Pavlos Dionyssopoulos-The Artist from Filiatra Messinias

Ο εικαστικός δίνει επί χρόνια μάχη με νευρολογική ασθένεια και στο πλαίσιο αυτής φαίνεται ότι εμφάνισε κάποια παθολογικά συμπτώματα που κινητοποίησαν αμέσως τον θεράποντα ιατρό του.

Στο νοσοκομείο Μετροπόλιταν νοσηλεύεται το τελευταίο 24ωρο ο γλύπτης Παύλος. Ο διεθνούς φήμης καλλιτέχνης Παύλος (Διονυσόπουλος) διακομίστηκε στο ελληνικό θεραπευτήριο από το Παρίσι, την πόλη όπου ζει και εργάζεται από τη δεκαετία του 1950, κατόπιν αιφνίδιου προβλήματος υγείας που εκδήλωσε.



Ο εικαστικός δίνει επί χρόνια μάχη με νευρολογική ασθένεια και στο πλαίσιο αυτής φαίνεται ότι εμφάνισε κάποια παθολογικά συμπτώματα που κινητοποίησαν αμέσως τον θεράποντα ιατρό του.
Ο ασθενής τέθηκε υπό φαρμακευτική αγωγή και, σύμφωνα με πηγές του νοσοκομείου, η κατάστασή του κρίνεται πολύ καλή από τους παθολόγους και τους νευρολόγους που τον παρακολουθούν. 

Παύλος Διονυσόπουλος

Ο Παύλος Διονυσόπουλος γεννήθηκε το 1930 στα Φιλιατρά, στη Νότια Πελοπόννησο. Στα δεκαεπτά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και δύο χρόνια αργότερα μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών. Όταν τελείωσε χάρη σε μια υποτροφία, πήγε για πρώτη φορά στο Παρίσι, όπου εγκαθίσταται λίγο αργότερα, αφού στο μεταξύ εργάστηκε για το θέατρο και τη διαφήμιση. Στο Παρίσι, ήρθε σε επαφή με μια ομάδα καλλιτεχνών -τους νεορρεαλιστές- και συνδέθηκε φιλικά μαζί τους. Άρχισε να χρησιμοποιεί το ψαλίδι και κόβει περιοδικά σε λωρίδες, ώσπου μια μέρα, στο μετρό του Παρισιού, ανακάλυψε τις αφίσες. Αυτές αποτέλεσαν κύριο υλικό για την καλλιτεχνική του έκφραση, αφού τις χρησιμοποίησε κόβοντάς της σε ψιλές λωρίδες και σε μεγάλες ποσότητες. Αυτό το ευτελές υλικό, το χαρτί, έμελλε να γίνει στα χέρια του Παύλου μαγικό ραβδί και να μεταμορφώνει αντικείμενα, δέντρα, πράγματα της καθημερινής ζωής. Ακολούθησαν πολλές εκθέσεις και καλές κριτικές που τοποθετούσαν τον Παύλο ανάμεσα σε σημαντικούς καλλιτέχνες της εποχής. Μετά το 1970 ακολούθησε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση στο Ανόβερο και αργότερα η έκθεση "Νεκρής Φύσεως" στην γκαλερί του συλλέκτη Αλέξανδρου Ιόλα. Το 1973 ο Παύλος οργάνωσε ένα μεγάλο χάπενινγκ με αφορμή την πρόσκλησή του από ένα μουσείο. Χρησιμοποίησε χαρτοπόλεμο ως σύμβολο γιορτής. Θέλοντας να ξαφνιάσει το κοινό, ζήτησε να του φτιάξουν μια κολλά που δεν στεγνώνει γρήγορα και έχει μαγνητικές ιδιότητες, έτσι ώστε να σχεδιάσει στους τοίχους σκηνές αόρατες, οι οποίες θα αποκαλύπτονταν όταν το κοινό θα έριχνε στον τοίχο χαρτοπόλεμο. Ένα τέτοιο χάπενινγκ έγινε και στην Αθήνα το 2000, όταν ο Παύλος έφτιαξε το έργο του "Ανώνυμο" για το σταθμό του μετρό στην Ομόνοια. Το 1980 ο Παύλος συμμετείχε στην Μπιενάλε της Βενετίας, ενώ το 1992 η πόλη του Παρισιού οργάνωσε μια μικρή αναδρομική έκθεση του Παύλου στο παρεκκλήσι της Σορβόννης με τίτλο "30 χρόνια χαρτιού". Το 1988 το έργο του "Νεκρή Φύση" κοσμούσε το εξώφυλλο ενός σημαντικού καλλιτεχνικού περιοδικού, ενώ δε σταμάτησε έκτοτε τη δημιουργική του πορεία ως σήμερα, που κατέχει μια σπουδαία θέση ανάμεσα στους καλλιτέχνες της γενιάς του, και αυτό γιατί κατάφερε να φτιάξει ένα συνολικό έργο γεμάτο αυθορμητισμό, μαστοριά και χιούμορ. Ζει και εργάζεται στη Γαλλία, ωστόσο επισκέπτεται συχνά την Ελλάδα.

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα (2007) Μαρτυρίες φοιτητικών χρόνων, Futura   Λοιποί τίτλοι (2011) Η αθέατη πλευρά, Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου [ζωγραφική] (2006) Θησαυροί της Εθνικής Πινακοθήκης, Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου [ζωγραφική] (2003) Ζαχαροπούλου, Κατερίνα, Παύλος, Μίλητος [ζωγραφική]