Οι έξι αδερφές γεννήθηκαν όταν φτιάχτηκε στην Ακρόπολη το σπίτι τους, ιωνικού ρυθμού, το Ερέχθειον. Αρχισε να χτίζεται το 421 π.Χ., εποχή ειρήνης για την Αθήνα, αλλά η μοίρα του ακολουθούσε τη μοίρα της πόλης. Οι εργασίες σταμάτησαν μάλλον μετά την τραγική για τους Αθηναίους σικελική εκστρατεία το 413 π.Χ. και ξανάρχισαν το 409 π.Χ., μετά τις νέες νίκες της πόλης, που αναπτέρωσαν το ηθικό της. Μάλιστα εκεί φυλασσόταν και το ξόανο της Αθηνάς, στο οποίο οι Αρρηφόροι εναπέθεταν το ύφασμα που ύφαιναν για τη γιορτή των Παναθηναίων.
Οι πέντε Κόρες, όπως τις ονόμαζαν, περνούσαν τον καιρό τους στο νότιο μπαλκόνι, την πρόστασιν. Στήριζαν την οροφή με το κεφάλι τους, πράγμα πολύ βολικό, γιατί τους επέτρεπε να κοιτούν τον Παρθενώνα και πιο πίσω την Αθήνα, μια πόλη που τότε σ’ άρεσε να ατενίζεις. Καρυάτιδες τις ονόμασαν πολύ αργότερα. Ο Ρωμαίος αρχιτέκτονας Βιτρούβιος είπε ότι οι γιαγιάδες τους ήταν οι γυναίκες των λακωνικών Καρυών που μήδισαν στους Περσικούς Πολέμους, αλλά μπορεί να είναι και οι λακώνισσες παρθένες χορεύτριες που χόρευαν προς τιμήν της Καρυάτιδας Αρτέμιδος. Η αλήθεια χάνεται στον χρόνο, η ομορφιά τους όμως στέκει πάνω από αυτόν.
Οι Καρυάτιδες περιφρονούν την ανορεξική εποχή μας. Είναι στιβαρές και την ίδια στιγμή αέρινες. Μοιάζουν, μα κάθε μία είναι μοναδική. Το σώμα διαγράφεται και αναπνέει κάτω από τον δωρικό πτυχωτό πέπλο, μαγνητίζοντας με εκείνο το αόριστο παιχνίδι του κρυφού και του φανερού, ανάμεσα στους γυμνούς ώμους και το χυμώδες κορμί. Τα μαλλιά είναι μακριά, χαλαρά δεμένα πίσω. Μέχρι και μάθημα ιστορίας της τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ έγινε η κόμμωση, που είναι διαφορετική για καθεμιά τους και στηρίζει καλύτερα τον λαιμό τους.
Οι ευτυχισμένες μέρες κάποτε τελείωσαν. Το Ερέχθειο κάηκε, βομβαρδίστηκε, έγινε εκκλησία στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, παλάτι στη Φραγκοκρατία, κατάλυμα για το χαρέμι του τούρκου φρούραρχου στην Τουρκοκρατία. Το 1827, στην πολιορκία της Αθήνας από τον Κιουταχή, μία Καρυάτιδα διαμελίστηκε κατά τον βομβαρδισμό. Και λίγα χρόνια αργότερα ο λόρδος Ελγιν άρπαξε άλλη μία και την πήγε στο Λονδίνο. Δεν ξαναγύρισε. Εδώ και κάμποσα χρόνια η πολιτεία λέει και ξαναλέει ότι θα κοιτάξει να τη φέρει πίσω. Κάποτε φάνηκε ότι το πίστεψε, έτσι το πίστεψαν και άλλοι. Τελευταία, όμως, φαίνεται ότι κανείς δεν προσπαθεί. Κι αυτή δεν είναι η μόνη από τις σύγχρονες περιπέτειες του Ερεχθείου.
Το 1975, το αρχοντικό έπρεπε να αναστηλωθεί. Μάλιστα είναι το πρώτο από τα μνημεία της Ακρόπολης που αποκαταστάθηκε. Αλλά και οι πέντε Κόρες δεν μπορούσαν ν’ αντέξουν την ατμοσφαιρική ρύπανση. Ετσι τις πήγαν στο μουσείο και τις απομόνωσαν σε ένα γυάλινο δωμάτιο με άζωτο για να σωθούν. Ηταν και η τελευταία φορά που στάθηκαν στο μπαλκόνι τους. Τριάντα δύο χρόνια ασφυκτιούσαν στο μουσείο. Και το 2007 τις έβγαλαν για να τις πάνε σε άλλο, μεγαλύτερο και ωραιότερο, το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Για το καλωσόρισμα φόρεσαν σε μια το χαμένο της σανδάλι. Λίγες ημέρες μετά έφτασαν και οι άλλες και τις τοποθέτησαν πάλι σε ένα μπαλκόνι. Ακόμα και τη διαμελισμένη, γιατί οι αρχαιολόγοι στο μεταξύ βρήκαν τα κομμάτια της. Μόνο η ξενιτεμένη λείπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου