A dramatic worsening of the conflict in the Middle East,
in the immediate future, with unpredictable international consequences,
should be considered one of the most likely scenarios, according to
several international observers, although of course we should always
avoid certainties in such situations.
If it is confirmed that the fall of the Russian aircraft over Sinai was caused by a terrorist operation, Moscow’s reaction is likely to be extremely tough.
For Kremlin it is vital to show that no one can hit Russia without suffering devastating retaliation.
The finding in Washington dead of a man who played a key role in the
Russian communication effort internationally and was close to the
Russian President himself, may be a coincidence, but it nonetheless
makes heavier an already tense international climate. An atmosphere also
burdened by the dispatch of American F-15 planes equipped with nuclear
weapons to the Turkish base of Incirlik. Supposedly, everybody goes
there to bomb Islamists. Bbut these airplanes are better for dogfights,
rather than bombing.
President Obama also approved the dispatch of fifty men of the special forces to Syria. They are few, but the war in Vietnam began with few men too. At least, the presence of US troops on Syrian soil demonstrates Washington’s determination not to allow the Assad government, under Russian protection, imposing its control over the entire Syrian territory. Meanwhile some Israeli analysts bring again to the surface the scenarios for a split of Syria into three parts.
In turn, the Russians announced (something which can be seen as a warning) that they have already transferred to Syria some of their best anti-aircraft systems. As a minimum, their installation prohibits de facto the hitherto existing possibility of free action of American and Israeli aviation over Syria, if it is not “blinding” NATO air-control systems. The firing of missiles from Caspian, which Russian they claim that they are better than American Cruz missiles, also sent a “signal”, that any attempt of a Russian “exclusion” from the eastern Mediterranean, exploiting geographical factors, is of a limited use. Russian proved also again their military-technological capacities.
Behind the ‘Islamic State’
The issue has broader dimensions, because a series of publications and revelations from officials refer to the close links and support of “Islamic State” from Turkey, Qatar and Saudi Arabia. For the Russians, diplomatic sources say, there is no serious doubt about relations between IS and western services, as for the real attitude and role of Israel raises at least some serious questions, say the same sources.
Obviously, it is hardly credible that a single “chieftain” of the
“Islamic State” took the decision to attack a Russian plane with over
200 passengers on board and told no one. The question is who knew what,
who possibly made the decision, or rather who permitted such an
operation to take place. On the response to be given by the Kremlin and
Washington on this question, too much will depend on international
relations in the near future.
Erdogan loses his temper and the West its mind
The President of Turkey, Tayip Erdogan, made the (unprecedented in the diplomatic annals) statement that he can’t condemn the shooting down of Russian aircraft, if it was a shooting down, since the Russians bomb Muslims in Syria too.
The Erdogan statement reveals a great loss of composure and complete, arrogant misconception of reality and correlation of forces. At the very least, it will burden significantly the Russian-Turkish relations. It is also very typical for the large lack of understanding of Russia, and the underlying strength of Russian national feeling, that characterises now most Western politicians. These politicians were formed in the period immediately after the sudden collapse of the USSR, the causes of which misinterpreted in the West as a sole product of weakness.
In fact, the deep crisis or any “weakness” that the USSR was facing, was unable by itself to lead to the overthrow of the regime, because otherwise the Cuban regime would not survive even a few months. Behind the “collapse-suicide” of the USSR there was an element of ‘accession’ of the Soviet elite, but also of a significant part of soviet public opinion in the world of “Western capitalistic values”. But what followed was that the Russian economy, state and society were destroyed in the 1990’s following, as closely as possible, the recipes of the IMF. NATO tends to come as near as possible to Moscow itself and the Russian border is today about where it was in the time of Ivan the Terrible. It makes sense that, some people in Russia, drew after all some conclusions from such an experience. This is not strange, what is really strange is rather that it took them so much time to draw those conclusions!
American-Russian “codes”
The current international situation and the lack of understanding of Russia by the West poses risks of a very big international crisis between the two nuclear superpowers, because in these days there are no codes and understanding, as they were developed after the conference of Yalta and after the crisis of the missiles in Cuba. There are also, in contrast to what was happening throughout the Cold War period, very limited forces in both western establishment and western societies, which could somehow offset the existence of strong currents, such as “Neo-conservatives”, who seem willing to take to “war” against Russia and China, to the very end, risking even the Apocalypse!
Obama and neoconservatives
Only President Obama (who was elected as a reaction to the extremist neoconservative Iraq policy) seems to have perhaps realized where the hawks lead him. These hawks that are everywhere in the American establishment itself, also inside the government and they are probably stronger than the American President himself (exemplified by the Deputy Secretary Nuland who was handing out sandwiches to the demonstrators in Maidan Square in Kiev and was proposing to “fuck the EU”). The President sometimes looks like he is making a kind of “guerrilla” war inside the “deep” American state. Not without significance since it managed, at least so far, to prevent military intervention in Syria and war against Iran.
It is not the first time this happens. From the minutes of the meeting on the crisis of missiles in Cuba, we know that the world war was averted only because there was President Kennedy and his brother. Both were distinguished for their self-confidence, their independence of opinion and their faith in America. Both were assassinated at a later stage.
Many people in the West are hoping that the fall of the Russian aircraft, attributed to a terrorist operation, will lead to a “revolt” of Russian public opinion against Putin’s policy in the Middle East. It is not at all certain. What is instead certain is that if the fall is due to terrorism, it will confirm the assessment of the Kremlin that Russia faces a dangerous encirclement by forces seeking, in the long term, either to subjugate it or to crush it. And it will lead to a hardening, no to a softening of the Russian policy.
The return of Russia (or how chaos became a boomerang)
The wars in Georgia and Ukraine were actually forced defensive moves of the Kremlin in the zone of its most vital interests, the former USSR.
Russian intervention in Syria raises in practice a serious obstacle
to any intentions of a continuation of the Middle East wars with an
attack against Iran. With this intervention, the Kremlin crossed its own
Rubicon. By the very logic of things, and not by the deepest desire of
the Russian elite, it is now pushed to take upon itself a part of the
global role played by the USSR.
The strategy of chaos had thus a very unexpected result, as Moscow “saw light and entered” in a huge Shiite strategic area of global importance, that extends from the Mediterranean coast opposite Cyprus to the border of Pakistan, including Lebanon, Syria, Iraq and Iran!
And unlike even the leaderships of Stalin or Brezhnev, the inherent conservatism of whom made in fact quite predictable their behavior, despite their “revolutionary” rhetoric and ideology, we are dealing here with a new, under formation Russian leadership and Russian society, open to evolution in different directions. (A writer said about Cromwell’s soldiers, “if they knew where they would arrive, they would not make a single step!”).
By Dimitris Konstantakopoulos
Μια δραματική επιδείνωση της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή,
στο αμέσως επόμενο διάστημα, με άγνωστες διεθνείς συνέπειες, πρέπει να
θεωρείται η πιθανότερη εξέλιξη σύμφωνα με αρκετούς διεθνείς παρατηρητές,
αν και φυσικά πρέπει πάντα, σε μια τέτοια κατάσταση να αποφεύγει κανείς
τις βεβαιότητες.
Εφόσον επιβεβαιωθεί ότι η πτώση του ρωσικού αεροπλάνου πάνω από το Σινά οφείλεται σε τρομοκρατική επιχείρηση, η αντίδραση της Μόσχας πιθανολογείται ότι θα είναι εξαιρετικά σκληρή. Για το Κρεμλίνο έχει ζωτική σημασία να αποδείξει ότι δεν μπορεί κανείς να πλήττει τη Ρωσία χωρίς να υφίσταται συντριπτικά αντίποινα.
Η ανεύρεση νεκρού στην Ουάσιγκτων ενός ανθρώπου που έπαιζε βασικό ρόλο στη ρωσική επικοινωνιακή προσπάθεια διεθνώς και ανήκε στο περιβάλλον του Ρώσου Προέδρου μπορεί να είναι συμπτωματική, δεν παύει όμως να επιβαρύνει ένα ήδη τεταμένο διεθνές κλίμα. Κλίμα που επιβαρύνεται επίσης από την αποστολή δεκαπέντε αμερικανικών F-15 εφοδιασμένων με πυρηνικά όπλα στην τουρκική βάση του Ιντσιρλίκ. Υποτίθεται ότι όλοι πηγαίνουν εκεί για να βομβαρδίσουν τους Ισλαμιστές, αυτά τα αεροπλάνα όμως είναι καλύτερα για αερομαχίες, παρά για βομβαρδισμούς. Ο Πρόεδρος Ομπάμα ενέκρινε επίσης την αποστολή πενήντα ανδρών των ειδικών δυνάμεων στη Συρία. Είναι λίγοι, αλλά με τόσους άρχισε και ο πόλεμος στο Βιετνάμ. Το λιγότερο, η παρουσία αμερικανών στρατιωτών στο συριακό έδαφος δείχνει την αποφασιστικότητα της Ουάσιγκτων να μην επιτρέψει στο (υπό ρωσική προστασία) καθεστώς ‘Ασαντ, να επιβάλλει εκ νέου την κυριαρχία του στο σύνολο της συριακής επικράτειας. Την ίδια ώρα ορισμένοι Ισραηλινοί αναλυτές επανεμφανίζουν τα σενάρια τριχοτόμησης της Συρίας.
