Γυναίκες-Δραπέτες από την Boko Haram

«Με αγκαλιάζουν πλατιά 3 νεαρές γυναίκες που τρέχουν προς το μέρος μου, προσφωνώντας με ως “θείτσα Ruth”. Στη διάρκεια της πενταετούς παραμονής μου στη Βόρεια Νιγηρία, έχω δει πολλά στοιχειωμένα πρόσωπα, αλλά αυτά το κορίτσια μοιάζουν αλλιώτικα στοιχειωμένα- και “σπασμένα”», γράφει η 32χρονη Νεοζηλανδή ανεξάρτητη φωτογράφος Ruth McDowall. Πρόκειται για κάποια από τα τυχερά κορίτσια που κατάφεραν να ξεφύγουν από την εξτρεμιστική ισλαμική οργάνωση Boko Haram, η οποία τα είχε απαγάγει.

«Ήθελα να τα φωτογραφίσω κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μοιάζουν με τις ανθεκτικές και δυνατές επιζήσασες που είναι, αλλά, καθώς κάθονταν “βουλιαγμένες” στις καρέκλες τους, συνειδητοποίησα με ραγισμένη καρδιά ότι αυτές οι όμορφες νεαρές- σε μια τόσο πρώιμη ηλικία- είχαν χάσει την αθωότητά τους. Σε τελική ανάλυση, είχαν βιώσει το χειρότερο από την ανθρωπότητα, κι από πρώτο χέρι», συμπληρώνει η Ruth McDowall, και συνεχίζει:

«Τα τελευταία χρόνια, η “Boko Haram” έχει αυξήσει ιδιαιτέρως την παρουσία της στη Βόρεια Νιγηρία. Δυστυχώς, πολλά νεαρά κορίτσια και αγόρια έχουν γίνει στόχος. Τα κορίτσια στοχοποιούνται για λόγους τακτικής, συμπληρωματικά προς τη λειτουργία τους ως βολικών παραδειγμάτων για την ακραία ιδεολογία της “Boko Haram” (οι μη-Μουσουλμάνες στοχοποιούνται πιο συχνά). Στο μεταξύ, τα νεαρά αγόρια απάγονται, ώστε να χρησιμοποιηθούν ως πολεμιστές».

Οι απαγωγές αυτές ενδέχεται να συμβούν οπουδήποτε στο βορειοανατολικό τμήμα της χώρας. Υπάρχουν παιδιά, τα οποία έχουν απαχθεί ενώ περπατούσαν στο δρόμο, άλλα τη στιγμή που παρακολουθούσαν τα μαθήματά τους στο σχολείο, κάποια ενόσω δούλευαν σε αγροκτήματα και ορισμένα ακόμη και μέσα από τα σπίτια τους. Αφού αιχμαλωτιστούν, υφίστανται ψυχολογική κακοποίηση, εξαναγκάζονται σε εργασία και τα παντρεύουν διά της βίας. Κάποια, μάλιστα, υποχρεώνονται να ασπαστούν το Ισλάμ. Πολλά, εξάλλου, πέφτουν θύματα βιασμών. Ορισμένα κορίτσια εξελίσσονται και σε βομβίστριες αυτοκτονίας.

Η απαγωγή 276 κοριτσιών από το σχολείο τους στην περιοχή Chibok περίπου 2 χρόνια πριν, στις 14 Απριλίου του 2014, ήταν η πλέον σοβαρή επιχείρηση απαγωγής, και εκείνη που έστρεψε την παγκόσμια προσοχή στο συγκεκριμένο φαινόμενο.

«Ευτυχώς, 57 κορίτσια κατόρθωσαν να ξεφύγουν. Αυτές οι επιζήσασες έλαβαν κάποιες συμβουλευτικές και εκπαιδευτικές υποτροφίες- παρόλα αυτά, υπάρχει σοβαρή έλλειψη υποστήριξης προς τα κορίτσια και τα αγόρια που απήχθησαν πριν από τη συγκεκριμένη περίπτωση. Χρειάζονται επειγόντως μετατραυματική ψυχοθεραπεία. Πολλά από αυτά παλεύουν με τις εμπειρίες τους και ορισμένα δεν μπορούν πλέον να παρακολουθήσουν σχολικά μαθήματα από φόβο μήπως απαχθούν εκ νέου. Πολλά από τα κορίτσια που ξέφυγαν στιγματίστηκαν έντονα στις κοινότητές τους, υποχρεούμενα να μετακομίσουν σε εντελώς καινούριες κοινότητες», επισημαίνει η φωτογράφος. Ο κώδικας της σιωπής που κυριαρχεί «κλείνει» τα στόματα και ουδέποτε έχει διωχθεί δράστης τέτοιας απαγωγής. Τα δε θύματα, τα κορίτσια και οι νεαρές γυναίκες της Βόρειας Νιγηρίας, συγκροτούν μια από τις πλέον περιθωριοποιημένες και υποτιμημένες κοινωνικές ομάδες στη χώρα.

Η Ruth McDowall επισκέφτηκε για πρώτη φορά τη Νιγηρία το 2008. Το 2010 επέστρεψε, προκειμένου να στήσει ένα φωτογραφικό εγχείρημα,  απώτερος στόχος του οποίου ήταν η χειραφέτηση νέων ανθρώπων σε κίνδυνο, μέσα από τη διδασκαλία φωτογραφικών δεξιοτήτων. Ζώντας στην πόλη Jos, τόσο η ίδια, όσο κι οι στενοί φίλοι της, επηρεάστηκαν άμεσα από τις εθνοθρησκευτικές διαμάχες που σοβούν στην περιοχή. Η φωτογραφική της σειρά Malaiku (Άγγελοι), με θέμα ορισμένες από τις επιζήσασες των απαγωγών, ολοκληρώθηκε με υποτροφία του Photo Reporter Festival και υπήρξε το 2015 φιναλίστ στην κατηγορία Visual Storytelling Awards του φωτογραφικού site https://www.lensculture.com

Όλες οι φωτογραφίες που συνοδεύουν την ανάρτηση προέρχονται από την εν λόγω σειρά.

Με πληροφορίες από http://www.ruthmcdowall.com/#a=0&at=0&mi=2&pt=1&pi=10000&s=0&p=0 και https://www.lensculture.com/ruth-mcdowall