Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΣΥΓΝΩΜΗ
Απευθύνομαι στους εντολείς του "ΝΑΙ", στους καθοδηγητές και τους διαφημιστές του, και όχι στους ανθρώπους του λαού, τους φίλους μας, τους γείτονές μας, τους συναδέλφους μας, που εκφράσθηκαν με το ψηφοδέλτιο του "ΝΑΙ" και το αναφαίρετο δικαίωμα που εκχωρεί η ελευθερία του λόγου στις δημοκρατίες.
Διαπιστώνοντας όμως τον άνισο αγώνα που δίνει ο Αλέξης Τσίπρας στο Κολοσσαίο με τα θηρία του στυγνού καπιταλισμού, αναρωτιέμαι το εξής:
Υπογράφοντας... αν υπογράψει τελικά... μια συμφωνία τόσο σκληρή και επώδυνη με συμβιβασμούς που ξεπερνούν τις αντοχές και τα όρια μιας αριστερής κυβέρνησης, όλοι αυτοί που του "καταμαρτυρούσαν" προθέσεις για βαλκανοποίηση και επαναφορά στη δραχμή, οφείλουν ναι ή όχι, μια δημόσια ΣΥΓΝΩΜΗ τη στιγμή που αποδεικνύει με τη στάση του, ότι όχι απλώς διαπραγματεύεται αλλά δίνει αγώνα υπέρτερο των δυνάμεών του;
Αν αυτό συμβεί, με τη σειρά του θα πρέπει να ζητήσει ΣΥΓΝΩΜΗ και αυτός που το "ΟΧΙ" του δημοψηφίσματος μεταλλάχθηκε σε "ΝΑΙ".
Αυτά για την πολιτική εντιμότητα. Όσο για την καραμέλα της εθνικής ομοψυχίας, αυτά η αντιπολίτευση να τα πει στους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Με χαρακτηρισμούς, "τυχοδιώκτη" "προδότη" "υποκριτή" "τακτικιστή" "χαρούμενε" κλπ που εκστομίζει η αντιπολίτευση την ώρα που η παρτίδα παίζεται στα "ρέστα", το μόνο που αποδεικνύουν είναι, ότι ορισμένοι από τους άσσους που κρατά στα χέρια ο Σόιμπλε, τους έχουν προσφέρει τα γαλαζοπράσινα μπουμπούκια της εγχώριας πολιτικής σκηνής.
Άλλωστε "συμφωνία όποια νάναι" δεν ήταν το μότο τους; Η συμφωνία έρχεται ας την απολαύσουν... οι Ρουβάδες, οι Ρουβίτσες, οι Καμίνηδες και οι Αλιάγες...
Όσο για μας που αναμέναμε την αιτιολογημένη και δικαιολογημένη ρήξη, ας βολευτούμε προς το παρόν με τη ρήξη χιαστών που έχουμε υποστεί απ΄ τις πορείες και τις συγκεντρώσεις...
Απευθύνομαι στους εντολείς του "ΝΑΙ", στους καθοδηγητές και τους διαφημιστές του, και όχι στους ανθρώπους του λαού, τους φίλους μας, τους γείτονές μας, τους συναδέλφους μας, που εκφράσθηκαν με το ψηφοδέλτιο του "ΝΑΙ" και το αναφαίρετο δικαίωμα που εκχωρεί η ελευθερία του λόγου στις δημοκρατίες.
Διαπιστώνοντας όμως τον άνισο αγώνα που δίνει ο Αλέξης Τσίπρας στο Κολοσσαίο με τα θηρία του στυγνού καπιταλισμού, αναρωτιέμαι το εξής:
Υπογράφοντας... αν υπογράψει τελικά... μια συμφωνία τόσο σκληρή και επώδυνη με συμβιβασμούς που ξεπερνούν τις αντοχές και τα όρια μιας αριστερής κυβέρνησης, όλοι αυτοί που του "καταμαρτυρούσαν" προθέσεις για βαλκανοποίηση και επαναφορά στη δραχμή, οφείλουν ναι ή όχι, μια δημόσια ΣΥΓΝΩΜΗ τη στιγμή που αποδεικνύει με τη στάση του, ότι όχι απλώς διαπραγματεύεται αλλά δίνει αγώνα υπέρτερο των δυνάμεών του;
Αν αυτό συμβεί, με τη σειρά του θα πρέπει να ζητήσει ΣΥΓΝΩΜΗ και αυτός που το "ΟΧΙ" του δημοψηφίσματος μεταλλάχθηκε σε "ΝΑΙ".
Αυτά για την πολιτική εντιμότητα. Όσο για την καραμέλα της εθνικής ομοψυχίας, αυτά η αντιπολίτευση να τα πει στους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Με χαρακτηρισμούς, "τυχοδιώκτη" "προδότη" "υποκριτή" "τακτικιστή" "χαρούμενε" κλπ που εκστομίζει η αντιπολίτευση την ώρα που η παρτίδα παίζεται στα "ρέστα", το μόνο που αποδεικνύουν είναι, ότι ορισμένοι από τους άσσους που κρατά στα χέρια ο Σόιμπλε, τους έχουν προσφέρει τα γαλαζοπράσινα μπουμπούκια της εγχώριας πολιτικής σκηνής.
Άλλωστε "συμφωνία όποια νάναι" δεν ήταν το μότο τους; Η συμφωνία έρχεται ας την απολαύσουν... οι Ρουβάδες, οι Ρουβίτσες, οι Καμίνηδες και οι Αλιάγες...
Όσο για μας που αναμέναμε την αιτιολογημένη και δικαιολογημένη ρήξη, ας βολευτούμε προς το παρόν με τη ρήξη χιαστών που έχουμε υποστεί απ΄ τις πορείες και τις συγκεντρώσεις...
ΥΓ: Αν ο λαός είναι ακόμα πιο δεμένος με την κυβέρνηση αυτή, οφείλεται
στο γεγονός ότι αναντίρρητα το πάλεψε. Οι πολίτες ξεχωρίζουν την τωρινή
αληθινή μάχη, από τις παρτίδες τάβλι του παρελθόντος. Ίσως η ρήξη με
τους τοκογλύφους να θέλει ακόμα χρόνο, ηρεμία και βαθιά αυτοκριτική.
Προς το παρόν, ας συμφωνήσουμε οι πληβείοι στο εξής: Κανένας μας μόνος
του!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου