Με χαλαζόπτωση που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο αποχαιρέτησε ο Μάρτης, Μαραθόπολη και Γαργαλιάνους.
Τα έντονα ηλεκτρικά φαινόμενα προμήνυαν σφοδρή κακοκαιρία από το απόγευμα της Τρίτης,30 Μαρτίου 2021,όμως αυτό που ακολούθησε το βράδυ δεν είχε προηγούμενο σε χρονική διάρκεια,μέγεθος και σφοδρότητα!
Δείτε τις εικόνες και θα καταλάβετε:
.png)
This list contains the top 50 accounts with the most followers on the photo and video-sharing social platform Instagram. As of March 2021, the most-followed individual is Portuguese footballer Cristiano Ronaldo with over 272 million followers, and the most-followed female is American singer Ariana Grande with over 228 million followers. Instagram has its own brand account on the platform, and with over 387 million followers; it is the most-followed account overall. National Geographic is the second most-followed brand account, with over 154 million followers. A total of 24 accounts have exceeded 100 million followers on the site, with 7 of those having exceeded 200 million followers.
The following table lists the 50 most-followed accounts on Instagram as of March 10, 2021 with each total rounded down to the nearest million followers, as well as the profession or activity of each user.
Ο επαναστάτης με το περίεργο όνομα
Ο Κροκόδειλος Κλαδάς γεννήθηκε το 1425. Καταγόταν από τη Χιμάρα (<αρχ. Χίμαιρα) (και Χειμάρρα <χείμαρρος) της Βορείου Ηπείρου. Ο πατέρας του, όπως και άλλοι με τις γειτονικές από τη Χιμάρα περιοχές, εγκαταστάθηκε στην Πελοπόννησο και μπήκε στην υπηρεσία των Παλαιολόγων.
Για το ονοματεπώνυμο του Κροκόδειλου Κλαδά υπάρχουν πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία στο '' Ιστορικό Λεξικό Ελληνικών Επωνύμων'' του αείμνηστου Δικαίου Βαγιακάκου (1917-2016). Το επώνυμό του προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη κλάδος=κλαδί, κλωνάρι (ήδη στον Ηρόδοτο υπάρχει η λέξη με αυτήν τη σημασία). Η μεταφορική σημασία της λέξης, αυτόνομο τμήμα ενός ευρύτερου συνόλου, απαντά στον Εμπεδοκλή.
Για το όνομα Κροκόδειλος γράφει ο Δικαίος Βαγιακάκος:<<Εκ του ουσ. κροκόδειλος... Το όνομα εχρησιμοποιήθη και ως βαπτιστικόν και ως επώνυμον υπό διάφορους τύπους, ως Κορκόδειλος, Κροκόντειλος. Ενδιαφέροντα περί του ζώου γράφει ο Ηρόδοτος, ο οποίος αναφέρει ότι εις την Αίγυπτον καλείται Χάμψα(han-emsah), κροκόδειλον δε τον ονόμασαν οι Ίωνες, οι οποίοι ενόμισαν ότι είναι το ίδιον είδος ζώου με τας σαύρας τας οποίας εκείνοι είχον εις τους τοίχους των. Ως προς την σημασίαν του ονόματος ο Αχμέτ εις το Ονειροκριτικόν του παρατηρεί ότι αρχικώς το επώνυμο εδόθη εις φονέα και απονενοημένον άνθρωπο: '' Κροκόδειλος πειρατήν ή φονέα ή ουδέν ήττον απονενοημένον άνθρωπον σημαίνει.''
Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Δικαίος Βαγιακάκος, μανιάτης στην καταγωγή, κάνει ειδική μνεία στον Κροκόδειλο Κλαδά, με μια σύντομη βιογραφία του, κάτι μάλλον σπάνιο για το '' Ιστορικό Λεξικό Ελληνικών Επωνύμων''.
Να σημειώσουμε επίσης ότι το όνομα απαντά σε διάφορες πηγές και με τους τύπους Κορκόντυλος, Κορκόδειλος και Ακροκόνδυλος. Σημειώνουμε εδώ, χωρίς να σχετίζεται αυτό απαραίτητα με τον Κλαδά, ότι η λέξη κόνδυλος στα αρχαία ελληνικά αλλά και αργότερα, στο έπος του Διγενή Ακρίτα, έιχε και την σημασία ''πυγμή''.
Η ζωή και η δράση του Κροκόδειλου Κλαδά
Έκτακτη επιχορήγηση 50.000.000€ στους δήμους της χώρας λόγω εκτάκτων αναγκών που δημιούργησε η πανδημία του covid 19:
Το παιδομάζωμα και ο υποχρεωτικός εξισλαμισμός των νεοσύλλεκτων έχει αποτελέσει μείζον ιστοριογραφικό ζήτημα και οφείλει να συζητηθεί εκτενέστερα. Ήδη από τον ύστερο 14ο αιώνα οι οθωμανοί σουλτάνοι έπαιρναν νεαρά αγόρια δέκα-δώδεκα χρονών για στρατιωτική και αυλική υπηρεσία εν είδει φόρου από τις χριστιανικές περιοχές που είχαν κατακτήσει (Demetriades, 1993). Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης και την ολοκλήρωση της κατάκτησης των Βαλκανίων (δεύτερο μισό του 15ου αιώνα), η πρακτική αυτή εξελίχθηκε σταδιακά σε θεσμό στρατολόγησης με γραφειοκρατικές διαδικασίες, γνωστό ως ντεβσιρμέ (devşirme) ή παιδομάζωμα, όπως έχει καθιερωθεί να λέγεται στα ελληνικά (Ágoston, 2009·Παπούλια, 2011).
Οι νεοσύλλεκτοι του παιδομαζώματος, οι οποίοι ασπάζονταν υποχρεωτικά το ισλάμ, εντασσόμενοι παράλληλα στο τάγμα των μπεκτασήδων, και αποκτούσαν καθεστώς σουλτανικού δούλου(kul), προορίζονταν στην πλειονότητά τους για το σώμα των γενιτσάρων. Ένα μέρος τους,όμως,εκπαιδευόταν στις παλατιανές σχολές στην Κωνσταντινούπολη για να στελεχώσει αργότερα τις υψηλές θέσεις του στρατού και της διοίκησης. Οι άνθρωποι αυτοί, γεννημένοι χριστιανοί και προερχόμενοι οι περισσότεροι από τη βαλκανική ύπαιθρο, κυριολεκτικά κυβέρνησαν την αυτοκρατορία για δύο περίπου αιώνες.
Οι περισσότεροι μεγάλοι βεζίρηδες και ανώτεροι αξιωματούχοι από την εποχή του Μεχμέτ Β ́ (1451-81) μέχρι και τη βεζιρεία του Μεχμέτ Κιοπρουλού πασά (Mehmed Köprülü paşa), μεγάλου βεζίρη από το 1656 μέχρι το 1661, προέρχονταν από ντεβσιρμέ.Ο θεσμός στηριζόταν μεν στη σουλτανική νομοθεσία, προσέκρουε όμως στον ιερό νόμο, καθώς παραβίαζε δύο σημαντικές απαγορεύσεις: ότι δεν επιτρεπόταν να υποχρεωθούν σε εξισλαμισμό οι χριστιανοί ζιμμήδες που είχαν αποδεχθεί τη σουλτανική εξουσία και ότι δεν επιτρεπόταν ο εξανδραποδισμός ελεύθερων οθωμανών υπηκόων. Ωστόσο οι αντιρρήσεις των νομομαθών δεν ήταν ικανές να υπερισχύσουν της σουλτανικής βούλησης, πόσο μάλλον που ο θεσμός είχε μεγάλη επιτυχία: το ντεβσιρμέ εξασφάλισε για δύο αιώνες την απρόσκοπτη επάνδρωση του επίλεκτου –και απολύτως αποτελεσματικού στις κατακτήσεις– σώματος των γενιτσάρων και τη στελέχωση των αξιωμάτων με ικανούς άνδρες που είχαν λάβει υψηλού επιπέδου εκπαίδευση και ήταν μέλη του σουλτανικού νοικοκυριού. Πάνω απ’ όλα συνέβαλε στη συγκρότηση μιας μουσουλμανικής άρχουσας τάξης που παρέμεινε γενικά νομιμόφρων προς τον οίκο των Οθωμανών.
Τον 16ο αιώνα, οπότε ο θεσμός εφαρμόστηκε συστηματικά, δεκάδες χιλιάδες αγόρια και νέοι 8 έως 20 ετών απ’ όλη την αυτοκρατορία, κυρίως όμως από τις βαλκανικές επαρχίες, όπου ο πληθυσμός ήταν στη συντριπτική του πλειονότητα χριστιανικός, στρατολογήθηκαν με ντεβσιρμέ για τις ανάγκες του στρατού και της διοίκησης. Τον 17ο αιώνα το παιδομάζωμα γινόταν σε όλο και πιο αραιά διαστήματα, ενώ οι διαταγές αφορούσαν πια νέους από 15 χρονών και πάνω, μέχρι που τον 18ο αιώνα ατόνησε πλήρως. Η εγκατάλειψη του θεσμού συνδέεται άμεσα με τις γενικότερες κοινωνικές και θεσμικές μεταμορφώσεις της αυτοκρατορίας τον 17ο αιώνα και δεν μπορεί να συζητηθεί εδώ διεξοδικά. Το σημαντικότερο είναι ότι το ντεβσιρμέδεν είχε πλέον λόγο ύπαρξης. Ήδη από τα τέλη του 16ου αιώνα το σώμα των γενιτσάρων αναπαραγόταν σε μεγάλο βαθμό εσωτερικά, ενώ αυξανόταν συνεχώς η πίεση για πρόσβαση στα αξιώματα του στρατού και της διοίκησης από ανθρώπους που είχαν γεννηθεί μουσουλμάνοι και συνδέονταν με συγγενικούς ή πελατειακούς δεσμούς με τις μεγάλες οικογένειες της Κωνσταντινούπολης και τους υψηλόβαθμους αξιωματούχους (Σαρηγιάννης, 2007).
Στόχος της σουλτανικής πολιτικής με το παιδομάζωμα δεν ήταν ούτε να αποδεκατίσει τον χριστιανικό πληθυσμό ούτε να αποδυναμώσει την παραγωγική βάση της αυτοκρατορίας. Αντίθετα, η επιτυχία του ντεβσιρμέ εξαρτιόταν από την απρόσκοπτη αναπαραγωγή των χριστιανικών αγροτικών πληθυσμών. Ο θεσμός στόχευε στην επάνδρωση του στρατού και της διοίκησης με ανθρώπους που βρίσκονταν σε καθεστώς απόλυτης εξάρτησης από τον σουλτάνο (γι’ αυτό και γίνονται δούλοι του), επιτρέποντάς του έτσι να ελέγξει τον κρατικό μηχανισμό και την επαρχιακή διοίκηση και να βάλει φραγμό στις επιδιώξεις και τις προσδοκίες των ισχυρών μουσουλμανικών οικογενειών. Γι’ αυτό άλλωστε απαγορευόταν η στρατολόγηση νέων που είχαν γεννηθεί και ανατραφεί ως μουσουλμάνοι.
Οι πολυάριθμες πηγές που έχουμε στη διάθεσή μας (σουλτανικές διαταγές για διενέργεια ντεβσιρμέ, κατάστιχα κατανομής των υπό στρατολόγηση αγοριών σε 160 επίπεδο καζά, κατάστιχα με τα στοιχεία ταυτότητας και τις περιγραφές των νεοσύλλεκτων, κανονισμοί του σώματος των γενιτσάρων κλπ.) δείχνουν ότι ο θεσμός δεν εφαρμόστηκε ποτέ μαζικά και αδιαφοροποίητα. Σε κάθε περίπτωση, οι υπολογισμοί των αγοριών που επρόκειτο να στρατολογηθούν βασίζονταν σε φορολογικές απογραφές των χριστιανικών νοικοκυριών κάθε επαρχίας και δινόταν προσοχή ώστε να μη λαμβάνονται παιδιά από οικογένειες που δεν είχαν επαρκή αριθμό απογόνων σε παραγωγική ηλικία. Τούτο βέβαια δεν αναιρεί με κανέναν τρόπο το ότι η απόσπαση των παιδιών ήταν κατά κανόνα τραυματική εμπειρία για τα ίδια και τις οικογένειές τους, καθώς και ότι έπληττε τις προοπτικές επιβίωσης και αναπαραγωγής των οικογενειών που υποβάλλονταν στο μέτρο. Είναι απολύτως ενδεικτικό ότι οι Οθωμανοί χρησιμοποιούσαν την εξαίρεση από το παιδομάζωμα, τον «πιασμόν των παιδίων», σύμφωνα με μια ελληνική απόδοση της εποχής, ως διαπραγματευτικό όπλο για την ειρηνική παράδοση περιοχών στη σουλτανική εξουσία κατά τη διάρκεια του 15ουαιώνα (Vryonis, 1956).
Η σημαντική επιβάρυνση που συνεπαγόταν η υπαγωγή σε παιδομάζωμα φαίνεται και από το γεγονός ότι από την υποχρέωση αυτή εξαιρούνταν οι πληθυσμιακές ομάδες που πρόσφεραν ιδιαίτερες υπηρεσίες προς το κράτος.
Από την άλλη, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι το παιδομάζωμα λειτουργούσε και ως μηχανισμός κοινωνικής ανέλιξης, πράγμα που σε πολλούς φαινόταν ελκυστικό. Χαρακτηριστικό αυτής της όψης του ζητήματος είναι το γεγονός ότι οι εξισλαμισμένοι Βόσνιοι ζήτησαν και πέτυχαν να δίνουν αγόρια στο ντεβσιρμέ, παρόλο που απαγορευόταν η στρατολόγηση μουσουλμάνων.
Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα 161 >ανθρώπων που στρατολογήθηκαν με παιδομάζωμα, από χαμηλόβαθμους γενίτσαρους μέχρι μεγάλους βεζίρηδες, οι οποίοι συνέδραμαν τους χριστιανούς συγγενείς τους, εξυπηρέτησαν με τις διασυνδέσεις τους στη διοίκηση στους πρώην συντοπίτες τους ή χρηματοδότησαν δημόσια έργα στις ιδιαίτερες πατρίδες τους. Οι επιτυχημένοι πασάδες και βεζίρηδες του παιδομαζώματος φρόντιζαν για την εκπαίδευση και την άνοδο των συγγενών τους σε αξιώματα, σχηματίζοντας δίκτυα με πολιτική ισχύ (Kunt, 1974). Προϋπόθεση για ανάληψη κρατικού ή στρατιωτικού αξιώματος ήταν βέβαια ο εξισλαμισμός, αλλά για τους χριστιανούς συγγενείς υπήρχε πάντοτε η διέξοδος που πρόσφερε η Εκκλησία.
Κορυφαίο παράδειγμα αξιωματούχου που, προερχόμενος από παιδομάζωμα, φρόντισε για την ανέλιξη των συγγενών του, χριστιανών και εξισλαμισμένων, είναι o Μεχμέτ Σοκολού πασάς (Mehmed Sokollu paşa ), ένας από τους ισχυρότερους μεγάλους βεζίρηδες του 16ου αιώνα,που κυβέρνησε την αυτοκρατορία από το 1565 μέχρι το 1579 υπηρετώντας υπό τρεις διαφορετικούς σουλτάνους (Samardjitch, 1994· Peksevgen, 2009). Μεταξύ άλλων, το 1557, όταν ήταν ακόμη τρίτος τη τάξει βεζίρης, ο Μεχμέτ πασάς φρόντισε για την ανασύσταση του σερβικού πατριαρχείου του Ιπεκίου,τοποθετώντας ως πατριάρχη τον στενό συγγενή του (αδελφό ή ανιψιό) Μακάριο Σοκόλοβιτς.Συμπερασματικά: οι εθνικές ιστοριογραφίες των βαλκανικών κρατών ανέδειξαν το παιδομάζωμα σε εμβληματικό θεσμό καταδυνάστευσης των χριστιανών και σε κύριο μοχλό για τον εξισλαμισμό των κατακτημένων περιοχών. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο θεσμός ήταν αυταρχικός και επιβαρυντικός, υλικά και ψυχολογικά, για τους νεοσύλλεκτους, τις οικογένειες και τις κοινότητές τους. Κύριος στόχος του παιδομαζώματος ήταν η στρατολόγηση νέων για το σώμα των γενιτσάρων· σε κάθε επιτυχημένο Μεχμέτ Σοκολλού πασά αντιστοιχούσαν χιλιάδες ανώνυμοι στρατιώτες που σκοτώνονταν κάθε χρόνο στα πεδία των μαχών.
Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι οι γενίτσαροι και οι αξιωματούχοι που προέρχονταν από παιδομάζωμα αποτέλεσαν σε μεγάλο βαθμό τον πυρήνα των μουσουλμανικών κοινοτήτων που ξεπήδησαν σε όλες τις χριστιανικές επαρχίες της αυτοκρατορίας τον 16ο αιώνα. Αυτοί οι άνθρωποι δημιούργησαν οικογένειες, ενθάρρυναν –έμμεσα ή άμεσα– τον εξισλαμισμό των συγγενών τους, χρηματοδότησαν την ίδρυση τζαμιών, δερβισικών τεκέδων και μουσουλμανικών σχολείων, και γενικά υπήρξαν φορείς του οθωμανικού λόγιου πολιτισμού με τον ξεχωριστό μουσουλμανικό του χαρακτήρα. Υπό αυτήν την έννοια, λοιπόν, το παιδομάζωμα όντως συνέβαλε στην πρόοδο του εξισλαμισμού.
Η εμβέλειά του, ωστόσο, ήταν περιορισμένη, αφορώντας κατά κύριο λόγο τις πόλεις και τα κάστρα που ήταν διοικητικά και στρατιωτικά κέντρα. Η βαλκανική ύπαιθρος παρέμενε χριστιανική, παρόλο που από τους πληθυσμούς της στρατολογούνταν οι νέοι του παιδομαζώματος. Ο εξισλαμισμός άρχισε να αποκτά σημαντική δυναμική σε ορισμένες χριστιανικές περιοχές μετά τα μέσα του 17ου αιώνα, σε μια εποχή δηλαδή που ο θεσμός του ντεβσιρμέ είχε ήδη ατονήσει.
Ήταν όμως πράγματι 400 τα χρόνια της σκλαβιάς στον ελλαδικό χώρο που γνωρίζουμε σήμερα;
Μάλλον όχι.
Δείτε στο χάρτη πόσα χρόνια έμεινε κάθε περιοχή της Ελλάδας κάτω από την κυριαρχία των Οθωμανών (Τούρκων).
Σημείωση:
Βασίζεται σε ιστορικά και εγκυκλοπαιδικά στοιχεία.
Προσέξτε ,δεν μιλάμε για τον ίδιο τον προϋπολογισμό του 2021 να έχει περάσει από τις επιτροπές και το Δημοτικό Συμβούλιο!
Αναφερόμαστε στο προσχέδιο αυτό που φέρνουν στη διαβούλευση με τους δημότες συνήθως τέλος Αυγούστου,αρχές Σεπτεμβρίου του προηγούμενου έτους (εν προκειμένω το 2020).
