Navarino-Ελαιογραφία

 

Προετοιμασίες για πυρηνικό πόλεμο

 

Οδηγίες στους πολίτες του  New Jersey πάνω σε μέσα μαζικής μεταφοράς για το τι πρέπει να κάνουν σε περίπτωση ραδιενεργής ακτινοβολίας ....

Γενναίος Κολοκοτρώνης-Ο έφηβος οπλαρχηγός του 1821

Βάσει εντολών που είχε λάβει από τον πατέρα του στις 2 Ιουλίου 1827, ο Γενναίος είχε ξεκινήσει να στρατολογεί στην περιοχή της Καρύταινας, με πρόθεση να κατευθυνθεί στα μέρη που είχαν προσκυνήσει.Πριν ξεκινήσει όμως, βρέθηκε σε άμυνα από μια αιφνιδιαστική ισχυρή επίθεση δυνάμεων του Ιμπραήμ στην Καρύταινα από 10.000 άνδρες, με σκοπό την εκ νέου λεηλασία της περιοχής. Καθώς οι Τούρκοι βάδιζαν καίγοντας και λεηλατώντας την Άκοβα με κατεύθυνση προς την Καρύταινα, ο Γενναίος με μόλις 300 οπλοφόρους και ο Πλαπούτας με άλλους 200 έμειναν σε απελπιστική κατάσταση έναντι του αντιπάλου. Μην έχοντας άλλη επιλογή, ο Γενναίος κατάφερε να εξαπατήσει τον εχθρό, τακτοποιώντας σωρούς με κεραμίδια να φαίνονται σαν στρατιώτες, και το ίδιο έκανε με πέτρες και ο Πλαπούτας στους γύρω λόφους.


Όταν πλησίασαν οι Τούρκοι στην Καρύταινα, ο Γενναίος με τους λίγους στρατιώτες του έκανε μια νυχτερινή επιδρομή στο στρατόπεδό τους πυροβολώντας αιφνιδιαστικά μέσα στη νύχτα. Χωρίς να υπάρχει συνεννόηση, πυροβόλησαν και οι στρατιώτες του Πλαπούτα από τους γύρω λόφους και οι Τούρκοι πανικοβλήθηκαν καθώς πίστεψαν ότι είχαν κυκλωθεί από υπέρτερες δυνάμεις, και χτυπώντας τα ταμπούρλα για συναγερμό παραλίγο να σκοτωθούν μεταξύ τους. Πιστεύοντας ότι βρίσκονταν ενώπιον ισχυρών ελληνικών δυνάμεων οπισθοχώρησαν προς τα Μαγουλιανά, όπου οι Έλληνες αμύνθηκαν με γενναιότητα από τις σπηλιές όπου είχαν καταφύγει, ενώ η (ανυπόστατη) φήμη ότι ερχόταν στην περιοχή ο Γενναίος με πολλά στρατεύματα εξανάγκασε τους Τούρκους να εκκενώσουν την περιοχή.

Αμέσως διαδόθηκαν στην Καρύταινα φήμες ότι δήθεν ο 21 ετών τότε Γενναίος, είχε εξολοθρεύσει χιλιάδες Αιγυπτίους του Ιμπραήμ και από όπου περνούσε ο νεαρός οπλαρχηγός γινόταν δεκτός με κωδωνοκρουσίες, πυροβολισμούς στον αέρα και ευχές από τα γυναικόπαιδα, καθώς όλοι πίστευαν ότι είχαν σωθεί οριστικά. Ο ίδιος συμμετείχε πρόθυμα στους πανηγυρισμούς χωρίς να φανερώνει την αλήθεια στους ομοεθνείς του για τον θανάσιμο κίνδυνο που δεν είχε εξουδετερωθεί. Πάντως, έστω και με τη βοήθεια της τύχης, ο Γενναίος κατάφερε να ασφαλίσει την Καρύταινα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία για την επανάσταση, γεγονός που συντέλεσε να κρατηθεί ακμαίο το επαναστατικό φρόνημα σε μια κρίσιμη επαρχία της Πελοποννήσου.
Έπειτα από σχετική διαταγή του πατέρα του τον Ιούνιο του 1827, ο Γενναίος ξεκίνησε μια περιοδεία στην Ηλεία για να εμποδίσει το προσκύνημα όσων αμφιταλαντεύονταν (και δεν ήταν λίγοι αυτοί), να φέρει πίσω στις τάξεις των επαναστατών όσους είχαν αυτομολήσει, αλλά και να τιμωρήσει παραδειγματικά όσους θα αρνούνταν να αποτινάξουν το προσκύνημα που είχαν κάνει. Ο Γενναίος έκαψε κάποιες καλύβες προσκυνημένων για παραδειγματισμό και αποφάσισε να σκοτώσει με βασανιστήρια τον προύχοντα Κρεστενίτη, που πρώτος δέχτηκε τους Τούρκους και παρέσυρε πολλούς άλλους να τον μιμηθούν. Τελικά, έπειτα από παραινέσεις των ντόπιων οπλαρχηγών Παπασταθόπουλου και Ιωάννη Πέτα, ο Γενναίος τον άφησε να ζήσει, αλλά τον εξευτέλισε διά δημόσιου εμπτυσμού.


Όλοι οι ντόπιοι γύρισαν με το μέρος των επαναστατών, ενώ τον Ιούλιο ο Γενναίος έμαθε από τη Ζάκυνθο ότι στο Λονδίνο οι Μεγάλες Δυνάμεις συζητούν για την ελευθερία της Ελλάδας και οι στρατιώτες του έριχναν βολές στον αέρα πανηγυρίζοντας προς εμψύχωση όλων, αλλά ο λαός αποκαμωμένος δεν τους πίστευε. Ακολούθως έγινε η μεγάλη μάχη στον λόφο της Καυκαριάς στις 26-27 Αυγούστου 1827, όπου οι Έλληνες με επικεφαλής τους Πλαπούτα, Δημήτριο Μελετόπουλο και Χρήστο Φωτομάρα, καλά οχυρωμένοι, αμύνθηκαν με επιτυχία στις επιθέσεις 7.000 Τουρκοαιγυπτίων και 500 προσκυνημένων. Στη σφοδρή διήμερη μάχη ο Γενναίος δεν έλαβε μέρος αλλά έδρασε επικουρικά στη γύρω περιοχή, ενώ οι Τούρκοι είχαν πάνω από 400 νεκρούς, 16 αξιωματικούς και έναν σημαιοφόρο.


Σε όλη την περίοδο λίγο πριν από τη ναυμαχία του Ναυαρίνου, ο Γενναίος ανέπτυξε μια αξιοθαύμαστη προσπάθεια παρενόχλησης και παρεμπόδισης των Αιγυπτίων σε πολλά σημεία στη δυτική και κεντρική Πελοπόννησο. Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1827 στη Δίβρη, ο Γενναίος αντιμετώπισε ένα Σώμα 7.000 Αιγυπτίων με μόνο 2.500 οπλοφόρους και κατάφερε ύστερα από συνεχείς αψιμαχίες και ακροβολισμούς να το εμποδίσει να εισβάλει στην Καρύταινα,σώζοντας εκ νέου την περιοχή. Τους ντόπιους κατοίκους που προσκύνησαν τους επανέφερε στην επανάσταση χρησιμοποιώντας τις ίδιες σκληρές μεθόδους που είχε χρησιμοποιήσει και στην υπόλοιπη Ηλεία.

