Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

Το σύνδρομο ''Μικρή Τυμπανίστρια''

www.intellectum.org
Βασίλης Λαλιώτης

Θυμίζω το βιβλίο του Τζων Λε Καρρέ όταν νιώθω ότι κάποια φίλη μου κινείται από συναισθηματικά κίνητρα γενικής φύσεως υπέρ θυμάτων γενικώς. Να θυμίσω την ιστορία κατ’ ελάχιστον: Μια γενικώς ενοχική Aγγλίδα εμπλέκεται με μια οργάνωση Παλαιστινίων, για να βοηθήσει αυτόν τον πάσχοντα λαό. Στην πραγματικότητα εμπλέκεται σε κάποια ομάδα των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ, που την χρησιμοποιούν ως δόλωμα για να εκτελέσουν έναν υψηλό στέλεχος της Παλαιστινιακής αντίστασης.

- See more at: http://www.intellectum.org/2014/10/14/the-young-drummer-girl-syndrome/#sthash.00YCqYHD.dpuf

Το Σύνδρομο «Μικρή Τυμπανίστρια»

Από Βασίλης Λαλιώτης
στίς 14 Οκτωβρίου 2014 στο Καρμπόν, Κοινωνία

Ο μύθος θέλει να πει πως η ιστορική πραγματικότητα είναι πλέον πολύ σύνθετη για τις απλές συναισθηματικές αντιδράσεις ενός ηδονοβλεψία της, πως η ψυχολογία αποτελεί εργαλείο το οποίο δεν είναι άγνωστο στη διαμόρφωση μιας εικόνας ώστε να κατευθύνει μια γνώμη. Και ότι εντέλει το καλό και το κακό αντί να υπηρετούν τον καθαρό διαχωρισμό που απαιτεί ο συντονισμός του παιδικού στοιχείου μέσα μας, εμπλέκονται και είναι δυνατόν να κατευθυνθούν από επαγγελματίες της ψυχής και των τροπών της.

Η ασπρόμαυρη σκέψη ηττάται εσωτερικώς και γελοιοποιείται δημοσίως καθημερινά, προκαλώντας την αναγκαία δυσφορία της διάψευσης και της συνακόλουθης οργής. Εκεί είναι που ακούς για την προπαγάνδα και την χειραγώγηση από τα μαζικά μέσα. Εκείνο που πρέπει πάντως να διαφυλαχτεί είναι το έγκυρο του ασπρόμαυρου κόσμου των καλών και των κακών, που με αφελή τρόπο μετατρέπει τη διάψευση σε εξαίρεση, ενώ σχεδόν είναι κανόνας. Είναι παιδική ανάγκη βαθιά η έλλειψη κάθε επαφής καλού και κακού. Ο απόλυτος διαχωρισμός τους. Γι’ αυτό καταλήγει πάντα σε επανάληψη κι όχι σε αυτοκριτική.

Οι πολιτικοί ψυχολόγοι και οι γνώστες της επιστήμης της ψυχής τρέμουν σαν τον διάολο τέτοια φαινόμενα. Ανάβουν κόκκινα λαμπάκια. Ρατσισμοί, ολοκαυτώματα, συλλογικές υστερίες, σου λένε, έχουν τη ρίζα τους στο μανιχαϊσμό, δηλαδή στον ασπρόμαυρο διαχωρισμό του κόσμου. Συνιστούν ηπιότητα, κατά βάθος μιαν αναγνώριση της αδυναμίας μας να συναντήσουμε σε πραγματικό επίπεδο τον κόσμο αυτόν της παιδικής επιθυμίας, της απλότητας του και των συνακόλουθων οραμάτων μιας παντελούς εξάλειψης του κακού από τον κόσμο.

Οι ερεθισμοί των ενοχών και των καλών προθέσεων έχουν αυξηθεί για τους χρήστες του διαδικτύου. Σύρονται σχεδόν βιαίως στη θέση του καλού που αποδοκιμάζει το κακό. Και γίνονται συχνότερα θύματα ψευδών και χαλκευμένων ειδήσεων. Για να έχει κάποια πρακτική σημασία το άρθρο, μια εικοσιτετράωρη τουλάχιστον επιφύλαξη πριν την έκφραση της καλοσύνης μας κάθε φορά είναι αναγκαία.

- See more at: http://www.intellectum.org/2014/10/14/the-young-drummer-girl-syndrome/#sthash.EV1ZyosD.dpuf