Ούτε καν αυτό!
Εμείς το μάθαμε από το Γενικό Γραμματέα της Κ.Ε.Δ.Ε,Δημήτρη Καφαντάρη και έχουμε πέσει από τα σύννεφα...
Είναι λειτουργικοί αυτοί οι Δήμοι;Πώς πληρώνουν τα πάγια,τους προμηθευτές τους,τους ανάδοχους κτλ;Με ποιό τρόπο κάνουν τις συναλλαγές τους χωρίς προϋπολογισμό;
Μήπως τελικά το νομοσχέδιο για την αυτοδιοίκηση(της απλης αναλογικής του Σκουρλέτη) που έφερε η προηγούμενη κυβέρνηση αρμόζει σε σύγχρονους δήμους ευρωπαϊκών κρατών και είναι εντελώς δυσλειτουργικό στην ελληνική αυτοδιοικητική πραγματικότητα;
Δείτε το σχετικό βίντεο:
Στη Τριφυλία και στη Καλαμάτα θα βρεθεί τις επόμενες μέρες ο Γιάννης Μώραλης για την υπόθεση των ''ξεχασμένών'' από Θεούς και ανθρώπους Λουτρών του Βρωμονερίου που αποτελεί κτήμα του Δήμου Πειραιά σύμφωνα με πληροφορίες.
Εκεί θα έχει συναντήσεις με φορείς και υπηρεσίες για την ''απεμπλοκή του θέματος'' που προέκυψε και κατάφερε από ένα κορυφαίο θεραπευτικό-τουριστικό προορισμό στη Μεσσηνία,το Βρωμονέρι,να μετατραπεί σε δακτυλοδεικτούμενο μνημείο ανικανότητας και κατασπατάλησης κοινοτικού και κρατικού χρήματος χωρίς τελικό αποτέλεσμα.
Η άμεση κάλυψη της κενής θέσης , λόγο πολύμηνης άδειας, του Δημοτικού Αστυνόμου στην Δημοτικής Κοινότητας Χώρας και η ενίσχυση τον Αστυνομικών Τμημάτων Πύλου και Κορώνης , ήταν το θέμα της συνάντησης μου με τον Γενικό Περιφερειακό Αστυνομικό Δντη Πελοποννήσου κ. Παναγιώτη Πούπουζα .
Δίπλα στη Βο'ι'δοκοιλιά,στους πρόποδες του ορεινού όγκου ΄΄Κούκουρας΄΄ στέκει περήφανα σκαρφαλωμένο, το Πετροχώρι Μεσσηνίας.
Αποτελεί έναν από τους πιο ιστορικούς οικισμούς της Μεσσηνίας με αναφορές στις οθωμανικές αλλά και ενετικές απογραφές. Ίσως επίνειο του βασιλείου της Αρχαίας Πύλου του σοφού Νέστορα,το Πετροχώρι αποτελεί σήμερα μια ταχύτατα αναπτυσσόμενη τουριστική περιοχή.
Με παραλίες που θυμίζουν εξωτικούς προορισμούς στην άλλη πλευρά του ημισφαιρίου και τουριστικά καταλύματα στα οποία το μάτι του επισκέπτη απολαμβάνει εικόνες γεμάτες ιστορία.
Αν βρεθείτε στο εκκλησάκι του προφήτη Ηλία,η απαράμιλη ομορφιά της φύσης θα σας αφήσει άφωνους.
Παλαιόκαστρο,λιμνοθάλασσα Διβαρίου,παραλία Βο'ι'δοκοιλιάς,Πύλος απ' τη μία πλευρά. Αλμυρόλακα,Κολοπανάς,
Ποράκι,Νησακούλια,Νήσος Πρώτη και Χρυσή Ακτή απ'την άλλη, δημιουργούν ένα σύμπλεγμα σαγήνης και υποτέλειας του θεατή.
Βρίσκεται στην Καλαμάτα!