Τη σημαντική νίκη του Γενναίου στη Δίβρη παρουσιάζει το δημοτικό τραγούδι (της τάβλας) «Μπραΐμης ξεκίνησε»:
Ορέ, Μπραΐμης εξεκίνησε ορέ, την Δίνρη να πατήσει,

Ορέ, με δυο χιλιάδες τακτικούς, ορέ κι εξήντα δυο κανόνια,

Ορέ, Γενναίος σαν το έμαθε, ορέ, τσακίστηκε στα γέλια

Ορέ, πιάνει και φτιάνει ένα ορδί, ορέ στης Δίβρης τ’ αμπέλια.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ιμπραήμ κατηγορούσε τον Γέρο του Μοριά ως «δειλό», αφού έστελνε συνεχώς στη μάχη τον γιο του και αυτός έμενε πίσω. Ακόμη και ο ίδιος ο Ιμπραήμ, σε συζήτησή του με Έλληνες οπλαρχηγούς κατά την ανταλλαγή αιχμαλώτων, παραδέχθηκε τις ικανότητες του Γενναίου, ενώ επαίνεσε και τον Θ. Κολοκοτρώνη για την ικανότητά του να ελίσσεται και να του ξεφεύγει επί τρία χρόνια στα ίδια μέρη. Σύμφωνα με τον Φωτάκο: «Ο Γενναίος ήταν ο μόνος στρατηγός, που έμπαινε εις το ρουθούνι των Αράβων, εζάλισε κατά τούτο τον Ιμπραήμ και το μαρτυρεί όλη η Πελοπόννησος».
Είναι λοιπόν αναμφίβολο, από όσα έχουμε αναλύσει ως τώρα, ότι η Πελοπόννησος και οι οπλαρχηγοί της, με πρωταγωνιστή τον Γενναίο, αντιστέκονταν νικηφόρα στον Ιμπραήμ[15] μέχρι και τις παραμονές της ναυμαχίας του Ναυαρίνου και σε καμία περίπτωση δεν είχαν καταθέσει τα όπλα,[16] ασχέτως των δυσχερειών ανεφοδιασμού που αντιμετώπιζαν. Ήδη ο Μεχμέτ Αλής είχε μεγάλη αμφιβολία για την τελική νίκη στην Πελοπόννησο, καθώς οι πολεμικές επιχειρήσεις είχαν κοστίσει 25 εκατομμύρια ισπανικά τάλιρα, αλλά το τέλος της εκστρατείας δεν έδειχνε κοντινό, ενώ η διεθνής θέση της Πύλης έναντι των Μεγάλων Δυνάμεων γινόταν συνεχώς χειρότερη.Ο Αγώνας συνεχιζόταν τραχύς και αμφίρροπος, και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι τελικά θα νικούσε ο Ιμπραήμ,ο οποίος δεν είχε πετύχει κανέναν αντικειμενικό του σκοπό, είχε ηττηθεί στη Μάνη, είχε ματαιωθεί οριστικά το προσκύνημα στην Αχαΐα, ενώ και ο στρατός του επίσης δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Οι Έλληνες άμαχοι, μετά τον πρώτο αιφνιδιασμό από τη γενοκτονική μανία του Ιμπραήμ, είχαν καταφέρει να βρουν ανορθόδοξους τρόπους διαβίωσης στην ύπαιθρο που τους εξασφάλιζαν την ατομική τους ασφάλεια και την επιβίωσή τους, έστω και υπό αντίξοες συνθήκες.

Νομίζω ότι με υποθέσεις δεν γράφεται ιστορία. Αν, για παράδειγμα, κάποιος σταματούσε την εξιστόρηση των γεγονότων στο σημείο που η στρατιά του Δράμαλη ξεχυνόταν προς το Άργος και οι Έλληνες σκορπούσαν στα όρη, προφανώς θα έβγαζε το συμπέρασμα ότι η επανάσταση ασφαλώς θα γνώριζε τη συντριβή. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη όμως. Ομοίως και η υπόθεση ότι ο Ιμπραήμ θα λύγιζε τους Έλληνες αποτελεί μια πολύ πιθανή εξέλιξη, αλλά σίγουρα όχι ένα ιστορικό γεγονός. Έτσι, ο ισχυρισμός ότι η ελευθερία των Ελλήνων οφείλεται στην επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων και στη ναυμαχία του Ναυαρίνου, εκτός από ανακριβής είναι και ανευλαβής απέναντι στους αγωνιστές, όπως ο Γενναίος, ο Πλαπούτας και ο Νικηταράς, που διατήρησαν τη δάδα της επανάστασης αναμμένη μέχρι την τελευταία στιγμή. Χωρίς τη συνεχή αντίσταση των Ελλήνων απέναντι στον Ιμπραήμ, η ναυμαχία του Ναυαρίνου πιθανά να μη γινόταν, γιατί δεν θα υπήρχε λόγος να γίνει. Επίσης, ως προς την επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων, δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι οι Έλληνες είχαν νικήσει στον πόλεμο εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η εκστρατεία του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο αποτελούσε ουσιαστικά επέμβαση μιας τρίτης δύναμης.

Ο Ιμπραήμ γύρισε τον Αύγουστο στην Τριπολιτσά με τα λάφυρα από τις τελευταίες του επιδρομές στη βορειοδυτική Πελοπόννησο. Η επόμενη προτεραιότητά του ήταν να θέσει την ενδοχώρα της Μεσσηνίας υπό την απόλυτη κυριαρχία του, κάτι που δεν είχε καταφέρει ως τότε, παρά το γεγονός ότι κατείχε τα κάστρα της. Σύντομα όμως έμαθε τα νέα ότι όσοι προσκύνησαν είχαν ξανά μεταστραφεί και προσχωρήσει στην επανάσταση, άρα η όλη προσπάθεια που είχε γίνει είχε αποβεί επί ματαίω. Επίσης, τα στρατεύματά του είχαν αποτύχει σε δύο συνεχόμενες επιδρομές να λεηλατήσουν την Καρύταινα και τις γύρω περιοχές της, μάλλον απρόσμενα, χάρις στις φιλότιμες και εφευρετικές προσπάθειες του Γενναίου. Υπό την επήρεια των αποτυχιών αυτών, ο Ιμπραήμ ζήτησε τον Αύγουστο από τους Μεσσήνιους να προσκυνήσουν, αλλά χωρίς να παρέχει ιδιαίτερες υποσχέσεις και περιποιήσεις όπως στην Αχαΐα, παρά μόνο τους απείλησε ότι θα κόψει τα ελαιόδεντρά τους σε αντίθετη περίπτωση. Οι Μεσσήνιοι απάντησαν με γενναιότητα απορρίπτοντας αγέρωχα το τελεσίγραφο, αλλά ζήτησαν από τον Κολοκοτρώνη ενισχύσεις, καθώς είχε καταστεί ορατός ο κίνδυνος της ολικής καταστροφής των περιουσιών τους. Οι οδηγίες του Κολοκοτρώνη προς τον Νικηταρά και τον Γενναίο ήταν να οδηγήσουν όλες τους τις δυνάμεις στη Μεσσηνία και να καταπολεμήσουν πάση θυσία τον εισβολέα, όπως είχαν κάνει με επιτυχία τους προηγούμενους μήνες.
Πριν ξεκινήσει την επιδρομή του στην ενδοχώρα της Μεσσηνίας, ο Ιμπραήμ περίμενε τον αιγυπτιακό στόλο στο Ναυαρίνο, που του έφερε νέες ενισχύσεις και πολεμοφόδια. Ήδη όμως στις 6 Ιουλίου 1827, ύστερα από πολυετείς παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων, είχε υπογραφεί το πρωτόκολλο του Λονδίνου, που προέβλεπε κατάπαυση του πυρός και την ίδρυση αυτόνομης ελληνικής επικράτειας που θα τελούσε υπό την προστασία τους και υπό την υψηλή κυριαρχία της Πύλης. Το αποτέλεσμα του πρωτοκόλλου αυτού ήταν η παρουσία ενός ισχυρού στόλου των τριών Μεγάλων Δυνάμεων στο Αιγαίο τον Σεπτέμβριο του 1827 για να επιβάλουν την κατάπαυση του πυρός. Η ελληνική κυβέρνηση αποδέχθηκε αμέσως τους όρους του πρωτοκόλλου, αλλά η Πύλη αρνήθηκε κάθε συζήτηση και ο Ιμπραήμ, αδιαφορώντας για τις προειδοποιήσεις των τριών ναυάρχων, εξαπέλυσε τον Οκτώβριο όλο του τον στρατό στη μεσσηνιακή γη με εντολή να καταστρέψουν οτιδήποτε παρήγαγε τροφή, ζωντανό ή άψυχο, όπως είχε σχεδιάσει αρχικά. Οι εισβολείς ξεκίνησαν το καταστροφικό τους έργο υλοτομώντας χιλιάδες συκιές και ελιές, αδιαφορώντας για την παρουσία του συμμαχικού στόλου στην περιοχή. Ο Θ. Κολοκοτρώνης ενημέρωσε εγγράφως τον Κόδριγκτον στις 22 Σεπτεμβρίου ότι ο Ιμπραήμ δεν συμμορφωνόταν με την κατάπαυση του πυρός, αλλά αντίθετα κατέστρεφε τη Μεσσηνία.Συνεπακόλουθα, ο Kodrigton οδήγησε τον συμμαχικό στόλο στο λιμάνι του Ναυαρίνου στις 5 Οκτωβρίου 1827, για να εξαναγκάσει τον Ιμπραήμ να συμμορφωθεί με τους όρους του πρωτοκόλλου. Έπειτα από αψιμαχίες μεταξύ των δύο στόλων ακολούθησε ναυμαχία, κατά την οποία βυθίστηκε σχεδόν το σύνολο του τουρκοαιγυπτιακού στόλου.

 Γιάννης Δασκαρόλης

(Απόσπασμα από το βιβλίο του ''Γενναίος Κολοκοτρώνης-Ο έφηβος οπλαρχηγός του 1821'')

Η ιστορία του Αυστραλού στρατιώτη που αιχμαλωτίστηκε στην Καλαμάτα

Ο Αυστραλός στρατιώτης που βλέπουμε να στέκεται μπροστά σε ένα περίπτερο στο λιμάνι της Καλαμάτας είναι ο Vernon William Sydney Craig ο οποίος μαζί με άλλους 7-8.000 Αυστραλούς, Νεοζηλανδούς και Βρετανούς στρατιώτες συνελήφθησαν ως αιχμάλωτοι πολέμου από τους Γερμανούς περί της 29/30ης Απριλίου 1941. Ο εγγονός του Peter Thompson μας μετέφερε τα εξής: "Eίναι φανταστικό! Το να τον βλέπεις νεαρό άνδρα σε μια τόσο ευάλωτη εποχή είναι καθότι συγκινητικό. Ο παππούς μου μιλούσε πάντα με αγάπη για τον σύντομο χρόνο του που πέρασε στην Ελλάδα μετά τη βόρεια Αφρική. Αφού συνελήφθη

ΝΕΣΤΟΡΕΙΑ 2022

 

Η έναρξη για τα «ΝΕΣΤΟΡΕΙΑ 2022» θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 31η Ιουλίου και ώρα 9.00 π.μ.

Η Χώρα επιστρέφει στους ρυθμούς των Νεστορείων, προσκαλώντας τους δημότες και τους επισκέπτες σε αυτή την γιορτή. 

Αναλυτικά το Πρόγραμμα για τα «ΝΕΣΤΟΡΕΙΑ 2022»:

ΔΗΛΟΣ-Το ιερό νησί

Η Ιστορία της Δήλου είναι αξεδιάλυτα συνδεδεμένη με την Μυθολογία της, αφού θεωρούνταν ως ο γενέθλιος τόπος του Απόλλωνα, γιου του Δία, και της Αρτέμιδας, και, επομένως, τόπος ιερός. Ακόμα και η γεωγραφική της θέση είχε καθοριστεί με όρους μυθολογικούς, γιατί πριν καταστεί Δήλος (=Φανερή) είχε υπάρξει ένας βράχος που λεγόταν Ορτυγία και που έπλεε εδώ και κει, και έτσι η θέση της ήταν Άδηλος.

 Ο Ποσειδώνας ήταν που αγκυροβόλησε τη Δήλο στην ξεχωριστή θέση της, στο μαθηματικό κέντρο του Αιγαίου και στο κέντρο του κύκλου των Κυκλάδων: Σχεδόν ισαπέχει από την χερσαία Ελλάδα στα βορειοδυτικά και τα νησιά Χίο και Ρόδο στα ανατολικά, την Κρήτη στα νότια και την Πελοπόννησο στα δυτικά. Η γεωγραφική της θέση τράβηξε το ενδιαφέρον των αρχαίων Ελλήνων, όπως έκαναν και άλλοι τόποι με το ίδιο γεωμετρικά σημαντική θέση σύμφωνα με τους πολύπλοκους μαθηματικούς τους υπολογισμούς, όπως π.χ. οι Δελφοί. 

Με δεδομένη την θέση του νησιού, η δημιουργία αυτών των μύθων ήταν μόνο θέμα χρόνου. Και ακριβώς τότε ο Μύθος συναντά την Ιστορία, γιατί η γεωγραφική θέση της Δήλου την έκανε όντως πλούσια όπως είχε υποσχεθεί η μητέρα του Απόλλωνα, η Λητώ. Εκείνο που η Λητώ είχε αποτύχει να προβλέψει ήταν οι συμφορές και οι καταστροφές και η σκλαβιά και οι εκατόμβες θυμάτων που θα προξενούσε αυτός ακριβώς ο πλούτος, σε τέτοιο βαθμό που η Δήλος ερημώθηκε και δεν ξανακατοικήθηκε ποτέ πια για δύο χιλιετίες!
Ο Μύθος
Στις πρώτες μυθολογικές αναφορές η Δήλος εμφανίζεται ως ένας αφανής περιφερόμενος θαλασσινός βράχος που σχηματίστηκε όταν η Αστερία, αδελφή της Λητούς, μεταμορφώθηκε σε βράχο ενώ την καταδίωκε ο Δίας. Στη συνέχεια ο Δίας «ερωτεύτηκε» την ίδια τη Λητώ και όταν εκείνη έμεινε έγκυος, αντιμετώπισε την οργή της Ήρας, της γυναίκας του Δία, που δεν πίστεψε πως η Λητώ ήταν τελείως αθώα για το τσιλιμπούρδισμα του άντρα της. Η οργισμένη Ήρα συνωμότησε με τους άλλους θεούς να εμποδίσουν τη Λητώ να γεννήσει τα δίδυμα παιδιά της οπουδήποτε στη γη που φώτιζε ο ήλιος. Και όχι μόνο αυτό: πρόσταξε την Ειλείθυια, θεά του τοκετού, να αφήσει την Λητώ αβοήθητη. Η Ειλείθυια, πανάρχαια* αλλά ελάσσων θεά, έπρεπε να υπακούσει. Έτσι η άμοιρη Λητώ περιφερόταν χωρίς ελπίδα για βοήθεια και η ώρα της πλησίαζε.
Ο Δίας παρακάλεσε τον αδελφό του, τον Ποσειδώνα, να βοηθήσει να βρεθεί για τη Λητώ ένας οποιοσδήποτε τόπος για να γεννηθούν τα παιδιά του. 

Ο Ποσειδώνας δεν ήθελε να έρθει σε ρήξη με τους υπόλοιπους θεούς ούτε να πατήσει την υπόσχεση που τους είχε δώσει, έτσι βρήκε το τέχνασμα να πάρει τον αθέατο βράχο, την Άδηλο, και να την αγκυροβολήσει σε μια καλοδιαλεγμένη θέση με τέσσερεις κολώνες από αλυσίδες φτιαγμένες από διαμαντένιους κρίκους σκληρούς σαν πέτρα. Μετά τη μετονόμασε σε Δήλο (=φανερή). Όσο απίστευτος και να μας φαίνεται σήμερα αυτός ο μύθος, στάθηκε αιτία για τον χαμό πολλών γενναίων αλλά άμυαλων κυνηγών θησαυρών μέσα στους αιώνες, που χάθηκαν προσπαθώντας να βρούν και να βγάλουν από το βυθό αυτές τις αμύθητης αξίας αλυσίδες!

Δημοκρατία του Πόντου-Republic of the Pont

Η Δημοκρατία του Πόντου συζητήθηκε στην Σύνοδο Ειρήνης του Παρισιού το 1919, αλλά η ελληνική κυβέρνηση υπό τον Ελευθέριο Βενιζέλο προέβαλε της ανησυχίες της για την θέση του προτεινόμενου κράτους, με αποτέλεσμα να συμπεριληφθεί στην Ουιλσονιανή Αρμενία.

Η Τραπεζούντα ήταν η πρωτεύουσα της Δημοκρατίας, το οικόσημο ήταν ο μονοκέφαλος αετός, σύμβολο της δυναστείας των Κομνηνών, των κυβερνητών της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας.

Μητροπολίτης ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος.

Ωστόσο, κανένα κράτος δεν κατάφερε να οριστικοποιήσει την ανεξαρτησία του και ο Ποντιακός πληθυσμός απελάθηκε από την Τουρκία μετά το 1922 και μετανάστευσε στην Σοβιετική Ένωση και την Μακεδονία. Αυτό το καθεστώς αναγνωρίστηκε αργότερα ως μέρος της ανταλλαγής πληθυσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία το 1923.

Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών εμπεριέχουν πλήθος μαρτυριών για τη γενοκτονία που διαπράχθηκε κατά των Ποντίων κατοίκων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η γενοκτονία πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων πληθυσμών, δηλαδή των Αρμενίων και των Ασσυρίων, με αποτέλεσμα ορισμένοι ερευνητές να θεωρήσουν τις επιμέρους διώξεις ως τμήματα μιας ενιαίας γενοκτονικής πολιτικής σε βάρος των Ελλήνων ή γενικότερα των Χριστιανών της Μικράς Ασίας.

Κατόπιν εισήγησης του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη γενοκτονία το 1994 και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως «Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο» και το 1998, επίσης ομόφωνα, ψήφισε την ανακήρυξη της 14ης Σεπτεμβρίου ως «Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης από το Τουρκικό Κράτος»

Source:

wikipedia

Γρηγόριος Δικαίος-ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

Ἐγεννήθη τὸ 1788 εἰς τὰς Καλάμας ἀπὸ ἀρχαίαν καὶ ἀρχοντικὴν οἰκογένειαν. Ἐξέμαθε τὰ πρῶτα γράμματα εἰς τὸ ὀνομαστὸν σχολεῖον τῆςς Δημητσάνης. Ἐνδίδων εἰς τὴν ἐπιθυμίαν τῶν γονέων του ὁ νεαρὸς Δικαῖος Φλέσσας προεχειρίσθη ἱερεύς. Ἀλλὰ τὸ ρητὸν ὅτι τὸ ἔνδυμα δὲν κάμνει τὸν καλόγηρον ἐθριάμβευσεν εἰς τὴν περίστασιν αὐτήν. Ὁ Παπαφλέσσας ἦτον υἱὸς τῶν πολέμων καὶ τῶν κινδύνων· τὸ ράσον δὲν τοῦ ἐχρησίμευεν ἢ ὅσον ἔφθανε διὰ νὰ ἐκτελῇ εὐστοχώτερα τὸν προορισμόν του· ὅταν τὸν ἐνοχλοῦσε, μία κίνησις τῆς νευρώδους χειρός του, καὶ τὸ ἤνοιγε, καὶ κάτωθεν αὐτοῦ διεφαίνετο πανοπλία ὁλόκληρος Ἀρματωλοῦ. Τὰ ὅπλα ἤξευρε νὰ τὰ μεταχειρίζεται περισσότερον ἀπταίστως ἀπὸ τὰ εὐχολόγια. Διὰ τοῦτο καὶ εἰς τὴν ἁπλῆν αὐτὴν εἰκόνα του ποὺ διακρίνω ἐνώπιόν μου, τὸν βλέπω περισσότερον ὡς λειτουργὸν τοῦ Σπαθιοῦ ἢ ὡς λειτουργὸν τοῦ Χριστοῦ, μὲ τὴν γενειάδα του τὴν ὁλόμακρην καὶ τὴν ὁλόμαυρην, μὲ τὸ φέσι ποὺ τὸ περιζώνει μαντύλι βαχύθρουν, μὲ τὴν κατακόκκινην γοῦναν καὶ τὸ περίχρυσον γελέκι, μὲ τὸ πάνοπλον σελάχι, μὲ τὴν γρυπὴν ὀξυτάτην μύτην, μὲ τὸ θρασὺ καὶ τὸ ἀποφασιστικὸν τῆς ἐκφράσεως, μὲ τὰ μάτια εἰς τῶν ὁποίων τὰ βλέμματα, ἄν ἐξηκοντίζοντο πρός μέ, φαντάζομαι πὼς δὲν θ' ἀντεῖχα. Ὁ Παπαφλέσσας φημίζεται διὰ τὸ ὕψος τοῦ ἀναστήματος καὶ τὴν γοητείαν τοῦ ἀρρενωποῦ κάλλους του.Ἡ μεγάλη ἰδέα δὲν γνωρίζει ἄλλον ἀκράτητον, μᾶλλον παράτολμον, μᾶλλον ἁγνότερον θιασώτην αὐτοῦ. Εἶναι εἷς ἀπὸ τοὺς μᾶλλον ἀξιοθαυμάστους τύπους τοῦ νεοελληνικοῦ ἡρωϊσμοῦ ὁ Παπαφλέσσας. Διάκονος ὤν, περιπλέκεται εἰς θανάσιμον ἔχθραν μὲ κάποιον Ἀγᾶν, καὶ ἀναγκάζεται νὰ ἐκπατρισθῇ εἰς τὴν Ζάκυνθον. Ἐκεῖθεν ἐμφανίζεται εἰς Κωνσταντινούπολιν, ἐγκαθίσταται εἰς τὸ Πατριαρχεῖον. Ὁ Πατριάρχης ἀντιλαμβάνεται τὰ προσόντα του, τιμᾷ τὴν εὐφυΐαν του, τὸν προχειρίζει Ἀρχιμανδρίτην. Ἀλλ' ὁ Ἀρχιμανδρίτης ἕν μόνο τρέφει ὄνειρον: τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ Γένους. Ἡ Φιλικὴ Ἑταιρία παρέχει εἰς αὐτὸν εὐρὺ στάδιον ἀνεκτιμήτου ἐνεργείας. Κατηχεῖται εἰς τὴν Ἑταιρίαν, καὶ μετονομάζεται κατὰ τὰ συνειθιζόμενα Ἁ ρ μ ό δ ι ο ς. Καὶ ὁ Ἁρμόδιος ἀπὸ τότε ἤρχισε νὰ περιφέρεται ἀπὸ τόπον εἰς τόπον, ἀπόστολος τῆς ἰδέας καὶ μυστικὸς κατηχητής, κρύπτων τὸ ξίφος του ὄχι ὑπὸ κλάδον μύρτου, ἀλλ' ὑπὸ τὸ ράσον. Συνδέεται εἰς τὴν Βλαχίαν μὲ τὸν Ὀλύμπιον καὶ μὲ τὸν Λεβέντην. Περιέρχεται τὴν Πελοπόννησον. Ἐργάζεται εἰς Σμύρνην πρὸ ἐξοπλισμὸν τῆς Μάνης. Εἰς τὸ Αἴγιον ἐνώπιον τῶν προκρίτων τῆς Πελοποννήσου κηρύττει τὴν ἐπανάστασιν, ἀναπτύσσει τὰ σχέδια τῆς Ἑταιρίας. Τὰ σχέδια φαίνονται τόσον ἀπίθανα, ὥστε ὁ Παπαφλέσσας ὑποβλέπεται ὡς ἀγύρτης, καὶ ὁ Γερμανὸς τῶν Πατρῶν τὸν ἐπιτιμᾷ καὶ διατάσσει τὴν φυλάκισίν του. Ἐκεῖνος καὶ καθειργημένος εἰς τὸ Μέγα Σπήλαιον, κατηχεῖ τοὺ καλογήρους, ὡς πάλαι ποτὲ οἱ ἀπόστολοι τοὺς φύλακας αὐτῶν, καὶ καταρτίζει ἐξ αὐτῶν στρατιωτικὰ σώματα, καὶ δραπετεύει, καὶ κρυπτόμενος ὑπὸ μεταμφίεσιν, καὶ ἀποφεύγων σκοπέλους καὶ καταφρονῶν κινδύνους, τρέχει εἰς συνάντησιν τοῦ Πετρόμπεη, εἰς τὰ πεδία τῶν μαχῶν. Ὁ Πετρόμπεης, ὁ Κολοκοτρώνης, ὁ Νικηταρᾶς, ὁ Ἀνδροῦτσος τὸν ἀσπάζονται συμπολεμιστήν των. Τὰ νὰ βλέπῃς τὸν Παπαφλέσσαν νὰ πολεμᾷ ἦτο κάτι φοβερὸν καὶ θαυμαστὸν ἐν ταυτῷ. Ἡ ἐν Ἄστρει πρώτη Ἐθνικὴ Συνέλευσις κατέστησε τὸν Δικαῖον ὑπουργὸν τῶν Ἐσωτερικῶν. Ἀλλ' ὁ Δικαῖος ὠνειροπόλει ὑψηλότερον ὑπούργημα, τὴν ὑπέρ πατρίδος θυσίαν. Καὶ ὅταν ὁ Ἰμβραήμης, ἀποβιβασθεὶς τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1825 εἰς Μεθώνην, ἤρχισε νὰ προχωρῇ ἀπαισίως εἰς τὰ ἐνδότερα, νικητὴς τῶν Ἑλλήνων εἰς τὸ Κρομμύδι, πορθητὴς τῶν φρουρίων τῆς Πύλου, ἀποβλέπων εἰς τὸ κέντρον τῆς Πελοποννήσου, ὁ Παπαφλέσσας εἰς τὸ Ναύπλιον καταλείπων τὴν ἀργὴν ὑπουργίαν, τίθεται ἐπὶ κεφαλῆς τρισχιλίων ἀνδρῶν, καὶ ὀχυρώνεται εἰς τὸ ὀροπέδιον τοῦ Μανιάκη, παρὰ τὴν πεδιάδα τοῦ Λακεδαίμονος. Δὲν ἤλπιζε νὰ ἀνακόψῃ τὴν πορείαν τοῦ Ἰμβαΐμη. Ἤθελε μόνον νὰ τὸν ἀπασχολήσῃ πρὸς στιγμήν, διὰ νὰ δώσῃ καιρὸν εἰς τὰ πολυπληθῆ γυναικόπαιδα τὰ φέυγοντα τὴν λύσσαν τοῦ Αἰγυπτίου, νὰ περισωθῶσιν εἰς τὰ ὀρεινὰ μέρη τῆς Πελοποννήσου. Νὰ τὸν ἀπασχολήσῃ, θυσιαζόμενος αὐτός· διότι ἐγνώριζεν ὅτι θὰ ἦτον ἀδύνατος ἡ σωτηρία του, ἂν προεκάλει τὸν ἐχθρὸν ἐκεῖ ἐπάνω εἰς τὸ Μανιάκη. Καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ μὲ 800 ἐκλεκτοὺς καὶ ὑπέστη τὴν ὁρμὴν 6000 πεζῶν καὶ ἱππέων. Καὶ περιτριγυρισμένος ἐπολέμησεν ὡς ἥρως καὶ ἔπεσεν ὡς μάρτυς. Ἡ παράδοσις ἀναφέρει ὅτι ὁ Πασσᾶς διέταξε καὶ ἔστησαν ὁλόρθον ἐμπροστά του τὸν νεκρὸν τοῦ ἥρωος μὲ τὴν κομμένην κεφαλὴν ἐπάνω εἰς τοὺς ὤμους του. Καὶ τὸν εἶδε καὶ ἀναστέναξεν. Ὁ κ. Μιχαὴλ Μητσάκης ἀπηθανάτισεν εἰς τὸ «Φίλημά» του τὸν θάνατον εἰς τὸν θρίαμβον τοῦ Παπαφλέσσα.




Πηγή: Κ. Παλαμᾶ, Ἅπαντα, Τόμος IΣΤ΄. Β΄ ΕΚΔΟΣΗ, ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΠΑΝΘΕΟΝ, ΟΙ ΚΑΤΑ ΞΗΡΑΝ ΗΡΩΕΣ

Τόλμησαν να κλέψουν την προτομή του Παπαφλέσσα από το Μανιάκι

 

Κάποιοι δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο σε αυτή τη χώρα.

Τόλμησαν να κλέψουν την προτομή του Παπαφλέσσα από το μνημείο στο Μανιάκι!

Οι δράστες πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά.

Πρέπει να βρεθεί ο κλεπταποδόχος και κανένας δικηγόρος να μην αναλάβει την υπεράσπιση τους.

Των δραστών και των κλεπταποδόχων...

Υ.Γ

1.Και για να μιλήσουμε στη γλώσσα που καταλαβαίνουν,μούλοι αυτός είναι ο μπαμπάς σας...

2.Έχουν που έχουν παράνομα κάμερες παντού τα καταστήματα, σε κοινόχρηστους χώρους και δρόμους'

ας γίνει επιτέλους χρήση τους.

3.Εθνοφυλακή εδώ και τώρα.

Όχι σεκιούριτι για την κονόμα.

ΕΘΝΟΦΥΛΑΚΗ...

Τι σημαίνει στην πραγματικότητα το -ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ

 

Η πραγματική έννοια της ιστορικής φράσης «Μολών λαβέ»
Άραγε πόσοι από εμάς γνωρίζουμε την έννοια της περίφημης φράσης που είπε ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες το 480 π.Χ. όταν ο Ξέρξης του ζήτησε να παραδώσει τα όπλα του; Τότε, αυτός απάντησε με την ανά τον κόσμο πλέον γνωστή φράση «Μολών λαβέ». Το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε πολλοί την πραγματική έννοια της φράσεως αυτής, φαίνεται από τη σκέψη ακόμη και των μεταφραστών της αρχαίας αυτής φράσεως ως «Έλα να τα πάρεις».

Έτσι, βλέπουμε και στις ξένες πολεμικές ταινίες της Μάχης των Θερμοπυλών, να το αποδίδουν με τη φράση «come and get them». Όμως, ο Λεωνίδας όταν έλεγε την φράση αυτή, δεν εννοούσε «Έλα να τα πάρεις». Σε ομιλία του, προ ετών, ο εξαίρετος καθηγητής κλασικής φιλολογίας και ιστορικός Α. Αντωνάκος μας εξηγεί και μας δικαιολογεί πλήρως γιατί ο Λάκων Λεωνίδας δεν είπε το αυτονόητο «Ελθών λαβέ» και είπε το «Μολών λαβέ». Γνωρίζουμε ότι στην ελληνική γλώσσα για να δηλωθεί το ρήμα «έρχομαι» ή «πορεύομαι» ή «πηγαίνω» κ.λπ. υπάρχουν δεκάδες τύποι, εκ των οποίων ο καθένας έχει μια ειδοποιό νοηματική διαφορά από τον άλλο και δηλώνει κάτι έστω και λίγο αλλά διαφορετικό.

Ο βράχος του Kalshi με τους Yonas Έλληνες Μαχαραγιάδες

Μια απο τις πιο τρανές αποδείξειςόοτι οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες, βέεθηκε το 1833 σε ενα μικρό χωριό της Βόρειας Ινδίας, το Καλσί, στην περιφέρεια Ουττουρακάντ, διακόσια χιλιόμετρα βόρεια του Δελχί.

Σε ενα πελώριο γρανιτένιο ογκόλιθο, αναφέρονται σε πομπώδη Βραχμανική ιερατική γραφή, τα ονόματα πέντε Ελλήνων(!) Βασιλέων, στους οποίους απευθύνεται ο πιο σπουδαίος Ινδός ηγέτης που υπήρξε ποτέ, ο Ασόκα ο Μέγας (268-232πΧ) Αυτοκράτορας της κολοσσιαίας Αυτοκρατορίας των Μωριέων (Maurya).

Σε αυτοκρατορικό ύφος, ο Ασόκα "Αυτός που δεν νοιώθει πόνο" απευθύνεται στους Έλληνες Βασιλείς ως "Yonas Maharayasa" και τους καλεί να ασπαστούν τον Βουδισμό, στέλνοντας τους δώρα και τις καλύτερες ευχές του.

Το κείμενο, που αποδίδεται σε Βραχμανική ιερατική γραφή, αποκρυπτογραφήθηκε από Γερμανούς και Βρετανούς αρχαιολόγους και λέει τα εξής: 

{Δεν υπάρχει χώρα, εκτός μόνο από αυτές των Ελλήνων, που οι Βραχμάνες και Στραμάνες δεν μπορεί να βρεθούν...Είναι κατάκτηση, ναι, οτι οι αγαπημένοι των Θεών θεωρούνται οι πιο μεγάλοι κατακτητές.
Και έχει κερδηθεί εδώ (Στην Ινδία) και στα σύνορα, ακόμα και πιο μακριά απο εξακόσια "Yojanas" (Αρχαία Ινδική μονάδα μέτρησης- Ενα "Yojanas" =Επτα χιλιομετρα) οπου ο Έλληνας Βασιλέας "Αntiyoka" (Αντιοχος Β' Θεος, 261-246) κυβερνά (Στη Βαβυλώνα, 4.000 χλμ απο την Ινδικη πρωτεύουσα, Παλίβοθρα), και πιο πέρα κυβερνούν αλλοι τέσσερις "Yonas" (Έλληνες) Βασιλείς, ο "Τulamaya" (Πτολεμαίος Β' Φιλάδελφος, 281- 247 στην Αίγυπτο), ο "Antikina" ( Αντίγονος Γονατάς, 277-239 στη Μακεδονια) ο "Μaka" (Μάγας, Βασιλέας της Κυρήνης, 282-258) και ο "Alikansudora" ( Αλέξανδρος Β' της Ηπείρου, τριτότοκος γιος του Πύρρου, 272-238), οπως και στον νότο, αναμεσα στους Gholas, στους Pandyas, και μακριά μεχρι την Tamprarapni (Κευλανη}.

Περιττό δε να ειπωθεί, ότι όλοι οι προαναφερόμενοι ηγεμόνες, θεωρούνται στα μάτια του Ασόκα, Έλληνες (Yonas) ανεξάρτητα αν μερικοί έχουν Μακεδονική καταγωγή (Αντίοχος, Πτολεμαίος, Μάγας, Αντίγονος Γονατάς) η Ηπειρωτική (Αλέξανδρος Β' ο Μολοσσός) και οτι ο Ασόκα ήταν μέσω τόσο της Ελληνικής κοινότητας της Ινδίας όσο και μέσω Ινδών εμπόρων, άριστα ενημερωμένος για τα τεκταινόμενα στο Σελευκιδικό Ιράκ και Πτολεμαική Αίγυπτο όσο και για την κυρίως Ελλάδα(!)

Ο Ινδός ηγέτης, γνωστός υπέρμαχος του Βουδισμού σε ολη την Ασία, έστειλε Βουδιστές μοναχούς με πλούσια δώρα και επιστολές, σε όλες τις πρωτεύουσες τωνΒασιλέων, Στην Βαβυλώνα, Αλεξάνδρεια, Κυρηνη, Πέλλα, και Αμβρακία (Άρτα) Όπου έφθασαν στο τέλος καλοκαιριού του 259 πΧ.
Όλοι, ετυχαν εξαιρετικής υποδοχής, ρωτήθηκαν απο τους Ελληνες ηγέτες για την μυστηριώδη Ινδία και για τις συνθήκες ζωής των Ελλήνων συμπατριωτών τους εκει, και αναχώρησαν μετά απο λίγες εβδομάδες, φορτωμένοι δώρα για τα μακρινά Παλίβοθρα (Pataliputra) φέροντας και την ευγενική άρνηση των Ελλήνων Βασιλέων στην πρόταση του Ινδού μονάρχη να προσυλητιστούν στον Βουδισμό.

(Κείμενο του Ηλία Αναγνωστάκη)

 

Για όποιον Έλληνα λοιπόν βρεθεί στην Ινδία, καλό θα ήταν πέρα απο τα Ταζ- Μαχάλ, και τις βόλτες στο Νεο Δελχί, να διαθέσει μια ημέρα για μια επίσκεψη στο μικρό χωριό Kalshi, οπου θα ακούσει τις φωνές των προγόνων του, 8.000 χιλιόμετρα μακριά απο την πατρίδα...

Βροχή-Κ.Π Καβάφης

ΒΡΟΧΗ

…………………………..
έχει λιγνά δυο δένδρα
μικρό ένα περιβόλι·
και κάμνει εκεί της εξοχής
μια παρωδία το νερό —
μπαίνοντας σε κλωνάρια
οπού δεν έχουν μυστικά·

Το Ωρολόγιον των Φιλιατρών

Ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1883 λίγα χρόνια πριν τον καταστροφικό σεισμό που ισοπέδωσε την πόλη το 1886.
Είναι τριώροφο,ύψους 20 μέτρων κι έχει 63 ξύλινα εσωτερικά σκαλιά.Πέτρινη κατασκευή από λαξευμένους πωρόλιθους.Σύμβολο δυναμης και

Η μάχη του Πετροχωρίου

 

Η μάχη του Πετροχωρίου 

 25-4-1825

εναντίον του Ιμπραήμ υπό τους Χατζηχρήστο και Γιατράκο.

Ένδοξη ήττα που μας κάνει περήφανους για την ιστορία τόπου μας.

Από τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη:

"Το βράδυ, νυχτώνοντας, τους είπα κι' άναψαν φωτιές ο καθείς από δέκα και τις κουμαντάριζαν, να φαίνωνται ότ' είναι από πολλούς ανθρώπους. Τήραγε ο Μπραϊμης -δεν ήταν μισή ώρα αλάργα-από 'μάς• αφού είδε τόσες φωτιές, έλπιζε ότι κατέβηκε ο Κουντουργιώτης μ' όλο το σώμα, οπού 'ταν εις τις Χώρες. Την αυγή δυο ώρες να φέξη πλάκωσε ο Μπραϊμης, πεζούρα και καβαλλαρία, και ήρθανε πολλά πλησίον μας. Είναι ένα γιοφύρι ενού γιβαριού και πέρασαν εκεί και στάθηκαν. Εγώ κατέβασα καμμιά εικοσαριά παιδιά και πιάσαν τον χορόν και τραγουδούσαν και χόρευαν. Τηράνε οι Τούρκοι, πλησιάζουν κι' άρχισαν με τους κατζαδόρους και καραμπίνες τον ντουφεκισμόν. Εμείς τους είπα και δεν έρριχνε κανένας. Εκεί-οπού ρίχναν μου λάβωσαν δυο παιδιά, εις τον χορόν. Κέρασα από 'να ρακί τους 'Ελληνες, τους αθάνατους, τα γενναία λιοντάρια, οπού ανάθεμα τους αίτιους οπού τους γιόμωσαν φατρίες και διχόνοιες, και γίνηκαν από αυτά οι Αράπηδες παληκάρια κι' άφησαν εποχή. Αφού κέρασα το ρακί των Ελλήνων, ζύγωσαν οι Τούρκοι κοντότερα. Τότε άρχισε ο πόλεμος και βάσταξε ως εφτά ώρες. 'Εκαμαν πολλά γιρούσια οι Τούρκοι. Οι 'Ελληνες οι καλύτεροι -τους είχα κάτου εις τον άμμον κ' εμείς τους φυλάγαμε την πλάτη τους από το τζουγκρί. 'Υστερα βγάλαν τα μαχαίρια οι 'Ελληνες και τους δίνουν ένα τζάκισμα καλόν και τους ρίξαν από-μέσα τ' αυλάκι κ' έβλεπες ένα θέατρο. Και σκοτώθηκαν από 'κείνο οπού συνπεράναμε, οπού βλέπαμε, καμμιά εβδομηνταριά απάνου-κάτου κι' αχώρια οι λαβωμένοι. Δεν είχαμε μπαρούτι καλό. - ο Αναγνωσταράς του Κουντουργιώτη και του λέγει αυτά• και του λέγει• 'Οσους ανθρώπους ήφερε ο Μακρυγιάννης εις τους Αβαρίνους, την θέση την πλησίον του οχτρού, οπού κάθονται εις τις Χώρες τόσα ασκέρια και δεν αποφάσισαν να 'ρθουν να την πιάσουνε, αυτείνοι οι ολίγοι πολέμησαν αντρείως. Δια τούτο όλους αυτεινούς να τους κάμη η πατρίς αξιωματικούς κατά την "τάξη"".

¨Την Δευτέρα της Λαμπρής πάγει μπονόρα ο Μπραϊμης, πεζούρα και καβαλλαρία και κανόνια, εις τους Αβαρίνους να μου πολεμήση τους ανθρώπους μου, κι' ως ολίγους θα μου τους χάλαγε. Τότε βιασμένος βήκα έξω εις τα κανόνια του, και μέσα-'σ ένα ρέμα εις την άκρη την θάλασσα δίνομε έναν χαλασμόν των Τούρκων μεγάλον• πέταγαν τις μπαγιοννέττες καταγή και τους πελέκαγαν οι 'Ελληνες σαν βόιδια.

Ο Αλέξης,ο Ζάεφ και το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ κ.α

 Επίσημος προσκεκλημένος στο 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία ήταν ο πρώην πρωθυπουργός των Σκοπίων Ζόραν Ζάεφ.

Αντάλλαξε θερμές χειραψίες με Νίκο Κοτζιά και Αλέξη Τσίπρα.

Μια αψυχολόγητη κίνηση εκ μέρους του κόμματος που αν δεν είχε σκοπό να αβαντάρει την επανεκλογή του Κυριακού τότε η μόνη σκέψη που απομένει είναι να 'κάνει' το καλό παιδί στην πρεσβεία.

Μα αγαπητέ οι πρεσβείες αγαπάνε τα δικά τους παιδιά.

Τσ,τσ,τσ...

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

 

Πρόεδρος δικαστηρίου: Πώς ονοµάζεσαι;
Κατηγορούµενος: Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Πρόεδρος: Πόθεν κατάγεσαι;
Κατηγορούµενος: Από το Λιµποβίσι της Καρύταινας.
Πρόεδρος: Πόσων ετών είσαι;
Κατηγορούµενος: Εξήντα τεσσάρων. Γεννήθηκα το 1770, τρεις του Απρίλη.
Πρόεδρος δικαστηρίου: Τι επάγγελµα κάνεις;
Κατηγορούµενος: Στρατιωτικός. Κρατάω 49 χρόνους στο χέρι το σουλντάδο (σ.σ.: ντουφέκι) και πολεµώ για την πατρίδα.

Φιδονήσι-Το νησί του Αχιλλέα στη Μαύρη Θάλασσα

Φιδονήσι* (Острів Зміїний) Μαύρης Θάλασσας

 Το νησί των φιδιών, γνωστό και στα Ελληνικά ως Φιδονήσι, και στα αρχαία ελληνικά ως Λευκή αλλά και ως “νησί του Αχιλλέα”, (ρουμανικά: Insula Șerpilor, ουκρανικά: Острів Зміїний, ρωσικά: Змеиный), είναι ένα νησί που ανήκει στην Ουκρανία και βρίσκεται στη Μαύρη Θάλασσα , κοντά στο Δέλτα του Δούναβη, με σημαντικό ρόλο στην οριοθέτηση των ουκρανικών χωρικών υδάτων.

Η νησίδα που έχει έκταση μόλις 170 στρεμμάτων είχε λιγότερους από 30 κατοίκους το 2012, και μια ολιγάριθμη φρουρά Ουκρανών στρατιωτών. Ένας αγροτικός οικισμός της Bile ιδρύθηκε τον Φεβρουάριο του 2007 με σκοπό την εδραίωση του καθεστώτος του νησιού ως κατοικημένου τόπου. Η νησίδα ήταν μέρος μιας συνοριακής διαμάχης μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας από το 2004 έως το 2009, κατά την οποία η Ρουμανία αμφισβήτησε τον τεχνικό ορισμό του νησιού και των συνόρων γύρω από αυτό.

 Η ελληνική ιστορία του Φιδονησιού ή “Νησιού του Αχιλλέα” 

Το νησί ονομάστηκε από τους αρχαίους Έλληνες Λευκή ("Λευκό νησί") και ήταν ομοίως γνωστό από τους Ρωμαίους ως Alba, πιθανώς λόγω των λευκών μαρμάρινων σχηματισμών που μπορούν να βρεθούν στο νησί. Σύμφωνα με τον Διονύσιο Περιηγητή, ονομαζόταν Λευκή, επειδή τα φίδια εκεί ήταν λευκά. Σύμφωνα με τον Αρριανό, λόγω του χρώματός του ονομαζόταν λευκό. Αυτός και ο Στέφανος του Βυζαντίου ανέφεραν ότι το νησί αναφέρεται επίσης ως “νησί του Αχιλλέα” (ελληνικά: Ἀχιλλέως νῆσος και Ἀχίλλεια νῆσος) και ως Ιππόδρομος του Αχιλλέα (ελληνικά: Δρόμον Ἀχιλλέως και Ἀχίλλειος δρόμος). 

Το νησί ήταν ιερό για τον ήρωα Αχιλλέα και είχε ναό του ήρωα με ένα άγαλμα μέσα. Ο Σόλινος έγραψε ότι στο νησί υπήρχε ιερό προσκυνητάρι. Σύμφωνα με τον Αρριανό στον ναό υπήρχαν πολλές προσφορές στον Αχιλλέα και τον Πάτροκλο. Επιπλέον, άνθρωποι έρχονταν στο νησί και θυσίαζαν ή άφηναν ζώα ελεύθερα προς τιμή του Αχιλλέα. Πρόσθεσε επίσης ότι οι άνθρωποι έλεγαν ότι ο Αχιλλέας και ο Πάτροκλος εμφανίστηκαν μπροστά τους ως παραισθήσεις ή στα όνειρά τους ενώ πλησίαζαν την ακτή του νησιού ή έπλεαν σε μικρή απόσταση από αυτήν. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος έγραψε ότι ο τάφος του ήρωα βρισκόταν στο νησί.

Οι Έλληνες κατά την Οθωμανική Αυτοκρατορία το μετονόμασαν σε Φιδονήσι («Νησί των φιδιών») και το νησί έδωσε το όνομά του στη ναυμαχία του Φιδονησίου, που διεξήχθη μεταξύ του οθωμανικού και του ρωσικού στόλου το 1788, κατά τη διάρκεια των Ρωσοτουρκικών Πόλεμος του 1787-1792. Το 1829, μετά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1828-1829, το νησί έγινε μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας μέχρι το 1856. Το 1877, μετά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877-1878, η Οθωμανική Αυτοκρατορία έδωσε το νησί και την περιοχή της Βόρειας Δοβρουτζά στη Ρουμανία, ως αποζημίωση για τη ρωσική προσάρτηση της περιοχής της Νότιας Βεσσαραβίας της Ρουμανίας. Ως μέρος της ρουμανικής συμμαχίας με τη Ρωσία, οι Ρώσοι διαχειρίζονταν έναν ασύρματο σταθμό στο νησί, ο οποίος καταστράφηκε στις 25 Ιουνίου 1917 όταν βομβαρδίστηκε από το τουρκικό καταδρομικό Medilli (κατασκευασμένο ως SMS Breslau του Γερμανικού Ναυτικού). Ο φάρος (κατασκευασμένος από τον Marius Michel Pasha το 1860) υπέστη επίσης ζημιές και πιθανώς καταστράφηκε.

 Η Συνθήκη των Βερσαλλιών του 1920 επιβεβαίωσε εκ νέου το νησί ως τμήμα της Ρουμανίας. Ο φάρος ξαναχτίστηκε το 1922. Ωστόσο μετά το 1945 το νησάκι πέρασε από την Ρουμανία στην Σοβιετική Ένωση και συγκεκριμένα στην Ουκρανία.

Ο «βασιλιάς» του Ισθμού της Κορίνθου

 

Πόσοι είναι άραγε αυτοί που γνωρίζουν πως εντός της Διώρυγας του Ισθμού και εδώ και 2000 σχεδόν χρόνια υπάρχει το άγαλμα του Βασιλιά Νέρωνα το οποίο είναι εντελώς εγκαταλελειμμένο και έρμαιο στα στοιχεία της φύσης.

Η ιστορία του Ισθμού της Κορίνθου 

Από μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων προκύπτει ότι ο Περίανδρος ήταν ο πρώτος που σκέφθηκε και τη διάνοιξη του Ισθμού, γύρω στο 602 π.Χ. Γρήγορα, όμως, εγκατέλειψε το σχέδιο του, από το φόβο ότι θα προκαλούσε την οργή των Θεών, έπειτα από το χρησμό της Πυθίας που έλεγε: «Ισθμόν δε μη πυργούτε μήδ' ορύσσετε. Ζευς γαρ έθηκε νήσον η κ' εβούλετο».

Ο βασικός, όμως, λόγος που ανάγκασε τον Περίανδρο να εγκαταλείψει το σχέδιό του δεν ήταν η θεϊκή οργή αυτή καθαυτή, αλλά οι τεράστιες τεχνικές δυσκολίες εκτέλεσης του έργου και τα οικονομικά συμφέροντα της Κορίνθου, που επιθυμούσε να διατηρήσει την προνομιούχο θέση της ως «κλειδούχος» του διαμετακομιστικού εμπορίου της Μεσογείου.

Gialovalagoon-The Music pandesia

The sound of birds in the lagoon of Gialova was electronic music feast!

 

biorikia · Gialovalagoon

 

Music Produser & Composer:SOTIRIS N.BOUGAS

Ελλήνικος Στρατός -Παντού και πάντα

 

-Πυρκαγιές το καλοκαίρι; Ο Στρατός.

-Χιονοθύελλες το χειμώνα; Ο Στρατός.

-Φύλαξη προσφυγικών δομών; Ο Στρατός.

-Απεγκλωβισμοί ανθρώπων κι οχημάτων από την ιδιωτική Αττική Οδό που για να μπεις πληρώνεις; Ο Στρατός.

-Πλημμύρες; Ο Στρατός.

-Σεισμοί; Ο Στρατός.

-Μεταναστευτική κρίση; Ο Στρατός.

-Ασφάλεια Ολυμπιακών Αγώνων; Ο Στρατός.

-Απεργία σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς; Ο Στρατός.

-Μπλόκα στους δρόμους από τους αγρότες; Ο Στρατός.

-Ανάπτυξη τοπικών οικονομιών; Ο Στρατός.

Συσκέψεις επί συσκέψεων και meeting επί meeting από εκλεγμένους " ειδικούς" για θέματα αρμοδιότητάς τους που είναι γνωστό ότι θα συμβούν μέρες πριν και τελικά το φίδι από την τρύπα κάθε φορά το βγάζει κάποιο φιλότιμο ΑΥΔΜάκι, κάποιο ταπεινό Γραφείο Κινήσεως που έχει μια ΙΧ σομπίτσα στο δωματιάκι-γραφείο , κάποιος Διαχειριστάκος που δε μπορεί να κοιμηθεί αν του λείπει ένα ζευγάρι άρβυλα από την αποθήκη του, κάποιος Διοικητάκος που είναι όλη μέρα πάνω από ένα τηλέφωνο, κάποιος Συντονιστάκος σε μια Αίθουσα Επιχειρήσεων που πρέπει να τρέχει ταυτόχρονα πάνω από 20 θέματα...

Επιλύουν θέματα αρμοδιότητας άλλων γιατί έτσι έμαθαν όμως. Να ξελασπώνουν όλους αυτούς που θα ρθουν μετά και θα ανεβάσουν το story στα ΜΚΔ ως το

" δικό τους κατόρθωμα" .

Άλλη μια μέρα στη δουλειά άλλωστε.

" Piece of cake" κατά τα λεγόμενα των συμμάχων μας.

Κι όπως έλεγε κι ο Αβραάμ Λίνκολν:

" Μπορείς να ξεγελάς λίγους για πολύ καιρό,

πολλούς για λίγο καιρό, όχι όμως όλους για πάντα..."

Καλημέρα κι ένα τεράστιο RESPECT σε όσους ένστολους εξέθεσαν με τα έργα τους για άλλη μια φορά τους " Μαυρογιαλούρους" αυτού του τόπου...

 

Νίκος Σταθόπουλος 

Ο ελληνικός στρατός -Ε.Σ- μοναδικός σταθερός πυλώνας του έθνους

 

Ο ελληνικός στρατός  στην πρώτη γραμμή!

Συνεχίζεται μέχρι αυτή την ώρα η κινητοποίηση μονάδων του  Ε.Σ στην Αττική Οδό για τον απεγκλωβισμό οδηγών οι οποίοι παραμένουν εγκλωβισμένοι.

 

Snowtime for Tinos island-Greece

 

Not something you often see! The island of #Tinos today! A winter wonderland.

Ο Ντοστογιέφσκι σε είκοσι φράσεις του

 

Ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι είναι ένας από τους κορυφαίους συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας. 

Τα  αριστουργηματικά έργα του ερευνούν  ερωτήματα  γύρω από την ζωή,τον θάνατο και το νόημα της ύπαρξης του ατόμου...

 

1.    Πρέπει να αγαπάς την ζωή περισσότερο από το ίδιο το νόημα της ζωής.

2.    Ένα καινούργιο βήμα, μια καινούργια λέξη είναι ότι οι άνθρωποι φοβούνται.

3.    Υπάρχουν όρια στο μυαλό του κάθε ενός, που πέρα από αυτά είναι επικίνδυνο να περάσεις. Μόλις περάσεις την γραμμή, είναι αδύνατο να γυρίσεις πίσω.

4.    Η ευτυχία δεν βρίσκεται στην ευτυχία αλλά στην προσπάθεια για αυτήν.

5.    ‘Όταν σταματάς να διαβάζεις βιβλία, παύεις να σκέφτεσαι.

6.    Η ευτυχία δεν βρίσκεται στο να περιορισμό αλλά στον έλεγχο το εαυτού σου.

Στρατηγός Χαράλαμπος Λούφας από τα Φιλιατρά

Ο στρατηγός Χαράλαμπος Λούφας, γεννήθηκε στα Φιλιατρά το 1877.



Κληρωτός ο οποίος από Μακεδονομάχος,πολεμιστής στους ένδοξους βαλκανικούς πολέμους και τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο, έγινε στρατηγός με σημαντική συμμετοχή στην εκστρατεία Μικράς Ασίας.Ιδιαίτερα στο τέλος της, όπου η συντεταγμένη μονάδα του ( 23ο Σύνταγμα Πεζικού) λειτούργησε ως οπισθοφυλακή και έσωσε χιλιάδες στρατιώτες από διαλυμένες μονάδες.Του ανετέθη η μελέτη οχυρώσεως της περιοχής της Σμύρνης, η οποία, αν και την ολοκλήρωσε, δεν χρησιμοποιήθηκε. Το 1921 τοποθετήθηκε διοικητής του 23ου συντάγματος πεζικού της VII Μεραρχίας και συμμετείχε με επιτυχία στη θερινή επίθεση. Κατά την καταστροφή υπήρξε ένας από τους ελάχιστους Έλληνες αξιωματικούς που διακρίθηκαν.

Η μονάδα του ήταν η τελευταία που υποχώρησε ενώ κατάφερε να αποτρέψει την κύκλωση μεγάλου μέρους της Στρατιάς Μικράς Ασίας από τις δυνάμεις ιππικού του Φαχρεντίν Πασσά.

Αναμείχθηκε ενεργά στο στρατιωτικό πραξικόπημα του 1922 και ήταν ο ανακριτής που οδήγησε τους 8 κατηγορούμενους στην δίκη των 6 εκτελεσμένων στο Γουδί. Συμμετείχε ενεργά στα αλλεπάλληλα βενιζελογενή στρατιωτικά πραξικοπήματα της δεκαετίας του 20, μαζί με τον Πάγκαλο και απέναντι στον Πλαστήρα με τον οποίο βρισκόταν σε διαρκή ρήξη.

Αποστρατεύθηκε το 1926 ενώ το 1936 προήχθη αναδρομικώς σε αντιστράτηγο.

Στον πόλεμο του 1940 δεν ανακλήθηκε διότι το 1932, για λόγους υγείας, απομακρύνθηκε από τα στελέχη της εφεδρείας. Στην κατοχή εγκατέλειψε την Αθήνα και επέστρεψε στη γενέτειρά του Φιλιατρά, όπου δίδαξε μαθηματικά στο γυμνάσιο της πόλης. Θεωρείτο από τους πλέον μορφωμένους αξιωματικούς της εποχής του, ενώ η ηρωική του δράση στη Μικρά Ασία επαινέθηκε από ανωτέρους του.

Είναι εντυπωσιακό πως τα Φιλιατρά είναι η γενέτειρα δύο στρατιωτικών που συνδέονται με την αρχή και το τέλος της εκστρατείας στη Μικρά Ασία( Σταυριανόπουλος Διονύσιος και Λούφας Χαράλαμπος).