Από την πλευρά τους οι Ρώσοι ανακοίνωσαν (κάτι που μπορεί να εκληφθεί και ως προειδοποίηση) ότι μετέφεραν ήδη στη Συρία μερικά από τα καλύτερα αντιαεροπορικά τους συστήματα.
Κατ’ ελάχιστον, η εγκατάστασή τους απαγορεύει ντε φάκτο την έως τώρα
υπάρχουσα δυνατότητα ανεξέλεγκτης δράσης της αμερικανικής και ισραηλινής
αεροπορίας πάνω από τη Συρία και «τυφλώνει» τα ΝΑΤΟϊκά συστήματα
εναέριου ελέγχου . Η εκτόξευση πυραύλων από την Κασπία, που ισχυρίζονται
ότι έχουν καλύτερες επιδόσεις από τους αμερικανικούς Κρουζ, έστειλε
επίσης και ένα «σήμα» ότι είναι περιορισμένης σημασίας μια προσπάθεια
ρωσικού «αποκλεισμού» από την ανατολική Μεσόγειο με εκμετάλλευση
γεωγραφικών παραγόντων, αλλά και ότι η Μόσχα διαθέτει σήμερα τα καλύτερα
οπλικά συστήματα.
Πίσω από το «Ισλαμικό Κράτος»
Το θέμα έχει ευρύτερες διαστάσεις, γιατί σειρά δημοσιευμάτων και αποκαλύψεων αξιωματούχων αναφέρονται στους στενούς δεσμούς και την υποστήριξη του «Ισλαμικού Κράτους» από την Τουρκία, το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία. Για τους Ρώσους, υποστηρίζουν διπλωματικές πηγές, δεν χωρά σοβαρή αμφιβολία και για τις σχέσεις του με δυτικές υπηρεσίες, ενώ και ο ρόλος και η στάση του Ισραήλ τους δημιουργεί ερωτηματικά.
Προφανώς, δύσκολα γίνεται πιστευτό ότι ένας μεμονωμένος «οπλαρχηγός» του «Ισλαμικού Κράτους» πήρε την απόφαση να πλήξει ένα ρωσικό αεροπλάνο με περισσότερους από 200 επιβάτες και δεν το είπε σε κανένα.
Το ερώτημα είναι ποιος και τι γνώριζε, ποιος ενδεχομένως αποφάσισε ή,
καλύτερα, άφησε να γίνει μια τέτοια επιχείρηση. Από την απάντηση που θα
δώσει το Κρεμλίνο και η Ουάσιγκτων σε αυτό το ερώτημα, πάρα πολλά θα
εξαρτηθούν στις διεθνείς σχέσεις στο άμεσο μέλλον.
Ο Ερντογάν χάνει την ψυχραιμία του και οι Δυτικοί το μυαλό τους
Ο Πρόεδρος μάλιστα της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν προέβη στην (πρωτοφανή στα διπλωματικά χρονικά) δήλωση ότι δεν μπορεί να καταδικάσει την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, αν ήταν κατάρριψη, αφού και οι Ρώσοι βομβαρδίζουν στη Συρία.
Η δήλωση Ερντογάν αποκαλύπτει απώλεια ψυχραιμίας και πλήρη, αλαζονική παρερμηνεία της πραγματικότητας και των συσχετισμών δύναμης. Το λιγότερο, θα επιβαρύνει πολύ σημαντικά τις ρωσο-τουρκικές σχέσεις. Είναι όμως και πολύ χαρακτηριστική για την μεγάλη έλλειψη κατανόησης της Ρωσίας, και της υποβόσκουσας δύναμης του ρωσικού εθνισμού, που χαρακτηρίζει τους περισσότερους Δυτικούς πολιτικούς σήμερα, πολιτικούς που ανδρώθηκαν στην περίοδο αμέσως μετά την απότομη κατάρρευση της ΕΣΣΔ, τις αιτίες της οποίας παρερμήνευσαν στη Δύση ως προϊόν αδυναμίας.
Στην πραγματικότητα, η βαθειά κρίση που αντιμετώπιζε η ΕΣΣΔ δεν ήταν ικανή από μόνη της να οδηγήσει στην ανατροπή του καθεστώτος, γιατί αλλοιώς το κουβανικό καθεστώς δεν θα επιβίωνε ούτε μερικούς μήνες. Πίσω από την «κατάρρευση-αυτοκτονία» της ΕΣΣΔ υπήρχε ένα στοιχείο «προσχώρησης» των σοβιετικών ελίτ, αλλά και σημαντικού μέρους της κοινής γνώμης στον κόσμο των «δυτικών, καπιταλιστικών αξιών». ‘Όμως η ρωσική οικονομία, το κράτος και η κοινωνία διαλύθηκαν στη δεκαετία του 1990 ακολουθώντας πιστά τις συνταγές του ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ κοντεύει να φτάσει στα περίχωρα της Μόσχας και τα σύνορα της Ρωσίας είναι τώρα περίπου εκεί που ήταν στην περίοδο του Ιβάν του Τρομερού. Είναι λογικό ότι κάποιοι στη Ρωσία έβγαλαν ορισμένα συμπεράσματα από μια τέτοια εμπειρία. Το «παράξενο» είναι μάλλον ότι άργησαν τόσο πολύ να τα βγάλουν.
