George S.Patton

                    U.S. Army General George S. Patton, 1943

Τζωρτζ Σμιθ Πάττον

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Τζωρτζ Σμιθ Πάττον
Ο Τζωρτζ Σμιθ Πάττον (George Smith Patton, 11 Νοεμβρίου 1885 - 21 Δεκεμβρίου 1945) ο νεότερος, ήταν Αμερικανός στρατηγός, ένας από τους ικανότερους διοικητές των στρατιωτικών δυνάμεων των Συμμάχων στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με ειδικότητα στη διοίκηση των τεθωρακισμένων και μηχανοκίνητων μονάδων. Ήταν αλαζόνας, εκκεντρικός, ματαιόδοξος και θεωρούσε τους στρατιώτες τόσο αναλώσιμους όσο τις σφαίρες. Παράλληλα όμως ήταν ειλικρινής και ακέραιος χαρακτήρας, ατρόμητος στη μάχη και με υψηλή αίσθηση του καθήκοντος. Μπορούσε να εμπνεύσει τρόμο στους αντιπάλους του και σεβασμό στους συμμάχους του.
Γέννηση	11 Νοεμβρίου 1885 Σαν Γκαμπριέλ
Θάνατος	21 Δεκεμβρίου 1945 Χαϊδελβέργη
Αιτία θανάτου	τροχαίο ατύχημα, συμπιεστικό κάταγμα, πνευμονικό οίδημα και καρδιακή ανεπάρκεια
Υπηκοότητα	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Σπουδές	Κολέγιο Πολέμου του Αμερικανικού Στρατού, Στρατιωτική Ακαδημία των ΗΠΑ, Κολέγιο Διοίκησης και Γενικού Επιτελείου του Αμερικανικού Στρατού και Στρατιωτικό Ινστιτούτο της Βιρτζίνια
Ιδιότητα	αυτοβιογράφος και αξιωματικός
Τέκνα	George Patton IV
Γονείς	Τζωρτζ Σ. Πάττον
Βραβεύσεις	Χάλκινος Αστέρας, Ιππότης Ταξιάρχης του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Βισάμ Ελ Αλαουίτ, λεγεωνάριος της Λεγεώνας της Αξίας, Πορφυρή Καρδιά, Order of the White Lion 4th Class, Αργυρός Αστέρας, Grand Cross of the Order of Orange-Nassau, Σύντροφος της Τάξης του Λουτρού, Πολεμικός Σταυρός 1914-1918, Πολεμικός Σταυρός, Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής, Μετάλλιο Νίκης Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, Σταυρός Διακεκριμένης Υπηρεσίας, στρατιωτικό μετάλλιο διακεκριμένων υπηρεσιών, Λεγεώνα της Αξίας, Συμμαχικό μετάλλιο της νίκης, European-African-Middle Eastern Campaign Medal, Μετάλλιο Στρατού Κατοχής, Τάγμα του Λουτρού, Τάγμα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, Τάγμα του Λεοπόλδου, Λεγεώνα της Τιμής, Croix de guerre, Τάγμα του Λευκού Λέοντος, Czechoslovak War Cross 1939-1945, Τάγμα του Στέματος και Order of Adolphe of Nassau
Υπογραφή
Πολυμέσα
wikidata (π)

Η οικογένεια του και οι σπουδές του

Ο Τζωρτζ Σμιθ Πάττον ο νεότερος ήταν γιος του Τζωρτζ Σμιθ Πάττον του πρεσβύτερου (1856-1927) και της Ρουθ Γουίλσον (1861-1928). Γεννήθηκε στο Σαν Γκάμπριελ της Καλιφόρνιας στις 11 Νοεμβρίου του 1885. Οι γονείς του ήταν εύποροι και με μεγάλη ιστορία ως οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν νομικός αλλά είχε σπουδάσει σε στρατιωτική ακαδημία, ο παππούς του από τη πλευρά της μητέρας του ήταν πολιτικός και μεγάλος γαιοκτήμονας, ο προπάππους του Χίου Γουήντον Μέρσερ ήταν στρατηγός στην Αμερικανική επανάσταση και ο παππούς του, από τη πλευρά του πατέρα του, Τζωρτζ Σμιθ Πάττον ο πρώτος ήταν ταξίαρχος στον Αμερικανικό Εμφύλιο.
Ο Τζωρτζ Πάττον φοίτησε στα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία και ήταν ιδιαίτερα καλός στη φιλοσοφία, στους αρχαίους συγγραφείς και στην νεότερη ιστορία αλλά ταυτόχρονα ήταν τραγικά απαράδεκτος στα μαθηματικά και στις θετικές επιστήμες. Του δόθηκε η άδεια να φοιτήσει στη στρατιωτική ακαδημία της Βιρτζίνια και ένα χρόνο μετά μετατέθηκε στην ανώτατη στρατιωτική σχολή του Γουέστ Πόιντ, την πιο φημισμένη μέχρι σήμερα σχολή στρατιωτικών. Λόγω των χαμηλών γνώσεων του στα μαθηματικά, αποφοίτησε, πιο αργά από τους συμφοιτητές του, από τη σχολή το 1909 και διορίσθηκε αξιωματικός του ιππικού. Όσο φοιτούσε στη σχολή Γουέστ Πόιντ, γνώρισε την κόρη ενός πλούσιου βιομηχάνου, την Μπέατρις Άγιερ, με την οποία παντρεύτηκε μετά την αποφοίτηση του.
Ο Τζωρτζ Πάττον διακρίθηκε ως αθλητής, μέσα και έξω από τη σχολή. Μάλιστα το 1912 πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης, εκπροσωπώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες και το στρατό τους. Αγωνίστηκε στο μοντέρνο πένταθλο και κατέλαβε την Πέμπτη θέση. Το 1913 φοίτησε στην Γαλλική Σχολή Ιππικού και με την αποφοίτηση του έγραψε ένα εγχειρίδιο για την σωστή χρήση της σπάθης.

Στο πεδίο των μαχών

Το 1916 η κυβέρνηση των Η.Π.Α. τον διόρισε υπασπιστή του στρατηγού Τζον Τζόζεφ Πέρσινγκ και τον έστειλαν μαζί του στο Μεξικό να καταστείλουν την επανάσταση του Πάντσο Βίλλα. Σε μια μάχη με την ίλη του ιππικού του, ο Πάττον, σκότωσε τον υπασπιστή του Βίλλα, τον Χούλιο Καρντένας. Στο Μεξικό ήρθε σε επαφή με τα μηχανοκίνητα οχήματα του στρατού και τους τρόπους χρήσης τους στο πόλεμο. Για τα κατορθώματα του στο Μεξικό έγινε λοχαγός και στάλθηκε στη Γαλλία ως ο πρώτος διοικητής μιας μονάδας τεθωρακισμένων των αμερικανικών δυνάμεων. Είχε ξεσπάσει ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και ο ίδιος τέθηκε στις διαταγές του στρατηγού Πέρσινγκ ξανά. Έλαβε μέρος στη μάχη του Σεν Μιχιέλ, τον Σεπτέμβριο του 1918, στην επίθεση του Μεύση, στην κατάληψη της Αργκόν και τραυματίστηκε δυο φορές. Οι Η.Π.Α. τον παρασημοφόρησαν με το μετάλλιο Διακεκριμένων Υπηρεσιών και τον προήγαγαν σε αντισυνταγματάρχη. Γνωρίζοντας από κοντά τις δυνατότητες των τεθωρακισμένων, κατάλαβε ότι, αυτά ήταν το μελλοντικό όπλο του πολέμου και για αυτό παρακολουθούσε τις εξελίξεις στην τεχνολογία αρμάτων μάχης και αρθρογραφούσε για τον τρόπο χρήσης τους. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, διορίσθηκε διοικητής της 314ης Ταξιαρχίας Αρμάτων, που έπειτα μετονομάστηκε σε 2η Ταξιαρχία Αρμάτων, Μάχης και συνδέθηκε φιλικά με τους στρατηγούς Ντάγκλας Μακάρθουρ και Ντουάιτ Ντέιβιντ Αϊζενχάουερ.

Η δράση του στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο

Ο Τζωρτζ Πάττον το 1943 στη Βόρειο Αφρική

Τελικά οι προσπάθειες του να δαπανήσει η Αμερικανική κυβέρνηση κονδύλια για την αναβάθμιση των αρμάτων μάχης απέδωσαν καρπούς το 1938, λίγο πριν ξεσπάσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος. Τον Απρίλιο του 1940 ανέλαβε την διοίκηση της 1ης Μεραρχίας Αρμάτων και το διάστημα από τον Μάρτιο έως τον Ιούλιο του 1942, ως υποστράτηγος, ανέλαβε χρέη διοικητή στο Κέντρο Εκπαίδευσης της Ερήμου της Αριζόνα, ενώ παράλληλα σχεδίαζε την απόβαση των Αμερικανών στη Βόρεια Αφρική για να πολεμήσουν τον Άξονα. Ανέλαβε την διεκπεραίωση της Δυτικής Δύναμης Δράσης στο Μαρόκο και το Μάρτιο του 1943, μετά την ήττα των Αμερικανών στο Κασερίν ανέλαβε την διοίκηση του 2ου Σώματος Στρατού των Η.Π.Α. Για τις επιτυχίες του στη Βόρεια Αφρική του έδωσαν την ηγεσία του 7ου Σώματος Στρατού των Η.Π.Α. στην απόβαση στη Σικελία, με αποστολή να προστατεύει τα νώτα του 8ου Σώματος Στρατού των Βρετανών, του Μοντγκόμερι. Ως άνθρωπος της δράσης ο Πάττον ανέλαβε επιθετική δραστηριότητα, αγνοώντας της εντολές, κάτι που παραλίγο να του στοιχίσει την καριέρα του, γιατί παράλληλα με αυτό το γεγονός μια ομάδα ανδρών του Πάττον σκότωσε εν ψυχρώ 76 Γερμανούς αιχμαλώτους και ο ίδιος ο Πάττον χαστούκισε και εξευτέλισε δυο άντρες του που είχαν πάθει νευρικό κλονισμό. Για αυτό το λόγο η ηγεσία των Η.Π.Α. των απέσυρε από την ενεργό δράση μέχρι τον Αύγουστο του 1944. Τότε του ανατέθηκε η διοίκηση της 3ης Στρατιάς με την οποία διέσπασε το γερμανικό μέτωπο στην Αβράνς και περικύκλωσε τους Γερμανούς στο Ρήγμα Φαλέζ-Αρζαντάν. Πήρε μέρος στη μάχη του Μετς, όπου με τη στρατιά του ανακούφισε την 101η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία που δοκιμαζόταν από τους Γερμανούς. Στις 22 Απριλίου του 1945 διέσχισε τον Ρήνο, με κατεύθυνση τη Γερμανία, εξουδετέρωσε τις γερμανικές δυνάμεις στο Θύλακα του Ρουρ και κατευθύνθηκε μέσα από τη Βαυαρία στη Τσεχοσλοβακία και ύστερα στην Αυστρία, όπου έλαβε το μήνυμα ότι ο πόλεμος τελείωσε με την παράδοση της Γερμανίας.

Το τέλος του πολέμου και ο θάνατος του

Ο πόλεμος τελείωσε και ο Πάττον διορίστηκε κατοχικός διοικητής της Βαυαρίας. Ο ίδιος όμως επιθυμούσε να ξαναβρεθεί σε μέτωπο πολέμου και ζήτησε μετάθεση στην Άπω Ανατολή. Το αίτημα του δεν έγινε δεκτό και τότε αποφάσισε ότι υπήρχε άλλος ένας εχθρός στην Ευρώπη που έπρεπε να αφανιστεί. Οι κομμουνιστές για τον Πάττον ήταν πιο μισητοί και από τους Ναζί. Έστελνε υπομνήματα στην ηγεσία τον Η.Π.Α. για τις επεκτατικές βλέψεις του Στάλιν και για την αναγκαιότητα επίθεσης στα εδάφη της Σοβιετικής Ένωσης. Ο φίλος του Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, για να αποτρέψει τον Πάττον να καταστρέψει την καριέρα του με τέτοιου είδους ιδέες, του ανέθεσε να αναλάβει τη διοίκηση του 15ης Στρατιάς και να αρχίσει την αρχειοθέτηση και συγγραφή τον γεγονότων του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
 Στις 9 Δεκεμβρίου του 1945, μια μέρα πριν επιστρέψει στις Η.Π.Α., πήγε για κυνήγι με τον υποστράτηγο Χόμπαρτ Γκάι. Το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν συγκρούστηκε με ένα φορτηγό. Ο Πάττον έμεινε παράλυτος και 12 μέρες μετά το τροχαίο, στις 21 του μήνα του έτους 1945, ξεψύχησε στο στρατιωτικό νοσοκομείο της πόλης Χαϊδελβέργης. Ήταν 60 ετών και ενταφιάστηκε στο Λουξεμβούργο, στο Αμερικανικό Κοιμητήριο για τους πεσόντες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Πηγή