Ο Παπαναστάσης από το Χαλαζώνι

Οι Έλληνες , το 21, δεν σκοτώνανε μόνο τους Τούρκους, αλλά σκοτωνόσαντε και μεταξύ τους.
Ένα παράδειγμα είναι η θανάτωση του Φιλιατρινού ήρωα Παπαναστάση , από τους ήρωες Ντρέδες  επειδή ο Παπαναστάσης είχε σκοτώσει χωρίς σοβαρή αιτία, έναν άλλο μεγαλύτερο ήρωα,τον Γιαννάκη Μέλιο.

Γιαννάκης Μέλιος: καταγωγή από το αρβανιτοχώρι Κούβελα, περιοχής Κοπανακίου. Μέγας πολεμιστής, ήτανε λοχαγός στα Πελοποννησιακά Τάγματα, μπαρουτοκαπνισμένος και λεβέντης.

Παπαναστάσης. Ήτανε παπάς, από το Χαλαζόνι. Ανδρείος, αλλά κατά βάθος αγαθότατος. Ευέξαπτος, και θύμωνε απότομα…
Ο πατέρας του ήτανε επίτροπος στην εκκλησία του χωριού, και είχε μέγα πόθο να κάνει το γιό του Παπά!... Τον πήγε από μικρόν, στο δημοτικό σχολείο ενός ιερομόναχου Ιωνά (!), και του είπε: κρέας φέρνω στην αγιοσύνη σου, κόκκαλα να μου παραδώσεις… Μάλλον εννοούσε, να τον σκληραγωγήσει..
Όμως ο Αναστάσης ήταν ατίθασος χαρακτήρας, και υπόφερε πολλά βασανιστήρια από τον καλόγερο Ιωνά: φάλαγγα, στέρηση φαγητού, κάψιμο με σίδερο, κλπ. !!!
Ωστόσο, τελικώς έγινε ‘κόκκαλο’, 'έστρωσε' μέσα στην ιερατική σχολή...
Έγινε καλλίφωνος Ιεροψάλτης, και Αναγνώστης Μετά παντρεύτηκε μια πλούσια Φιλιατρινιά, και έκανε μαζί της 3 κορίτσια κι ένα αγόρι. Μετά έγινε Διάκος, και πιο μετά παπάς στα Φιλιατρά-Χαλαζόνι-Χριστιάνους.
Ήτανε ‘καλός παπάς’, βόηθαγε τους φτωχούς χριστιανούς, έλυνε τις μεταξύ τους διαφορές. Τον συμπαθούσε ιδιαιτέρως ο Χασάν-Αγάς της Κυπαρισσίας!!, αλλά δεν είχε καλές σχέσεις με τον Μητροπολίτη Χριστιανουπόλεως Γερμανό!. Παράξενα και τα δύο…

Ο Παπαναστάσης ήτανε και ‘σερέτης’ , νταής. Είχε πάντα μαζί του δύο πιστόλια, που τα ονόμαζε ‘άγια λείψανα’. Γι αυτό το λόγο, συχνά τον τιμωρούσε ο Μητροπολίτης, ώσπου μια μέρα ο Παπαναστάσης έσωσε τη ζωή του Μητροπολίτη Γερμανού, με αυτά τα όπλα, και τελικά αναγκάστηκε ο Δεσπότης να τα ευλογήσει κι όλας τα όπλα.

Ο Παπαναστάσης μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία, και μόλις ξεκίνησε η επανάσταση, βγήκε οπλαρχηγός του κάμπου, με 50 παλλικάρια ! Έλαβε μέρος στην πολιορκία του Νιόκαστρου το 1821, όπου σκοτώθηκε και ο μοναχογιός του, Μήτρος…


Αμέσως μετά την απελευθέρωση του Νιόκαστρου, βρέθηκαν σε ένα καφενείο της εκεί περιοχής, ο Γιαννάκης Μέλιος και ο Παπαναστάσης, και τότε ο Ντρές Μέλιος ακούμπησε με το χέρι του το μπιστόλι του Παπά, ίσως πήγαινε και να τον χτυπήσει; και αγριεύει τότε ο Παπάς και σκοτώνει τον Γιαννάκη Μέλιο!

Σε συμπλοκή που ακολούθησε σκοτώθηκε και άλλος Ντρές , ο ήρωας Ντούφας.

Την άλλη μέρα ήρθαν από την Κυπαρισσία , συγγενείς του Μέλιου και του Ντούφα για να εκδικηθούν. Τον ντουφεκίζουν στα πόδια, κι αυτός καταφεύγει μαζί με 3 συντρόφους του σε μια σπηλιά-κρησφύγετο, ίσως στην μεγάλη Σπηλιά που υπάρχει στο Γεράνιο. Αλλά τον προδίνει κάποιος Ντρές που διέμενε στα Φιλιατρά, μαζεύτηκαν πολλοί Ντρέδες και πολιόρκησαν την σπηλιά για 8 μέρες ,τους αναγκάζουν να παραδοθούν, με τη συμφωνία να μην τους πειράξουν αλλά μόλις παραδόθηκε, τον έγδυσαν , του κρέμασαν στο λαιμό ένα σακί γεμάτο πέτρες, τον πέρασαν πισθάγκωνα δεμένο από τα Φιλιατρά!
Οι θυγατέρες του Παπαναστάση στα Φιλιατρά, έκλαιγαν και οδύρονταν, αλλά αυτοί συνέχιζαν …
Και τους είπε ο Παπάς, στους Ντρέδες: ρε σεις είστε και από τους Τούρκους τρισχειρότεροι…

Οι Ντρέδες κάνουν στα Φιλιατρά κι άλλες βιαιοπραγίες: κλοπές και εξευτελισμούς, με λίγα λόγια τα έκαναν ‘Οίβαλα’, και μετά τον φέρνουν στην Κυπαρισσία, τον φυλάκισαν στο κάστρο, του έδεσαν τα πόδια με σίδερα , βάζοντας στο στήθος και στα γόνατα δοκάρια και πέτρες !!!
Του κόψανε τα γένεια με αιχμηρό αντικείμενο, τον ξάπλωσαν ύπτια (ανάσκελα, με το κεφάλι επάνω) και τον σκέπασαν με μεγάλες πέτρες. 

Ο Παπαναστάσης βλέποντας το τέλος του, λένε ότι τους είπε:
«Ο θάνατος που θέλετε να δώσετε σε μένα , περισσότερη ατιμία θα φέρει σε σας.
Τα τιμημένα παλληκάρια, με το τουφέκι σκοτώνουν άλλα παλληκάρια που να κρατούν και εκείνα τουφέκι, όπως έκανα και εγώ με τον Μέλιο και τον Ντούφα.
Εσάς ο κόσμος άτιμους όπως και είστε θα σας πει, γιατί καταδεχτήκατε να βασανίσετε ανυπεράσπιστο άνθρωπο».

Στην συνέχεια οι Ντρέδες αποτελείωσαν το θύμα τους...

Ένα δημοτικό τραγούδι λέει όλα αυτά σε 13 σειρές…
Το τραγουδούσαν οι Φιλιατρινοί έως πριν 150 χρόνια:

Τρία πουλάκια κάθονταν, στον Αι-Λιά στη ράχη,
τόνα τηράει τα Φιλιατρά, τ άλλο το Χαλαζόνι,
το τρίτο όλο παράπονο , μοιρολογάει και λέει:

Πουλάκια μου για τρέξετε στου Νιόκαστρου τις τάπιες,
πάνω στης Μάλης το βουνό ,πέρα στο Χαλαζόνι,
μην τύχει και μας φέρετε χαρούμενο μαντάτο,
για τον παπά τον ξακουστό, καπτάν Παπαναστάση.
Και τα πουλάκια απαντήσανε, κι ανάρια λένε
Μηδέ στις τάπιες πολεμά, μηδέ στο Χαλαζόνι,
μηδέ στου Τζέκα βρίσκεται , μηδέ στην εκκλησιά του.
Με προδοσιά τον πιάσανε, του παλιοχριστιανιώτη,
στην Αρκαδιά τον πήγανε, άγρια τον βασανίσαν .
Οι Τούρκοι τον σεβάστηκαν, οι Ντρέδες τον σκοτώσαν.

Πηγή:

Περιοδικό αδελφότητας εν Αθήναις Φιλιατρινών

"ΦΙΛΙΑΤΡΑ"

Δράκουλας των Εξαρχείων-Η κομμένη σκηνή

 

Σε μια επική πιά ταινία του Νίκου Ζερβού,η κομμένη σκηνή με τον Κωνσταντίνο Τζούμα αποδυκνύει ότι μερικές φορές η υπερβολή στερεί από έργα τέχνης τον τίτλο του αριστουργήματος.

Σουρεάλ ταινία από το μέλλον,ο Δράκουλας των Εξαρχείων έμεινε στην ιστορία.

Και η απάντηση στο εάν έφαγε πραγματικά την εφημερίδα "Ριζοσπάστης" Ο Βαγγέλης Κοτρώνης ,η απάντηση είναι Ναί!

Αθήνα-Η πόλη κάτω από την πόλη στην οδό Πανεπιστημίου

Κάτω από τις πολύβουες λεωφόρους και τις πολυκατοικίες της σημερινής Αθήνας, ένα δαιδαλώδες σύστημα αρχαίων ποταμών, παραποτάμων και χειμάρρων εξακολουθεί να ρέει στα έγκατα της πόλης.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις επιστημόνων, μέρη των χαμένων ποταμών τα οποία βρίσκονται κάτω από ελεύθερους χώρους της πρωτεύουσας θα μπορούσαν να αναδειχθούν με τέτοιο τρόπο ώστε να προσφέρουν δροσιά το καλοκαίρι αλλά και να αναβαθμίσουν την ποιότητα ζωής των Αθηναίων.
Εκτός από ένα τμήμα της αρχαίας κοίτης του Κηφισού, η οποία τοποθετείται από αρχαιολόγους περίπου 1.200 μέτρα ανατολικά της σημερινής στο ύψος του Ρέντη, καθώς και ολόκληρα τα ποτάμια του Ιλισού και του Ηριδανού
τουλάχιστον πέντε παραπόταμοι, χείμαρροι και αρχαία ρέματα βρίσκονται κάτω από το Παγκράτι, την Κυψέλη, το Πεδίον του Άρεως, την πλατεία Αττικής και το Γηροκομείο Αμπελοκήπων. Όμως και τμήματα των τριών κύριων ποταμών της Αρχαίας Αθήνας μπορούν να καταστούν εκμεταλλεύσιμα, όπως ήδη έχει γίνει με τον Ηριδανό, του οποίου τμήμα διαπερνά το Σύνταγμα, το Μοναστηράκι και τον Κεραμεικό.

Μάνος Δανέζης-Ψεύτικες ανάγκες που δημιουργούν φόβο-Matrix

Όπως διαπιστώνετε, ένα πολιτισμικό ρεύμα εκφράζει βασικά την εκάστοτε προσπάθεια του ανθρώπου να ξεπεράσει και να ελέγξει τους φόβους του. Τι φοβόμαστε σήμερα και πως μπορούμε να το ξεπεράσουμε;

Ένα βασικό και επιτακτικό ανθρώπινο συναίσθημα είναι ο «φόβος», ο οποίος δημιουργείται από την έννοια της «ανάγκης». Σκοπός και αίτιο της ανάπτυξης ενός πολιτισμικού ρεύματος είναι η προσπάθεια μιας κοινωνίας να ξεπεράσει και να ελέγξει συλλογικά τρεις βασικές ομάδες φόβων, οι οποίοι βρίσκονται σε άμεση σχέση και συνάρτηση με τριών ειδών πραγματικά και πρακτικά γεγονότα. Ο πρώτος φόβος είναι ο φόβος της φυσικής ανθρώπινης επιβίωσης, ο δεύτερος είναι ο φόβος της βίαιης δράσης του φυσικού περιβάλλοντος και τέλος ο μεταφυσικός φόβος, δηλαδή ο φόβος που προκαλούν κάποια γεγονότα τα οποία ξεφεύγουν από το πλαίσιο μιας λογικής ερμηνείας, η οποία θα είχε τη βάση της στην εμπειρία των ανθρώπινων αισθήσεων, όπως ο θάνατος.

Προκειμένου ο άνθρωπος να κατασιγάσει αυτές τις τρεις ομάδες φόβων δημιούργησε αντίστοιχα, τα «κοινωνικά συστήματα» από τα οποία προήλθαν τα «πολιτικά συστήματα», την «επιστήμη» η οποία σε κάποιες περιπτώσεις μετασχηματίζεται σε «τεχνολογία». και τέλος τη «θεολογία», η οποία αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε η δημιουργία της έννοιας της «θρησκείας». Με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκαν οι βασικοί τρεις πυλώνες ενός πολιτισμικού ρεύματος. Στο πλαίσιο αυτών των τριών πολιτισμικών πυλώνων αναπτύσσονται ανθρώπινες διοικητικές δομές οι οποίες, όλες μαζί, αποτελούν αυτό το οποίο ονομάζουμε «κοσμική εξουσία». Όπως γίνεται φανερό, αυτό που οδηγεί σε κατάρρευση έναν πολιτισμό δεν είναι η φιλοσοφική βάση τους, αλλά οι φιλοδοξίες, ο δογματισμός και η διαφθορά, των ανθρώπων που συγκροτούν τις διοικητικές δομές τους.

Όμως, όταν οι διοικητικές δομές των πολιτισμικών πυλώνων διαφθαρούν, οι πολιτισμικοί πυλώνες και ο πολιτισμός γενικότερα καταρρέουν, αφήνοντας τους ανθρώπινους φόβους να γιγαντωθούν εκ νέου. Τότε δημιουργείται η αναγκαιότητα δημιουργίας ενός νέου πολιτισμικού ρεύματος το οποίο θα πρέπει να είναι ικανό να κατασιγάσει τους νέους ανθρώπινους φόβους.

Όμως μια κοινωνία που κυριαρχείται από υπέρμετρους φόβους, είναι μια υποταγμένη κοινωνία, ανίκανη να αντιδράσει λογικά και ήρεμα στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της. Μια φοβισμένη κοινωνία κυριαρχείται από την αίσθηση του πανικού, της οργής, της ανεξέλεγκτης βίας. Μια φοβισμένη κοινωνία είναι μια εύκολα χειραγωγούμενη κοινωνία. Το γιγάντωμα των αναγκών και των φόβων μας, μας στερεί το υπέρτατο ανθρώπινο αγαθό, την ελευθερία μας.


Σήμερα πλέον κατανοούμε γιατί ο δυτικός πολιτισμός, μας δημιούργησε έναν καταιγισμό πλαστών και άχρηστων αναγκών. Όχι για να μας κάνει πιο ευχάριστη τη ζωή. αλλά επειδή αυξάνοντας τις ανάγκες μας, γιγάντωνε πλαστά τους φόβους μας. Μας έκανε υποταγμένους και εύκολα χειραγωγούμενους

Ας αντιδράσουμε από σήμερα. Ας ελαχιστοποιήσουμε τους φόβους μας ελαχιστοποιώντας τις πλαστές ανάγκες μας, αντικαθιστώντας τις έννοιες του «αμοιβαίου συμφέροντος» και της περιστασιακής «ελεημοσύνης» με το μόνιμο αίσθημα της ανθρώπινης αλληλεγγύης

Η αλλαγή της πολιτισμικής συγκρότησης θα επιτευχθεί ειρηνικά και αναίμακτα, αν και όταν αντιληφθούμε την αναγκαιότητα μιας εσωτερικής μας αναμόρφωσης. Η πνευματική και συνειδησιακή συγκρότηση των πολιτών καθορίζει την ποιότητα της Πολιτείας και η ποιότητα της Πολιτείας, τον πολιτισμό που αυτή θα συγκροτήσει.

Η μεγάλη πολιτισμική αλλαγή θα αρχίσει να γίνεται μια ειρηνική πραγματικότητα μόνο όταν κάνουμε την αγωνία μας, τον δικαιολογημένο κοινωνικό θυμό μας και το αίσθημα της εκδίκησης, αξιοπρέπεια, δουλειά, γνώση, υπευθυνότητα, συλλογικότητα.

Μίκης Θεοδωράκης-Μαουτχάουζεν-Ο Αντώνης

Navarinoinvestment:

Καλό ταξίδι Μίκη.Αθάνατος...

Διδάξες σε όλους τι σημαίνει να είσαι Έλληνας!

«Ήταν μετά το μεσημεριανό φαϊ. Οι Ες-Ες επικεφαλής των συνεργείων των τιμωρημένων είχανε ως εκείνη την ώρα «ξεκάνει» 17 Εβραίους και Ρώσους αιχμαλώτους πολέμου. Μόλις κάποιος παραπατούσε τον σέρνανε στα συρματοπλέγματα του φράχτη. Εκεί ο Ες-Ες τον έχωνε ανάμεσα στο φράχτη και τον πυροβολούσε. Ύστερα έγραφε σε ένα μπλοκ «Ο υπ’αριθ. 137.566 κρατούμενος, αποπειραθείς να δραπετεύσει, εξετελέσθη επι τόπου». Αυτή τη σημείωση την κρατούσε για την βραδυνή αναφορά. Έγραφε όμως άλλη μια και την καρφίτσωνε πάνω στον πεθαμένο «Μόνο η πειθαρχία οδηγεί εις την ελευθερία». Σ’ ένα ανέβασμα της σκάλας του λατομείου, ένας Εβραίος άρχισε να παραπατά. Ο Αντώνης του έκανε νόημα να πλησιάσει. Ο Εβραίος πλησίασε κι ο Αντώνης κράτησε το δικό του αγκωνάρι με το δεξιό και με τ’ αριστερό σήκωσε το αγκωνάρι του Εβραίου. Όμως αυτό έγινε στη μέση της σκάλας. Έμενε ακόμα πολύ ανέβασμα. Ο Ες-Ες τους είδε και τους χώρισε. Διέταξε τον Εβραίο να τρέξει. Αυτός ανέβηκε λίγα σκαλοπάτια, ύστερα άφησε την πέτρα να πέσει και γονάτισε στο σκαλί. Ο Ες-Ες πλησίασε και του είπε να ανοίξει το στόμα. Ο Εβραίος άνοιξε το στόμα. Ο Ες-Ες έβγαλε το περίστροφο, το έχωσε στο στόμα του Εβραίου και πυροβόλησε. Ύστερα γύρισε προς τον Αντώνη και στύλωσε τα μάτια επάνω του. Ο Αντώνης τον κύτταξε άφοβα. Ύστερα πλησίασε τον νεκρό, φορτώθηκε και το δεύτερο αγκωνάρι και συνέχισε να ανεβαίνει την σκάλα. Ο Ες-Ες πάγωσε. Δεν είπε τίποτε. Δεν έκανε τίποτε.
Όταν όμως ξαναγύρισαν στο λατομείο για να ξαναφορτωθούν αγκωνάρια φώναξε τον Αντώνη να πάει κοντά. Άρχισε να βολτάρει σαν μανιακός ανάμεσα στις πέτρες και να ψάχνει. Βρήκε ένα αγκωνάρι διπλό από τ’άλλα, τό’δειξε στον Αντώνη και του είπε "Αυτό είναι το δικό σου". Ο Αντώνης κύτταξε το αγκωνάρι, ύστερα τον Ες-Ες, ύστερα τα σκόρπια αγκωνάρια γύρω του. Όλοι οι άλλοι κάνανε πως δεν βλέπανε, πως δεν ακούγανε. Στο Μαουτχάουζεν το ένας για όλους και όλοι για έναν, ήταν νόμος. Τρέμανε για το τι θα έβγαινε από τούτο το μπλέξιμο. Αυτός ο Έλληνας το πήγαινε φιρί-φιρί. Ο Ες-Ες είχε κιόλας βγάλει το περίστροφό του από τη θήκη, το 'τριβε νευρικά στο παντελόνι του και ετοιμάζονταν. Ο Αντώνης σταμάτησε μπροστά σ’ένα αγκωνάρι ακόμα πιο μεγάλο από εκείνο που του διάλεξε ο Ες-Ες. «Αυτό είναι το δικό μου», είπε και το φορτώθηκε. Σ’ όλους τους δρόμους που κάνανε ως το βράδυ, ώσπου σήμανε η ώρα για μέσα ο Αντώνης διάλεγε και φορτωνόταν τα πιο βαριά αγκωνάρια. Το ίδιο βράδυ το στρατόπεδο απ’άκρη σ’άκρη μίλαγε για τον Έλληνα τον Αντώνη.
Τέτοια νέα αναταράζανε το Μαουτχάουζεν. Ήταν μια κρυφή διανομή ελευθερίας.»

Οι στίχοι του τραγουδιού γράφτηκαν από τον Ιάκωβο Καμπανέλλη στα 1963.

Εκεί στη σκάλα την πλατιά

στη σκάλα των δακρύων

στο Βίνερ Γκράμπεν το βαθύ

το λατομείο των θρήνων

Εβραίοι κι αντάρτες περπατούν

Εβραίοι κι αντάρτες πέφτουν,

βράχο στη ράχη κουβαλούν

βράχο σταυρό θανάτου.

Εκεί ο Αντώνης τη φωνή

φωνή, φωνή ακούει

ω καμαράντ, ω καμαράντ

βόηθα ν΄ ανέβω τη σκάλα.

Μα κει στη σκάλα την πλατιά

και των δακρύων τη σκάλα

τέτοια βοήθεια είναι βρισιά

τέτοια σπλαχνιά είν’ κατάρα.

Ο Εβραίος πέφτει στο σκαλί

και κοκκινίζει η σκάλα

κι εσύ λεβέντη μου έλα εδώ

βράχο διπλό κουβάλα.

Παίρνω διπλό, παίρνω τριπλό

μένα με λένε Αντώνη

κι αν είσαι άντρας,

έλα εδώ στο μαρμαρένιο αλώνι