Αμερικανο-ρωσικοί κώδικες
Η σημερινή διεθνής κατάσταση και η έλλειψη κατανόησης της Ρωσίας από τους δυτικούς εγκυμονεί κινδύνους πολύ μεγάλης διεθνούς κρίσης μεταξύ των δύο πυρηνικών υπερδυνάμεων, γιατί δεν υπάρχουν σήμερα οι κώδικες και η κατανόηση που είχαν αναπτυχθεί και μετά τη διάσκεψη της Γιάλτας και μετά την κρίση των πυραύλων της Κούβας. Δεν υπάρχουν επίσης, σε αντίθεση με ότι συνέβαινε σε όλη την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, παρά πολύ περιορισμένες δυνάμεις στο εσωτερικό και του δυτικού κατεστημένου και των δυτικών κοινωνιών, που να αντισταθμίζουν κάπως την ύπαρξη ισχυρών ρευμάτων, όπως οι «Νεοσυντηρητικοί», που μοιάζουν διατεθειμένα να τραβήξουν μέχρι τα άκρα τον «πόλεμο» κατά της Ρωσίας και της Κίνας, διακινδυνεύοντας ακόμα και την Αποκάλυψη!
Ομπάμα και νεοσυντηρητικοί
Μόνο ο ίδιος ο Πρόεδρος Ομπάμα (που εξελέγη άλλωστε ως αντίδραση στην εξτρεμιστική νεοσυντηρητική πολιτική στο Ιράκ) μοιάζει να έχει ίσως αντιληφθεί που τον οδηγούν τα γεράκια που είναι παντού στο ίδιο το αμερικανικό κατεστημένο, ακόμα και στην κυβέρνησή του και είναι πιο δυνατά και από τον Αμερικανό Πρόεδρο (χαρακτηριστικό παράδειγμα η Υφυπουργός Νούλαντ που μοίραζε σάντουιτς στους διαδηλωτές της πλατείας Μαϊντάν του Κιέβου). Ο Πρόεδρος μοιάζει μερικές φορές να κάνει ένα είδος «αντάρτικου» στο εσωτερικό του βαθέος αμερικανικού κράτους. ‘Όχι χωρίς σημασία αφού κατάφερε, μέχρι στιγμής τουλάχιστο, να αποτρέψει την στρατιωτική επέμβαση στη Συρία και τον πόλεμο κατά του Ιράν.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Από τα πρακτικά της σύσκεψης για την κρίση της Κούβας γνωρίζουμε ότι ο παγκόσμιος πόλεμος απετράπη μόνο γιατί ήταν εκεί ο Πρόεδρος Κένεντι και ο αδερφός του. Αμφότεροι διακρίνονταν για την αυτοπεποίθησή τους, την ανεξαρτησία της γνώμης τους και την πίστη τους στην Αμερική. Αμφότεροι δολοφονήθηκαν αργότερα.
Πολλοί δυτικοί ελπίζουν ότι η πτώση του ρωσικού αεροσκάφους, αποδιδόμενη σε τρομοκρατική επιχείρηση, θα οδηγήσει σε «εξέγερση» της ρωσικής κοινής γνώμης εναντίον της πολιτικής Πούτιν στη Μέση Ανατολή. Δεν είναι καθόλου βέβαιο. Αυτό που είναι αντίθετα βέβαιο είναι ότι, αν η πτώση οφείλεται σε τρομοκρατία, θα επιβεβαιώσει την εκτίμηση του Κρεμλίνου ότι η Ρωσία αντιμετωπίζει μια επικίνδυνη περικύκλωση, που αποσκοπεί μακροπρόθεσμα στο να την υποτάξει ή να την συντρίψει. Θα οδηγήσει σε σκλήρυνση, όχι σε άμβλυνση της ρωσικής πολιτικής.
Η επιστροφή της Ρωσίας (όταν το Χάος γίνεται μπούμερανγκ)
Οι πόλεμοι στη Γεωργία και την Ουκρανία ήταν στην πραγματικότητα εξαναγκασμένες και αναπόφευκτες αμυντικές κινήσεις του Κρεμλίνου, στη ζώνη των πιο ζωτικών συμφερόντων του, δηλαδή την πρώην ΕΣΣΔ.
Με την επέμβαση στη Συρία, που θέτει εμπράκτως και σοβαρό εμπόδιο σε
οποιαδήποτε πρόθεση συνέχισης των πολέμων της Μέσης Ανατολής με επίθεση
κατά του Ιράν, το Κρεμλίνο διέβη τον δικό του Ρουβίκωνα. Από την ίδια τη
λογική των πραγμάτων, όχι από τη βαθύτερη επιθυμία των ρωσικών ελίτ,
σπρώχνεται να αναλάβει τώρα τμήμα του παγκόσμιου ρόλου που έπαιζε η
ΕΣΣΔ.
Η στρατηγική του χάους είχε μια πολύ απροσδόκητη συνέπεια, καθώς η Μόσχα «είδε φως και μπήκε» σε μια τεράστια, παγκόσμιας σημασίας σιϊτική στρατηγική ζώνη που εκτείνεται από τις ακτές της Μεσογείου, απέναντι από την Κύπρο, έως τα σύνορα του Πακιστάν, περιλαμβάνοντας Λίβανο, Συρία, Ιράκ και Ιράν!
Σε αντίθεση μάλιστα με τον δεδομένο συντηρητισμό ηγεσιών τύπου Στάλιν
και Μπρέζνιεφ, που καθιστούσαν σχετικά προβλέψιμες τις συμπεριφορές
τους, παρά την «επαναστατική» ρητορική και ιδεολογία τους, εδώ έχουμε να
κάνουμε με μια νέα, υπό διαμόρφωση ρωσική ηγεσία και ρωσική κοινωνία,
που μπορεί να εξελιχθεί προς διάφορες κατευθύνσεις. (Κάποιος έγραψε για
τους στρατιώτες του Κρόμγουελ, ότι «αν ήξεραν που θα φτάσουν, δεν θα
έκαναν ούτε ένα βήμα»!).
Translated from Greek into English by George Moustakis
If it is confirmed that the fall of the Russian aircraft over Sinai was caused by a terrorist operation, Moscow’s reaction is likely to be extremely tough.
Source: Pravda.Ru photo archive
etehraz / via Flickr
President Obama also approved the dispatch of fifty men of the special forces to Syria. They are few, but the war in Vietnam began with few men too. At least, the presence of US troops on Syrian soil demonstrates Washington’s determination not to allow the Assad government, under Russian protection, imposing its control over the entire Syrian territory. Meanwhile some Israeli analysts bring again to the surface the scenarios for a split of Syria into three parts.
In turn, the Russians announced (something which can be seen as a warning) that they have already transferred to Syria some of their best anti-aircraft systems. As a minimum, their installation prohibits de facto the hitherto existing possibility of free action of American and Israeli aviation over Syria, if it is not “blinding” NATO air-control systems. The firing of missiles from Caspian, which Russian they claim that they are better than American Cruz missiles, also sent a “signal”, that any attempt of a Russian “exclusion” from the eastern Mediterranean, exploiting geographical factors, is of a limited use. Russian proved also again their military-technological capacities.
Behind the ‘Islamic State’
The issue has broader dimensions, because a series of publications and revelations from officials refer to the close links and support of “Islamic State” from Turkey, Qatar and Saudi Arabia. For the Russians, diplomatic sources say, there is no serious doubt about relations between IS and western services, as for the real attitude and role of Israel raises at least some serious questions, say the same sources.
A soldier of the Syrian Arab Army on the position in the mountains of Latakia province. Photo: TASS
Erdogan loses his temper and the West its mind
The President of Turkey, Tayip Erdogan, made the (unprecedented in the diplomatic annals) statement that he can’t condemn the shooting down of Russian aircraft, if it was a shooting down, since the Russians bomb Muslims in Syria too.
The Erdogan statement reveals a great loss of composure and complete, arrogant misconception of reality and correlation of forces. At the very least, it will burden significantly the Russian-Turkish relations. It is also very typical for the large lack of understanding of Russia, and the underlying strength of Russian national feeling, that characterises now most Western politicians. These politicians were formed in the period immediately after the sudden collapse of the USSR, the causes of which misinterpreted in the West as a sole product of weakness.
In fact, the deep crisis or any “weakness” that the USSR was facing, was unable by itself to lead to the overthrow of the regime, because otherwise the Cuban regime would not survive even a few months. Behind the “collapse-suicide” of the USSR there was an element of ‘accession’ of the Soviet elite, but also of a significant part of soviet public opinion in the world of “Western capitalistic values”. But what followed was that the Russian economy, state and society were destroyed in the 1990’s following, as closely as possible, the recipes of the IMF. NATO tends to come as near as possible to Moscow itself and the Russian border is today about where it was in the time of Ivan the Terrible. It makes sense that, some people in Russia, drew after all some conclusions from such an experience. This is not strange, what is really strange is rather that it took them so much time to draw those conclusions!
American-Russian “codes”
The current international situation and the lack of understanding of Russia by the West poses risks of a very big international crisis between the two nuclear superpowers, because in these days there are no codes and understanding, as they were developed after the conference of Yalta and after the crisis of the missiles in Cuba. There are also, in contrast to what was happening throughout the Cold War period, very limited forces in both western establishment and western societies, which could somehow offset the existence of strong currents, such as “Neo-conservatives”, who seem willing to take to “war” against Russia and China, to the very end, risking even the Apocalypse!
Obama and neoconservatives
Only President Obama (who was elected as a reaction to the extremist neoconservative Iraq policy) seems to have perhaps realized where the hawks lead him. These hawks that are everywhere in the American establishment itself, also inside the government and they are probably stronger than the American President himself (exemplified by the Deputy Secretary Nuland who was handing out sandwiches to the demonstrators in Maidan Square in Kiev and was proposing to “fuck the EU”). The President sometimes looks like he is making a kind of “guerrilla” war inside the “deep” American state. Not without significance since it managed, at least so far, to prevent military intervention in Syria and war against Iran.
It is not the first time this happens. From the minutes of the meeting on the crisis of missiles in Cuba, we know that the world war was averted only because there was President Kennedy and his brother. Both were distinguished for their self-confidence, their independence of opinion and their faith in America. Both were assassinated at a later stage.
Many people in the West are hoping that the fall of the Russian aircraft, attributed to a terrorist operation, will lead to a “revolt” of Russian public opinion against Putin’s policy in the Middle East. It is not at all certain. What is instead certain is that if the fall is due to terrorism, it will confirm the assessment of the Kremlin that Russia faces a dangerous encirclement by forces seeking, in the long term, either to subjugate it or to crush it. And it will lead to a hardening, no to a softening of the Russian policy.
The return of Russia (or how chaos became a boomerang)
The wars in Georgia and Ukraine were actually forced defensive moves of the Kremlin in the zone of its most vital interests, the former USSR.
Rebels
of the Free Syrian Army prepare to engage government tanks that have
advanced into Saraquib city on April 9, 2012 in Syria. John
Cantlie/Getty Images News/Getty Images
The strategy of chaos had thus a very unexpected result, as Moscow “saw light and entered” in a huge Shiite strategic area of global importance, that extends from the Mediterranean coast opposite Cyprus to the border of Pakistan, including Lebanon, Syria, Iraq and Iran!
And unlike even the leaderships of Stalin or Brezhnev, the inherent conservatism of whom made in fact quite predictable their behavior, despite their “revolutionary” rhetoric and ideology, we are dealing here with a new, under formation Russian leadership and Russian society, open to evolution in different directions. (A writer said about Cromwell’s soldiers, “if they knew where they would arrive, they would not make a single step!”).
By Dimitris Konstantakopoulos
Εικοσιπέντε χρόνια μετά, η Ρωσία επιστρέφει (απρόβλεπτες συνέπειες του χάους)
Εφόσον επιβεβαιωθεί ότι η πτώση του ρωσικού αεροπλάνου πάνω από το Σινά οφείλεται σε τρομοκρατική επιχείρηση, η αντίδραση της Μόσχας πιθανολογείται ότι θα είναι εξαιρετικά σκληρή. Για το Κρεμλίνο έχει ζωτική σημασία να αποδείξει ότι δεν μπορεί κανείς να πλήττει τη Ρωσία χωρίς να υφίσταται συντριπτικά αντίποινα.
Η ανεύρεση νεκρού στην Ουάσιγκτων ενός ανθρώπου που έπαιζε βασικό ρόλο στη ρωσική επικοινωνιακή προσπάθεια διεθνώς και ανήκε στο περιβάλλον του Ρώσου Προέδρου μπορεί να είναι συμπτωματική, δεν παύει όμως να επιβαρύνει ένα ήδη τεταμένο διεθνές κλίμα. Κλίμα που επιβαρύνεται επίσης από την αποστολή δεκαπέντε αμερικανικών F-15 εφοδιασμένων με πυρηνικά όπλα στην τουρκική βάση του Ιντσιρλίκ. Υποτίθεται ότι όλοι πηγαίνουν εκεί για να βομβαρδίσουν τους Ισλαμιστές, αυτά τα αεροπλάνα όμως είναι καλύτερα για αερομαχίες, παρά για βομβαρδισμούς. Ο Πρόεδρος Ομπάμα ενέκρινε επίσης την αποστολή πενήντα ανδρών των ειδικών δυνάμεων στη Συρία. Είναι λίγοι, αλλά με τόσους άρχισε και ο πόλεμος στο Βιετνάμ. Το λιγότερο, η παρουσία αμερικανών στρατιωτών στο συριακό έδαφος δείχνει την αποφασιστικότητα της Ουάσιγκτων να μην επιτρέψει στο (υπό ρωσική προστασία) καθεστώς ‘Ασαντ, να επιβάλλει εκ νέου την κυριαρχία του στο σύνολο της συριακής επικράτειας. Την ίδια ώρα ορισμένοι Ισραηλινοί αναλυτές επανεμφανίζουν τα σενάρια τριχοτόμησης της Συρίας.
Από την πλευρά τους οι Ρώσοι ανακοίνωσαν (κάτι που μπορεί να εκληφθεί και ως προειδοποίηση) ότι μετέφεραν ήδη στη Συρία μερικά από τα καλύτερα αντιαεροπορικά τους συστήματα.
John Cantlie/Getty Images News/Getty Images
Πίσω από το «Ισλαμικό Κράτος»
Το θέμα έχει ευρύτερες διαστάσεις, γιατί σειρά δημοσιευμάτων και αποκαλύψεων αξιωματούχων αναφέρονται στους στενούς δεσμούς και την υποστήριξη του «Ισλαμικού Κράτους» από την Τουρκία, το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία. Για τους Ρώσους, υποστηρίζουν διπλωματικές πηγές, δεν χωρά σοβαρή αμφιβολία και για τις σχέσεις του με δυτικές υπηρεσίες, ενώ και ο ρόλος και η στάση του Ισραήλ τους δημιουργεί ερωτηματικά.
Προφανώς, δύσκολα γίνεται πιστευτό ότι ένας μεμονωμένος «οπλαρχηγός» του «Ισλαμικού Κράτους» πήρε την απόφαση να πλήξει ένα ρωσικό αεροπλάνο με περισσότερους από 200 επιβάτες και δεν το είπε σε κανένα.
Photo: TASS
Ο Ερντογάν χάνει την ψυχραιμία του και οι Δυτικοί το μυαλό τους
Ο Πρόεδρος μάλιστα της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν προέβη στην (πρωτοφανή στα διπλωματικά χρονικά) δήλωση ότι δεν μπορεί να καταδικάσει την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, αν ήταν κατάρριψη, αφού και οι Ρώσοι βομβαρδίζουν στη Συρία.
Η δήλωση Ερντογάν αποκαλύπτει απώλεια ψυχραιμίας και πλήρη, αλαζονική παρερμηνεία της πραγματικότητας και των συσχετισμών δύναμης. Το λιγότερο, θα επιβαρύνει πολύ σημαντικά τις ρωσο-τουρκικές σχέσεις. Είναι όμως και πολύ χαρακτηριστική για την μεγάλη έλλειψη κατανόησης της Ρωσίας, και της υποβόσκουσας δύναμης του ρωσικού εθνισμού, που χαρακτηρίζει τους περισσότερους Δυτικούς πολιτικούς σήμερα, πολιτικούς που ανδρώθηκαν στην περίοδο αμέσως μετά την απότομη κατάρρευση της ΕΣΣΔ, τις αιτίες της οποίας παρερμήνευσαν στη Δύση ως προϊόν αδυναμίας.
Στην πραγματικότητα, η βαθειά κρίση που αντιμετώπιζε η ΕΣΣΔ δεν ήταν ικανή από μόνη της να οδηγήσει στην ανατροπή του καθεστώτος, γιατί αλλοιώς το κουβανικό καθεστώς δεν θα επιβίωνε ούτε μερικούς μήνες. Πίσω από την «κατάρρευση-αυτοκτονία» της ΕΣΣΔ υπήρχε ένα στοιχείο «προσχώρησης» των σοβιετικών ελίτ, αλλά και σημαντικού μέρους της κοινής γνώμης στον κόσμο των «δυτικών, καπιταλιστικών αξιών». ‘Όμως η ρωσική οικονομία, το κράτος και η κοινωνία διαλύθηκαν στη δεκαετία του 1990 ακολουθώντας πιστά τις συνταγές του ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ κοντεύει να φτάσει στα περίχωρα της Μόσχας και τα σύνορα της Ρωσίας είναι τώρα περίπου εκεί που ήταν στην περίοδο του Ιβάν του Τρομερού. Είναι λογικό ότι κάποιοι στη Ρωσία έβγαλαν ορισμένα συμπεράσματα από μια τέτοια εμπειρία. Το «παράξενο» είναι μάλλον ότι άργησαν τόσο πολύ να τα βγάλουν.
Αμερικανο-ρωσικοί κώδικες
Η σημερινή διεθνής κατάσταση και η έλλειψη κατανόησης της Ρωσίας από τους δυτικούς εγκυμονεί κινδύνους πολύ μεγάλης διεθνούς κρίσης μεταξύ των δύο πυρηνικών υπερδυνάμεων, γιατί δεν υπάρχουν σήμερα οι κώδικες και η κατανόηση που είχαν αναπτυχθεί και μετά τη διάσκεψη της Γιάλτας και μετά την κρίση των πυραύλων της Κούβας. Δεν υπάρχουν επίσης, σε αντίθεση με ότι συνέβαινε σε όλη την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, παρά πολύ περιορισμένες δυνάμεις στο εσωτερικό και του δυτικού κατεστημένου και των δυτικών κοινωνιών, που να αντισταθμίζουν κάπως την ύπαρξη ισχυρών ρευμάτων, όπως οι «Νεοσυντηρητικοί», που μοιάζουν διατεθειμένα να τραβήξουν μέχρι τα άκρα τον «πόλεμο» κατά της Ρωσίας και της Κίνας, διακινδυνεύοντας ακόμα και την Αποκάλυψη!
Ομπάμα και νεοσυντηρητικοί
Μόνο ο ίδιος ο Πρόεδρος Ομπάμα (που εξελέγη άλλωστε ως αντίδραση στην εξτρεμιστική νεοσυντηρητική πολιτική στο Ιράκ) μοιάζει να έχει ίσως αντιληφθεί που τον οδηγούν τα γεράκια που είναι παντού στο ίδιο το αμερικανικό κατεστημένο, ακόμα και στην κυβέρνησή του και είναι πιο δυνατά και από τον Αμερικανό Πρόεδρο (χαρακτηριστικό παράδειγμα η Υφυπουργός Νούλαντ που μοίραζε σάντουιτς στους διαδηλωτές της πλατείας Μαϊντάν του Κιέβου). Ο Πρόεδρος μοιάζει μερικές φορές να κάνει ένα είδος «αντάρτικου» στο εσωτερικό του βαθέος αμερικανικού κράτους. ‘Όχι χωρίς σημασία αφού κατάφερε, μέχρι στιγμής τουλάχιστο, να αποτρέψει την στρατιωτική επέμβαση στη Συρία και τον πόλεμο κατά του Ιράν.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Από τα πρακτικά της σύσκεψης για την κρίση της Κούβας γνωρίζουμε ότι ο παγκόσμιος πόλεμος απετράπη μόνο γιατί ήταν εκεί ο Πρόεδρος Κένεντι και ο αδερφός του. Αμφότεροι διακρίνονταν για την αυτοπεποίθησή τους, την ανεξαρτησία της γνώμης τους και την πίστη τους στην Αμερική. Αμφότεροι δολοφονήθηκαν αργότερα.
Πολλοί δυτικοί ελπίζουν ότι η πτώση του ρωσικού αεροσκάφους, αποδιδόμενη σε τρομοκρατική επιχείρηση, θα οδηγήσει σε «εξέγερση» της ρωσικής κοινής γνώμης εναντίον της πολιτικής Πούτιν στη Μέση Ανατολή. Δεν είναι καθόλου βέβαιο. Αυτό που είναι αντίθετα βέβαιο είναι ότι, αν η πτώση οφείλεται σε τρομοκρατία, θα επιβεβαιώσει την εκτίμηση του Κρεμλίνου ότι η Ρωσία αντιμετωπίζει μια επικίνδυνη περικύκλωση, που αποσκοπεί μακροπρόθεσμα στο να την υποτάξει ή να την συντρίψει. Θα οδηγήσει σε σκλήρυνση, όχι σε άμβλυνση της ρωσικής πολιτικής.
Η επιστροφή της Ρωσίας (όταν το Χάος γίνεται μπούμερανγκ)
Οι πόλεμοι στη Γεωργία και την Ουκρανία ήταν στην πραγματικότητα εξαναγκασμένες και αναπόφευκτες αμυντικές κινήσεις του Κρεμλίνου, στη ζώνη των πιο ζωτικών συμφερόντων του, δηλαδή την πρώην ΕΣΣΔ.
Pravda.Ru photo archive
Η στρατηγική του χάους είχε μια πολύ απροσδόκητη συνέπεια, καθώς η Μόσχα «είδε φως και μπήκε» σε μια τεράστια, παγκόσμιας σημασίας σιϊτική στρατηγική ζώνη που εκτείνεται από τις ακτές της Μεσογείου, απέναντι από την Κύπρο, έως τα σύνορα του Πακιστάν, περιλαμβάνοντας Λίβανο, Συρία, Ιράκ και Ιράν!
etehraz / via Flickr
- Dimitris Konstantakopoulos has worked as an assistant on East-West relations and arms control in the office of Greek PM Andreas Papandreou from 1985 to 1988. From 1989 to 1999 he has been the director of the Athens News Agency office in Moscow
Translated from Greek into English by George Moustakis
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου