A Picture or thousand words-Mία εικόνα,χίλιες λέξεις

Semiotics:

(also called semiotic studies; not to be confused with the Saussurean tradition called semiology which is a part of semiotics) is the study of meaning-making, the study of sign processes and meaningful communication.
^[1] This includes the study of signs and sign processes (semiosis), indication, designation, likeness, analogy, metaphor, symbolism, signification, and communication. Semiotics is closely related to the field of linguistics, which, for its part, studies the structure and meaning of language more specifically. The Semiotic Tradition explores the study of signs and symbols as a significant part of communications. As different from linguistics, however, semiotics also studies non-linguistic sign systems. Semiotics often is divided into three branches:

• Semantics: relation between signs and the things to which they refer; their signified denotata, or meaning
• Syntactics: relations among or between signs in formal structures
• Pragmatics: relation between signs and sign-using agents or interpreters

Semiotics frequently is seen as having important anthropological dimensions; for example, Umberto Eco proposes that every cultural phenomenon may be studied as communication.^[2] Some semioticians focus on the logical dimensions of the science, however. They examine areas belonging also to the life sciences – such as how organisms make predictions about, and adapt to, their semiotic niche in the world (see semiosis). In general, semiotic theories take signs or sign systems as their object of study: the communication of information in living organisms is covered in biosemiotics (including zoosemiotics).
Syntactics is the branch of semiotics that deals with the formal properties of signs and symbols.^[3] More precisely, syntactics deals with the "rules that govern how words are combined to form phrases and sentences".^[4]
Charles Morris adds that semantics deals with the relation of signs to their designata and the objects that they may or do denote; and, pragmatics deals with the biotic aspects of semiosis, that is, with all the psychological, biological, and sociological phenomena that occur in the functioning of signs.

(GR)
 
Σημειωτική (από το αρχ. ελλ. σημεῖον) ή, όπως ονομαζόταν παλαιότερα, σημειολογία είναι η επιστήμη που μελετά τη συγκρότηση και τη λειτουργία των συμβολικών συστημάτων στο σύνολό τους. Στο αντικείμενό της εμπίπτει οτιδήποτε χρησιμοποιείται με κάποια σημασία και υποκαθιστά κάτι άλλο. Γλώσσα, κυκλοφοριακή σήμανση, μουσική, ιατρική συμπτωματολογία, θέατρο, κοινωνικές συμβάσεις, κινηματογράφος, μόδα και τελετουργικές συμπεριφορές είναι μερικά μόνο από τα συστήματα διαχείρισης σημασιών, που ως τέτοια μελετώνται από τη σημειωτική για την επικοινωνιακή τους λειτουργία. Επειδή σημασίες εμπλέκονται σε οποιαδήποτε δραστηριότητα συμμετέχει ο άνθρωπος και συνεπώς στο σύνολο του πολιτισμού, η σημειωτική διεκδικεί τον ρόλο γενικής πολιτισμικής θεωρίας.
Ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Τζων Λοκ το 1690 σε μια μελέτη για την έννοια της κατανόησης.
Αντικείμενο της σημειωτικής είναι πώς τα άτομα αποδίδουν, κωδικοποιούν και ανταλλάσσουν σημασίες και νοήματα. Ο όρος σημείο αναφέρεται σε οποιαδήποτε οντότητα η οποία είναι αντιπροσωπευτική (φέρει) ή στην οποία αποδίδεται ένα συγκεκριμένο νόημα (παραδείγματα σημείων: χειρονομίες, λέξεις, πινακίδες, ήχοι ειδοποίησης, ακόμα και μια ιδέα ή μια σκέψη).
Η σημειωτική παρέχει τα εργαλεία για την κριτική εξέταση των συμβόλων και για την έρευνα της ερμηνείας σε πολλούς τομείς.


Πηγή:
wikipedia
google images