Χατζή Χρήστος Ντάγκοβιτς
Ο Χατζή Χρήστος (Κρίστε) Ντάγκοβιτς (1783 - 19 Μαρτίου 1856 ήταν βούλγαρος αγωνιστής της ελληνικής επανάστασης του 1821 και πολιτικός. Είχε αποκτήσει την προσωνυμία Βούλγαρης, λόγω της καταγωγής του, και σε αρκετές ελληνικές πηγές αναφέρεται και σαν Χατζή Χρήστος Βούλγαρης, ο ίδιος υπέγραφε και με τα δύο ονόματα.
Γεννήθηκε στο Βελιγράδι το 1783, ο πατέρας του Πέτρος και ο αδελφός του Σταύρος ήταν αγωνιστές της Σερβικής επανάστασης και σκοτώθηκαν στη πολιορκία του Βελιγραδίου το 1806. Κυνηγημένος από τους Οθωμανούς διέφυγε μαζί με την μητέρα του Άννα αρχικά στη Βοσνία, Βενετία, Ρόδο και Κύπρο για να καταλήξει στην Αίγυπτο. Εκεί μπήκε σαν ιπποκόμος στις υπηρεσίες του Χουρσίτ πασά που διορίστηκε το 1820 βαλής της Πελοποννήσου.
Στην ελληνική επανάσταση όταν άρχισε η πολιορκία της Τριπολιτσάς από τα ελληνικά στρατεύματα εγκατέλειψε την πόλη και προσχώρησε στο ελληνικό στρατόπεδο. Έφτιαξε δικό του στρατιωτικό σώμα αποτελούμενο από Σέρβους και Βούλγαρους με το οποίο πήρε μέρος σε πολλές μάχες και διακρίθηκε ιδιαίτερα στα Δερβενάκια.
Τον Απρίλιο του 1825 πιάστηκε αιχμάλωτος των Οθωμανών μετά τη μάχη του Πετροχωρίου για να απελευθερωθεί το 1828. Με το τέλος της επανάστασης προήχθη σε στρατηγό, έγινε υπασπιστής του Όθωνα και τιμήθηκε με το ανώτατο αριστείο.
Χρημάτισε πληρεξούσιος Σέρβων, Βουλγάρων και Θρακών στην εθνοσυνέλευση του 1843. Πέθανε το 1856 από αποπληξία.
Γεννήθηκε στο Βελιγράδι το 1783, ο πατέρας του Πέτρος και ο αδελφός του Σταύρος ήταν αγωνιστές της Σερβικής επανάστασης και σκοτώθηκαν στη πολιορκία του Βελιγραδίου το 1806. Κυνηγημένος από τους Οθωμανούς διέφυγε μαζί με την μητέρα του Άννα αρχικά στη Βοσνία, Βενετία, Ρόδο και Κύπρο για να καταλήξει στην Αίγυπτο. Εκεί μπήκε σαν ιπποκόμος στις υπηρεσίες του Χουρσίτ πασά που διορίστηκε το 1820 βαλής της Πελοποννήσου.
Στην ελληνική επανάσταση όταν άρχισε η πολιορκία της Τριπολιτσάς από τα ελληνικά στρατεύματα εγκατέλειψε την πόλη και προσχώρησε στο ελληνικό στρατόπεδο. Έφτιαξε δικό του στρατιωτικό σώμα αποτελούμενο από Σέρβους και Βούλγαρους με το οποίο πήρε μέρος σε πολλές μάχες και διακρίθηκε ιδιαίτερα στα Δερβενάκια.
Τον Απρίλιο του 1825 πιάστηκε αιχμάλωτος των Οθωμανών μετά τη μάχη του Πετροχωρίου για να απελευθερωθεί το 1828. Με το τέλος της επανάστασης προήχθη σε στρατηγό, έγινε υπασπιστής του Όθωνα και τιμήθηκε με το ανώτατο αριστείο.
Χρημάτισε πληρεξούσιος Σέρβων, Βουλγάρων και Θρακών στην εθνοσυνέλευση του 1843. Πέθανε το 1856 από αποπληξία.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου