμή μαζικής παραγωγής.

Όταν η εταιρία έκλεισε ήταν ένα Κολοσσός για την εποχή με 3.000 εργαζομένους. Οι «αθάνατες» μηχανές της είχαν ως αποτέλεσμα να βγει μέχρι και η φήμη ότι αυτός ήταν ο λόγος χρεοκοπίας (από τη στιγμή που δεν υπήρχε ανάγκη για αντικατάστασή τους), φυσικά όμως δεν επρόκειτο περί αυτού.

Το τέλος της μεγαλύτερης βιομηχανίας μηχανών βαρέως τύπου που γνώρισε η Ελλάδα, σηματοδοτεί ουσιαστικά την έναρξη του σχεδίου καταστροφής του εθνικού κορμού της οικονομίας.